در روابط انسانی باند نوعی رئالیسم نمایشی گنجانده شده که هیچ  کارکردی در مجموعه 007 ندارد. متاسفانه سازندگان درکی از این موضوع نداشته‌اند تا جایی که سفین آنتاگونیست مرگبار و جدی  فیلم در مقابل دوربین به جای عملگرایی تماشاگر را موعظه می‌کند.

نسل‌های جوان‌تر مطمئناً از مطرح شدن بحث‌های سیاسی و اجتماعی به‌روز در فیلم لذت می‌برند، در حالی که طرفداران دیرینه با  نشانه‌ها، ارتباطات و افشاگری‌های مختلفی که به جهان بزرگ‌تر باند گره خورده ، ارتباط برقرار می‌کنند.

بسیاری از داستان‌های فرعی و شخصیت‌ها غیرضروری و ماموریتی که در جریان است هیجان باندی ندارد. تقابل نهایی با یک مغز متفکر شیطانی میلیاردر و قلعه غول پیکر او با شماری از بدخواهان مسلح، ساده برگزار می‌شود و آنتاگونیست فیلم،سفین، سایه‌اش بر روی اتفاقات درون فیلم سنگینی نمی‌کند.

 بزرگترین مشکل این است که «زمانی برای مردن نیست» اساساً حول رابطه باند با مادلین ساخته شده تا جایی که نشان می‌دهد این تنها عشق زندگی او پس از وسپر است و اشکال اساسی این است که  کریگ و سیدوکس مطلقاً هیچ شیمی دراماتیکی ندارند  و رابطه آن‌ها تبدیل به یک رابطه عاشقانه حماسی نمی‌شود.

این واقعیت است که دکتر سوان یک شخصیت کامل نیست، حتی بیشتر از آنچه در اسپکتر (Spectre ) بود. مادلین محور اصلی فیلم است، کل روایت حول او می چرخد، اما شخصیت زن هیچ پرداخت مناسبی ندارد و بهره‌بری از این شخصیت در فیلم باند دو حالت دارد، یا علاقه‌اش را به  جیمز در بهترین حالت نشان دهد یا به عنوان یک نقطه عطف داستانی      برای اعمال فشار علیه باند ربوده شود.

«لئا سیدو» بازیگر نقش مادلین ظاهراً فقط دو حالت چهره دارد یا خواب آلود است یا غمگین. کاراکتر «مادلین سوان»  شخصیتی است که نمی‌تواند احساسات داشته باشد و از سوی دیگر رمانتیک هم نیست و  فدا شدن باند برای این شخصیت معمایی را گنگ‌تر می‌کند. کاراکتر سوان یک شخصیت ناامیدکننده است، این شخصیت نه تنها به سختی در فیلم حضور دارد، بلکه فاقد انگیزه است.

علیرغم صحنه‌های عظیم و موقعیت‌های بین‌المللی، این فیلم‌ فاقد عظمت یک دنباله باندی است. گاهی اوقات، به نظر می‌رسد کارگردان ما را به سفری با ارجاعات سینمایی فراوانی برده و فراموش کرده که پشت دوربین هدایتگر یک فرانچایز مهم قرار دارد.

 ارجاعات او به یک سکانس از شوالیه تاریکی ، یک سکانس از سریع و خشمگین ، مکس دیوانه،  هانا (سکانس افتتاحیه) کاملا گل درشت است. یک سکانس ویژه هم در برخورد باند و بلوفلد همانطور که اشاره شد سکوت‌بره‌ها را تداعی می‌کنند و فیلم از گونه باندی  خوددور شده است.

تنها ارجاع محتوایی فیلم خانواده دوستی باند است و در لحظاتی که 007  به دخترش نگاه می‌کند گویی سازندگان با مخاطب خود سعی دارند با تنها جیمزباندی که  جورج لازنبی  نقش آفرینی کرده شوخی کنند. باند تنها در یک ورسیون تبدیل به مرد خانواده شد و فیلم سرویس مخفی ملکه (1969) شکست سختی خورد.مخاطبان این مجموعه حاضر نیستند چنین باندی را به یاد بیاورند. جیمز باندی که در فیلم «زمانی برای مردن نیست» دیده می‌شود یک مرد فرسوده، تلخ و ناکام در عشق است وبرای رسیدن به سکانس اکشن بعدی، تماشاگر مجبور می‌شود  یک سخنرانی پایان ناپذیر را میان شخصیت‌ها تحمل  کند.