به گزارش مشرق، آمریکا نمی‌خواهد بداند در جنگ‌هایش چه اتفاقی می‌افتد.
به گزارش «ریسپانسیبل استیت کرفت»، شاید به یاد داشته باشید که آمریکا در سال ۲۰۱۵، در زمان باراک اوباما، وارد جنگ سوریه شد.
دونالد ترامپ آشکارا از این جنگ حمایت نکرد، اما به هر حال این کار را کرد و اکنون در زمان رئیس جمهور سوم از آن زمان، حدود ۹۰۰ آمریکایی هنوز در سوریه به دنبال راهی برای خروج از جنگ در این کشور هستند.
اگر امروز از هر ۱۰۰ آمریکایی حتی یک نفر بداند که آمریکا هنوز در سوریه در حال جنگ است، تعجب آور خواهد بود.
سناتور «تیم کین»، معاون کلینتون، در یک جلسه در مورد آمریکا اعلام کرد «خیالم راحت است که برای اولین بار در ۲۰ سال گذشته، کودکانی که امروز در این کشور به دنیا می‌آیند، در کشوری در حال جنگ به دنیا نمی‌آیند.»
بعید است «تیم کین» یا هرکسی، وقتی از جنگ جاری در سوریه مطلع شود، بتواند توضیح دهد که چرا هنوز این جنگ ادامه دارد.
بنابراین، به نوعی تعجب آور بود که «نیویورک تایمز»، به تازگی تحقیقی را در مورد حمله هوایی بیش از ۲ سال گذشته آمریکا در منطقه «باغوز» سوریه که به کشته شدن حدود ۸۰ زن و کودک منجر شد، در صفحه اولش منتشر کرد.
اگرچه کل حمله در ویدئوی پهپاد مشاهده شد، اما شمارش دقیق تلفات بعید به نظر می‌رسد، زیرا بمب‌های پرتاب شده، که در مجموع حاوی بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ پوند مواد منفجره بوده، باعث شده بود منطقه مورد حمله در دود غرق شود.
مقدار مواد منفجره‌ای که علیه این اهداف انسانی بدون دفاع در فضای باز مورد استفاده قرار گرفت، تقریباً معادل مواد منفجره‌ای بود که توسط یک بمب افکن B-۲۵ در طول جنگ جهانی دوم حمل می‌شد.
بقیه مقاله «نیویورک تایمز»، یک روند آشنا را تداعی می‌کرد؛ حمله ۲۰۱۹ باغوز یکی از بزرگترین حوادث تلفات غیرنظامیان جنگ بود، اما هرگز توسط آمریکا به طور علنی تایید نشد.
یک افسر حقوقی نظامی این حمله را به عنوان یک جنایت جنگی احتمالی معرفی کرد که نیاز به تحقیق داشت اما تقریباً در هر مرحله، ارتش آمریکا برای پنهان کردن آنچه اتفاق افتاده بود تلاش می‌کرد.
تعداد کشته شدگان کم‌تر از واقعیت اعلام شد؛ گزارش‌ها به تعویق افتاد، محرمانه و البته طبقه بندی شد؛ نیروهای ائتلاف آمریکا به سرعت محل انفجار را با بولدوزر تخریب کردند.
یکی از سخنگویان «سنتکام»، اظهار داشت «ما از از دست رفتن جان بیگناهان متنفریم»، اما بر اساس قوانین خودساخته‌ای که آن‌ها دنبال می‌کردند، گفت «از حمله هوایی دفاع می‌کنیم.»
می‌توان به سادگی گفت که اجساد سوزانده شده زنان و کودکان بخشی از سیاست جنگی آمریکا هستند.
البته چیزهای زیادی برای خشم وجود دارد، از جمله اینکه افراد وظیفه شناس سعی می‌کردند از طریق زنجیره فرماندهی چیزی بسیار اشتباه را گزارش کنند، اما در هر مرحله بی‌تفاوت و خنثی می‌شدند.
به نظر می‌رسد چیزی به نام نظارت یا پاسخگویی وجود ندارد.
اما خشم واقعی همان است که توسط «نیویورک تایمز»، تصدیق نشده است؛ «نیویورک تایمز» با این موضوع طوری برخورد می‌کنند که به نظر می‌رسد این موضوعی جدید است.
پس از نزدیک به هزار حمله هوایی در سوریه و عراق در سال ۲۰۱۹، با استفاده از ۴ هزار و ۷۲۹ بمب و موشک، آمار رسمی کشته شدگان غیرنظامی در سال جاری ۲۲ نفر بود.
مردم آمریکا به دولت این کشور اجازه می‌دهند که این کشور جنگ‌های خود را «دقیق و انسانی» به تصویر بکشد، زیرا برای حفظ سیاسی جنگ لازم است مردم آمریکا به آن باور داشته باشند.
حملات آمریکا در سوریه تفاوتی با حملات آمریکا در ویتنام یا فلوجه، ده‌ها جشن عروسی در افغانستان، یا زمانی که بیمارستان‌ها هدف قرار گرفتند و افراد بی گناه جان باختند، ندارد.
