به گزارش مشرق، یک رسانه آمریکایی گزارش داده پیشرفت‌های هسته‌ای ایران به شکل‌گیری مباحثاتی در فلسطین اشغالی بر سر تغییر سیاست ابهام درباره سلاح‌های اتمی رژیم صهیونیستی منجر شده است.
پایگاه آکسیوس گزارش داده «نفتالی بنت»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی جزو سیاستمدارانی است که معتقد است نیازی به تغییر دادن سیاست ابهام در پاسخ به پیشرفت‌های هسته‌ای ایران وجود ندارد.
رژیم صهیونیستی هیچ‌گاه به داشتن سلاح‌های هسته‌ای خود اعتراف نکرده است. مقام‌های این رژیم بارها در پاسخ به سوالاتی که خواستار شفاف‌سازی درباره تعداد سلاح‌های اتمی این رژیم هستند گفته‌اند «اسرائیل نخستین کشوری نخواهد بود که در خاورمیانه از سلاح‌های هسته‌ای استفاده می‌کند.»
آکسیوس نوشته با وجود این، بحث‌های بی‌سابقه‌ای در فلسطین اشغالی آغاز شده مبنی بر اینکه آیا لازم است این سیاست با توجه به پیشرفت‌های هسته‌ای ایران تغییر پیدا کند یا خیر.
«ایهود باراک»، نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی طی یادداشتی در «یدیعوت آحارونوت» نوشته ایران ممکن است از لحاظ پیشرفت‌های هسته‌ای به نقطه‌ای رسیده باشد که برگشت از آن ممکن نیست. او به تلویح پیشنهاد کرده که رژیم صهیونیستی سیاست ابهام در اعلام کلاهک‌های هسته‌ای خودش را کنار بگذارد.
«آلوف بن»، سردبیر روزنامه هاآرتص هم در یادداشتی نوشته نفتالی بنت بایستی در سیاست ابهام تل‌آویو تجدیدنظر کند.
با وجود این، «ایهود اولمرت»، نخست‌وزیر اسبق صهیونیست‌ها نوشته که هرگونه تغییر در سیاست‌های پیشین اسرائیل به نفع ایران خواهد بود و به آنها کمک خواهد کرد استدلال کنند که برای مهار اسرائیل به سلاح اتمی نیاز دارند.
تحلیلگران معتقدند که رژیم صهیونیستی از اواخر دهه ۱۹۶۰ برنامه نظامی هسته‌ای داشته و در حال حاضر بیش از ۲۰۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارد.
یک مقام رژیم صهیونیستی به آکسیوس گفته نفتالی بنت مقاله ایهود باراک را خوانده اما به دنبال ایجاد تغییر در سیاست‌های هسته‌ای این رژیم نیست.
مقام‌های آمریکایی پنهان‌کاری درباره سلاح‌های هسته‌ای اسرائیل را بعد از آن شروع کردند که متوجه شدند سران اسرائیل مسئله را از آنها پنهان کرده‌اند. اوایل دهه ۱۹۶۰، «دیوید بن گوریون»، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی به «جان اف‌کندی» گفته بود که رآکتوری که اسرائیل در حال ساخت آن در شهر بیابانی دیمونا است برای مقاصد صلح‌آمیز است.
وقتی آمریکا بازرس‌هایی را برای بررسی سایت دیمونا روانه فلسطین اشغالی کرد اسرائیلی‌ها حیله ظریفی به کار بردند. آنها با احداث دیوارهای جعلی، مسیر راهروهایی که به یک کارخانه بازفرآوری زیرزمینی ختم می‌شد را پنهان کردند. اواخر همان دهه، دست اسرائیلی‌ها رو شده بود و سیا به این جمع‌بندی رسید که اسرائیلی‌ها کلاهک‌های هسته‌ای در اختیار دارند.
طبق نوشته نیویورک‌تایمز، بعداً «ریچارد نیکسون» و نخست‌وزیر «گلدا مئیر» به توافقی دست پیدا کردند مبنی بر اینکه نه ایالات متحده و نه اسرائیل هیچ‌یک به اینکه اسرائیل سلاح هسته‌ای دارد اقرار نخواهند کرد و واشنگتن هم اسرائیل را برای نظارت بین‌المللی بر این برنامه تحت فشار قرار نخواهد داد.
با گذشت ۵۰ سال از آن توافق، روسای جمهور آمریکا به آن پایبند مانده‌اند، در حالی که پژوهشگران معتقدند که اسرائیل سال ۱۹۷۹ یک سلاح اتمی را در اقیانوس هند آزمایش کرد و دولت کارتر آن را پنهان کرد.
سال ۲۰۰۹ هنگامی که یک روزنامه‌نگار از باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا پرسید آیا «کشوری در خاورمیانه» را می‌شناسد که سلاح هسته‌ای داشته باشد اوباما در پاسخ گفت: «نمی‌خواهم گمانه‌زنی کنم.»
روزنامه نیویورک‌تایمز چند هفته پیش نوشته بود: «آمریکا با غفلت خودخواسته سلاح‌های هسته‌ای اسرائیل، تلاش‌هایش در زمینه منع اشاعه را به استهزا می‌کشاند. آقای اوباما وعده داد به دنبال جهان عاری از سلاح هسته‌ای باشد. با وجود این، دولت او برای جلوگیری از بحث درباره سلاح هسته‌ای اسرائیل از برگزاری کنفرانس سازمان ملل در خصوص خاورمیانه عاری از سلاح‌های هسته‌ای جلوگیری کرد.»
نگارنده تصریح کرده دولت جو بایدن در تلاش است با اعمال تحریم‌های گزنده علیه ایران، حکومت این کشور را به پذیرش بازرسی‌هایی شدیدتر از بازرسی‌های مندرج در پیمان ان‌پی‌تی وادار کند، اما در همان حال، اسرائیل که هرگز آن پیمان را امضا نکرده، از هر گونه بازرسی معاف است.
نیویورک‌تایمز تأکید می‌کند: «این دوسویه‌گی موجب می‌شود وقتی دیپلمات‌های آمریکایی ادعای دفاع از نظم قانون‌محور را مطرح می‌کنند عده زیادی در سراسر دنیا پوزخند بزنند.»
چند سال پیش روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست هم با انتشار سندی از حیله‌گری رژیم صهیونیستی برای تولید سلاح‌های هسته‌ای پرده برداشته بود.
روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست سال ۱۳۹۳ نوشته بود «بنیامین نتانیاهو» باید هنگام پرسش درباره اینکه آیا بازرسی‌ها می‌توانند ایران را از رسیدن به بمب متوقف کنند باید ابتدا موفقیت تل‌آویو در دهه ۱۹۶۰ برای پنهان‌کاری و مخفی کردن برنامه تسلیحاتی هسته‌ای خود را به یاد بیاورد.
یادداشتی که «مک‌گئورگ باندی»، مشاور امنیت ملی اسبق آمریکا در اختیار واشنگتن‌پست قرار داده بود نشان می‌داد که هنگامی که اسرائیل با کمک مقامات فرانسه در ژوئن ۱۹۶۰ ساخت رآکتورهای خود را شروع کرده بود مقامات تل‌آویو به سفارت آمریکا گفته بودند که این یک «کارخانه نساجی» است.
این یادداشت که مربوط به مارس ۱۹۴۶ بود علاوه بر این آشکار کردند مقامات رژیم صهیونیستی پس از آن این رآکتورها را «تأسیسات تحقیقات متالورژی» توصیف کرده‌اند.
در دسامبر ۱۹۶۰ «دیوید بن‌گوریون»، نخست‌وزیر وقت اسرائیل به کنست، پارلمان آن رژیم گفت که ساخت رآکتور ۲۴ مگاواتی در تأسیسات هسته‌ای دیمونا تا چهارسال آینده تکمیل نمی‌شود. وی در آن زمان گفت که این رآکتور تنها برای اهداف صلح‌آمیز ساخته شده است.
واشنگتن‌پست همچنین به استناد یادداشتی از ورارت خارجه آمریکا مدعی شده بن‌گوریون در ۳۰ مه ۱۹۶۰ در ملاقات با جان‌اف‌کندی، رئیس‌جمهور وقت آمریکا به وی اطلاع داده که اسرائیل در حال ساخت رآکتوری دیگر برای تأمین برق است، اما این رژیم در چند سال آینده ممکن است کارخانه‌ای آزمایشی برای جداسازی پلوتونیوم بسازد. اما وی اضافه کرده بود که اسرائیل فعلا قصدی برای رسیدن به ظرفیت تولید سلاح ندارد.
طبق سند «باندی»، هنگامی که در سپتامبر سال ۱۹۲۶ دانشمندان آمریکا از سایت دیمونا بازدید کردند گزارش داند که رآکتورها بزرگتر از حد مورد انتظار بوده‌اند و احتمال نمی‌رود برای تولید برق باشند.
دانشمندان آمریکایی در آن زمان شواهدی از اینکه تل‌آویو در حال ساخت بمب است نیافتند اما به آنها «تنها ۴۰ دقیقه برای بازدید از آن سایت وقت داده شده و از دسترسی آنها به یک ساختمان بزرگ جلوگیری به عمل آمد.»
در ۲ آوریل ۱۹۶۳ هنگامی که مشخص شد اسرائیل قصد ساخت رآکتور سوم را دارد، کندی در کاخ سفید با شیمون پرز که در آن زمان معاون وزیر جنگ اسرائیل بود دیدار کرد. رئیس‌جمهور وقت آمریکا از او درباره فعالیت‌های جاری در «دیمونا» پرسید.
پرز گفت: «من می توانم با صراحت به شما بگویم که ما اولین کسانی نخواهیم بود که از سلاح‌های هسته‌ای استفاده می‌کند.»
