به گزارش مشرق، مردم افغانستان همزمان با فرا رسیدن فصل سرد سال، در پی مسدود شدن دارایی‌های این کشور از سوی آمریکا، بحران مرگبار جدیدی را تجربه می‌کنند.

به گزارش «تلگراف و لسنت»، در حالی که بیش از سه ماه از ورود «طالبان» به «کابل»، پایتخت افغانستان و تشکیل دولت جدید در این کشور، می‌گذرد، مسدود شدن دارایی‌های این کشور توسط آمریکا، سبب شده تا مردم افغانستان برای گذران زندگی در این کشور بحران زده بیش از هر زمان دیگری به کمک‌های جامعه بین المللی وابسته شوند.

همزمان با تشکیل دولت جدید در افغانستان، این کشور وارد بحران‌های مارپیچی شد که جان انسان‌ها و دستاوردهای اندک کمک‌های بین المللی در ۲ دهه گذشته را تهدید می‌کند.

اکنون افغانستان، در لبه پرتگاه گرسنگی قرار دارد که این کشور را با سرعت وحشتناکی فراگرفت.

براساس گزارش سازمان ملل، حدود ۱۹ میلیون نفر در افغانستان نمی‌توانند از پس تامین تغذیه روزانه خود برآیند و این رقم تا پایان سال به ۲۳ میلیون نفر افزایش خواهد یافت.

«یونیسف» نیز تخمین می‌زند که ۳.۲ میلیون کودک دچار سوءتغذیه حاد و ۱.۱ میلیون کودک در معرض خطر مرگ هستند.

فاجعه انسانی افغانستان دلایل متعددی دارد.

نخست، این کشور دومین خشکسالی شدید خود را در سه سال گذشته تحمل می‌کند؛ دو، شیوع «کرونا» به شدت اقتصاد افغانستان را تحت تاثیر قرار داده است؛ سه، درگیری‌های داخلی و تروریسم سبب آوارگی داخلی صدها هزار نفر و اسکان آن‌ها در اردوگاه‌ها یا منطق فقیر حاشیه شهری شده است؛ چهار، وابستگی بیش از حد به کمک‌های خارجی و تامین سه چهارم بودجه دولت افغانستان توسط کشورهای خارجی و پنج، تاثیر معکوس تلاش‌های ملت سازی.

اما مهم‌ترین دلیل بحران مذکور را باید در مسدود شدن دارایی‌های افغانستان از سوی آمریکا دانست.

در عین حال، بانک‌های بین المللی به دلیل ترس از تحریم‌های آمریکا از تراکنش با بانک‌های افغانستان خودداری می‌کنند؛ این عدم اطمینان، اقتصاد افغانستان را فلج کرده است.

ضمن این که، ناتو، صندوق بین‌المللی پول (IMF)، بانک جهانی و سایر نهادهای بین‌المللی صدها میلیون دلار کمک مالی به این کشور را به حالت تعلیق درآورده‌اند که نتیجه آن، فلج اقتصادی افغانستان بوده است.

به گفته صندوق بین المللی پول، اقتصاد افغانستان امسال تا ۳۰ درصد کاهش می‌یابد و میلیون‌ها نفر را به فقر می‌کشاند.

ویرانی اقتصادی افغانستان نه تنها فقرا را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بلکه مشاغل مختلف را متحمل آسیب می‌کند.

براساس ارزیابی سازمان ملل، برای جلوگیری از فاجعه در افغانستان باید ماهانه بیش از ۲۰۰ میلیون دلار کمک بشردوستانه به افغانستان ارائه کرد. اما چنین کمک‌هایی فقط مردم را زنده نگه می‌دارد، اما اقتصاد افغانستان را از بحران خارج نمی‌کند.

«دیوید بیسلی»، مدیر اجرایی برنامه جهانی غذای سازمان ملل، از افغانستان به عنوان «جهنم روی زمین» یاد کرده است.

براساس واقعیت‌های موجود، نزدیک به نیمی از مردم افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.

۲۲.۸ میلیون نفر ممکن است در زمستان امسال با گرسنگی شدید مواجه شوند که ۸.۷ میلیون نفر در سطوح اضطراری ناامنی غذایی قرار دارند.

بحران پناهجویان به احتمال زیاد افغانستان، منطقه و سایر نقاط جهان را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

این فاجعه نتیجه مستقیم درگیری های، فروپاشی اقتصادی، و خشکسالی است که همگی توسط کشورهای ثروتمند خارجی هدایت شده اند.

افغانستان بیش از ۴۰ سال جنگ و تهاجم مسلحانه را تحمل کرده و تبدیل به یکی از فقیرترین کشورهای جهان با سیستم مراقبت بهداشتی، بافت اجتماعی و اقتصاد به شدت وابسته به کمک‌های خارجی باقی مانده شده است.

غرب که مدعی مبالغ هنگفتی کمک به افغانستان در دهه‌های اخیر است، این هزینه‌ها را عمدتاً صرف مسائل نظامی و دفاعی کرده و در ارائه توسعه اقتصادی پایدار و تضمین حمایت اجتماعی کافی برای مردم افغانستان شکست خورده است.

پیامدهای این ناکامی‌ها پس از خروج آشفته آمریکا و متحدانش تشدید شده است؛ اکنون افغانستان تنها چند هفته با یک فاجعه فاصله دارد.