یادمه اوایل انقلاب ی کتاب بود که عکس های شهدا و افراد شکنجه شده و نحوه شکنجه آنها را گفته بود، که واقعا تصاویر بسیار دردناکی داشت. متاسفانه اسمش یادم نیست کاش دلسوزان آن کتاب را پیدا کنند و دوباره در دسترس عموم قرار دهند تا مردم بفهمند ساواکی ها چطور ملت را سلاخی می کردند.

ثریا خودش نوشته شاه من را به تماشای شکنجه زندانیان می برد و از شنیدن صدای ناله آنها قاه قاه می هندید اما من جرات شنیدم نداشتیم و گوشهایم را می بستم و التماس می کردم از آنجا برویم.

خدا رحمت کند شهید رجایی را که جای شکنجه روی پایش را به همه دنیا در صحن سازمان ملل نشان داد. مرحوم طالقانی با جای اطوی شکنجه ساواک روی بدنش از دنیا رفت. شهید آیت الله سعیدی و شهید آیت الله غفاری زیر شکنجه جان دادند. خاطرات امثال احمد احمد هم هست، اعترافات تهرانی شکنجه گر مخوف و خیلی اسناد دیگر.

پرویز ثابتی (مشهور به مقام امنیتی در ماجرای سیاهکل) شامه قوی داشت. او که از مقامات عالیرتبه ساواک بود در پاییز 57 سقوط رژیم شاه را استشمام کرد و از ایران فرار کرد و به آمریکا رفت. همین چند سال اخیر کتابی نوشته و دروغ شاخداری گفته. پرویز ثابتی گفته "در ساواک شکنجه نبود" خوشمزه دلیلی است که آورده :" چون شکنجه خلاف قانون بود!!". یارو جوانهای ایران را خر فرض کرده. با خودش فکر کرده جوان 35 ساله که دوره شاه را ندیده پس هر دروغی را می شود گفت. پرویز خان عجله کرده. اگر 10 یا 15 سال دیگر صبر می کرد از زندان رفته ها و شکنجه شده ها بدست دژخیمان ساواک پهلوی دیگر کسی زنده نمی ماند و او می توانست جای شهید و جلاد را عوض کند.