به گزارش مشرق، در گزارش معاونت مطالعات سیاسی این مرکز آمده است: وجود ویروس کووید ۱۹ برای نخستین بار در آذرماه ۱۳۹۸ در شهر ووهان چین گزارش شد و سپس به سایر کشورهای دنیا سرایت کرد. ایران نیز به صورت رسمی در تاریخ ۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۸ اعلام کرد این ویروس وارد کشور شده است. متعاقب این موضوع، مجموعه‌ای از سیاست‌های مختلف به کار گرفته شد تا زمینه جهت کنترل و مهار بیماری فراهم شود.

در این گزارش تصریح شد: به دلیل ناشناخته بودن ویروس، نحوه مواجهه دولت‌ها با آن متفاوت بود اما مشکلی که شرایط ایران را برای برخورد با ویروس دشوارتر می‌کرد تحریم‌های گسترده به ویژه در زمینه مواد اولیه، دارو و تجهیزات پزشکی بود.

مرکز پژوهش‌ها در این گزارش با تاکید بر اینکه همه‌گیری بیماری کرونا و گسترش خارق العاده آن موجب ایجاد چالش‌ها و مشکلات گسترده‌ای در حوزه‌های بهداشتی، اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و... شد. یادآورشد: اخذ تصمیمات استراتژیک و به موقع برای کنترل ویروس و پیامدهای آن حائز اهمیت ویژه‌ای شد.

این مرکز در گزارش خود خاطرنشان کرد: نگاهی به سیاست ورزی حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای به عنوان رهبر معظم انقلاب اسلامی در حدود یک سال و نیم گذشته بیانگر این است که ایشان تاکید زیادی بر مدیریت منطقی و عقلانی در مقابله با بیماری کرونا داشته‌اند.

در این گزارش تصریح شد: ازجمله این رفتارها می‌توان به ماسک زدن همیشگی جهت فرهنگ سازی، حمایت قطعی از تلاش دانشمندان ایرانی جهت دستیابی به دانش واکسن، مرجعیت داشتن توصیه‌های ستاد ملی مقابله با کرونا، اصرار به استفاده از واکسن ایرانی و انتظار برای تولید واکسن داخل کشور، تزریق واکسن داخلی در مقابل دوربین‌های تلویزیونی، تأکید بر دریافت واکسن در نوبت معمول، عدم ایراد دانستن استفاده از واکسن خارجی در کنار داخلی در صورت نیاز، ضرورت ثبت و انتشار اسناد و مقالات علمی مربوط به واکسن ایرانی و... اشاره داشت.

معاونت سیاسی مرکز پژوهش های مجلس در این گزارش افزود: تامل در اقدامات رهبر معظم انقلاب بیانگر این است که موضع گیری‌های ایشان مبتنی بر گفتمان‌های کلان قانون‌مداری، مبارزه با تبعیض، عزت و استقلال ملی، تولید علم و... است که تلاش دارند فضای جامعه و عرصه سیاست ایران را قوام بخشند و در راستای نیل به سرافرازی و سربلندی کشور حرکت کنند.

این مرکز در گزارش خود اضافه کرد: به طور کلی حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای به عنوان رهبر نظام اسلامی و در جایگاه هادی و راهبر جامعه و نظام سیاسی تلاش کردند تا اقدامات و رفتارشان در راستای مهار بیماری، ارتقای روحیه خودباوری دانش متخصصان و کارشناسان، بهره‌گیری از دانش روز درعین حال تأکید بر دانش بومی و تولید علم، رعایت قانون و قانون مداری باشد.