به گزارش مشرق به نقل از زی نیوز، داروی دیابت «داپاگلیفلوزین» متعلق به گروهی از داروها موسوم به «مهارکننده‌های کوترانسپورتر -۲ گلوکز سدیم (SGLT۲)» است.

مهارکننده SGLT۲ با مسدود کردن پروتئین SGLT۲ در کلیه‌ها کار می‌کند. مسدود کردن این پروتئین با کاهش فشار و التهاب در کلیه‌ها آسیب کلیه را کاهش می‌دهد. همچنین به جلوگیری از نشت پروتئین به ادرار کمک می‌کند و فشار خون و وزن بدن را کاهش می‌دهد.

یک کارآزمایی بالینی روی ۴۳۰۴ شرکت‌کننده مبتلا به بیماری مزمن کلیوی نشان داد که داپاگلیفلوزین میزان کاهش عملکرد کلیه را در مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی کاهش می‌دهد.

بیشتر بخوانید

ارتباط داروی کلسترول با دیابت نوع۲

شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند: گروه دریافت کننده داپاگلیفلوزین ۱۰ میلی گرم یا گروه دریافت کننده دارونما یک بار در روز در کنار مراقبت‌های استاندارد.

اگرچه در شرکت‌کنندگان بدون دیابت نیز داپاگلیفلوزین موجب بهبود نسبی کاهش عملکرد کلیه شد، اما تأثیر داپاگلیفلوزین در افراد مبتلا به دیابت بیشتر بود.

«هیددو لامبرز هیرسپینک»، سرپرست تیم تحقیق از مرکز پزشکی دانشگاه گرونینگن هلند، می‌گوید: «نتیجه‌گیری کلیدی این است که داپاگلیفلوزین یک درمان مؤثر برای کاهش از دست دادن پیشرونده عملکرد کلیه در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی مبتلا به یا بدون دیابت نوع ۲ است.»

هیرسپینک افزود: «بنابراین، داپاگلیفلوزین علاوه بر کاهش خطر نارسایی قلبی یا مرگ و میر، روند پیشرفت کاهش عملکرد کلیه را نیز کاهش می‌دهد».

بیماری مزمن کلیوی یک بیماری طولانی مدت است که در آن کلیه‌ها به خوبی کار نمی‌کنند و در افراد مسن شایع است. در مراحل اولیه، معمولاً علائم کمی وجود دارد و افراد ممکن است بدون اینکه بدانند به این بیماری مبتلا شوند.

بیماری مزمن کلیوی اغلب به دلیل سایر بیماری‌هایی که بر کلیه‌ها تأثیر می‌گذارد ایجاد می‌شود که شامل دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا و عفونت کلیه است. انتخاب سبک زندگی سالم و کنترل شرایط زمینه‌ای مهم است. بیماری مزمن کلیوی می‌تواند با گذشت زمان بدتر شود، اما درمان‌ها می‌توانند آن را متوقف یا به تعویق بیاندازند، و بسیاری از افراد برای مدت طولانی با شرایط خود به خوبی کنترل می‌شوند.

یافته‌ها نشان داده است که افزودن داپاگلیفلوزین به مراقبت‌های استاندارد فعلی به طور قابل توجهی خطر کاهش عملکرد کلیه، بیماری کلیوی در مرحله نهایی یا مرگ ناشی از علل مرتبط با کلیه‌ها یا سیستم قلبی عروقی را کاهش می‌دهد.