به گزارش مشرق، تینا چهارسوقی امین، کارشناس زبان شناسی در برنامه صبح پارسی شبکه جام جم، با بیان اینکه توجه فرایند ادراکی ذهن است، گفت: توجه یعنی اینکه دیگر محرک‌های اطرافمان را کنار بگذاریم و موضوعی را مدنظر قرار دهیم، اگر توجه را یک دایره فرض کنیم نقطه مرکزی دایره کانون توجه است و اینکه چقدر بتوانیم روی آن کانون توجه خود را پایدار و متداوم نگه داریم در واقع بر روی آن تمرکز کرده ایم.

بیشتر بخوانید

آسیب‌های وسواس فکری افراد

وی تصریح کرد: نقش تمرکز در ارتباطات به این صورت است که تمرکز کردن به این معنا است که چقدر تلاش کنیم تمرکزمان را روی اجزای ارتباطی طرف مقابل مثل زبان بدن، کلمات و لحن صحبت او پایدار نگه داریم و این تمرکز را حفظ کنیم. از وجهه های ارتباط پایدار این است که تمرکزمان را روی شخصی پایدار نگه داریم.

کارشناس زبان شناسی با بیان اینکه همه ما در موقعیت‌هایی حس کرده ایم به صورت کلامی و یا غیرکلامی به ما توجه نمی‌شود، افزود: مصداق های کلامی در گفت وگو متاثر از صمیمیت و بافت و موضوع گفت وگو متفاوت است.

وی ابراز داشت:یکی از موارد موثر این است که با حرف‌های طرف مقابل همراه باشیم تا بتوانیم تشخیص دهیم کجا می‌توانیم حرف او را قطع کنیم؛ چون اگر در موقعیت نامناسب حرف طرف مقابلمان را قطع کنیم ممکن است او حس کند ما به او توجه نداشته ایم.

چهارسوقی امین ادامه داد: برای اینکه مطمئن شویم درست متوجه حرف طرف مقابل شده‌ایم می‌توانیم منظورش از حرف‌هایش را تکرار کنیم و اینطور به او می‌گوییم که من با تو همراه هستم و به تو توجه می‌کنم؛ از طرفی در این مدت زمان مغز فرصت دارد برای جواب دادن فکر کند و از پاسخ دهی شتاب زده جلوگیری شود.

وی یادآور شد:  به علاوه همدلی ما را مشخص می کند. البته گاهی افراد نیاز دارند ما در سکوت فقط شنونده حرف هایشان باشیم و در این صورت باید با موقعیت سنجی تشخیص دهیم که چطور می‌توانیم با فرد مقابل همراهی خودمان را نشان دهیم.

وی اظهار داشت: گاهی از توجه خیلی زیاد ممکن است به خشونت‌های کلامی برسیم. هنگام عصبانیت قدرت تصمیم گیری و خود آگاهی درست در همه موارد باعث می شود از قبل خودمان را آماده کنیم و از خشونت کلامی جلوگیری کنیم اما گاهی که کنترل از دستمان خارج می‌شود باید تغییر موقعیت بدهیم تا به آرامش برسیم و فرصت فکر کردن به اهمیت موضوع عصبانیتمان را داشته باشیم.

این کارشناس زبان شناسی تاکید کرد: همان قدری که نوازش جسمی می‌تواند به شخص آرامش بدهد و مهم است نوازش‌های کلامی هم در ارتباط برقرار کردن اهمیت دارد. نوازش کلامی مهم ترین ابزار توجه است و با توجه به بافت گفت وگو با تعریف کردن مناسب، تایید کردن به وسیله زبان بدن، همراهی با زبان چشم و استفاده از عبارت‌های مناسب می توانیم از نوازش های کلامی استفاده کنیم و ارتباطمان را بهبود بخشیم.