به گزارش مشرق، مسابقه عکاسی حیات وحش موزه تاریخ طبیعی هر ساله از طرفداران عکاسی این ژانر از سراسر جهان دعوت می کند تا به برنده جایزه انتخاب مردم رأی دهند. ۲۵ صحنه فراموش نشدنی امسال توسط موزه تاریخ طبیعی از بیش از ۵۰ هزار عکس از ۹۵ کشور در فهرست نهایی قرار گرفتند.

این تصاویر در حال حاضر در موزه تاریخ طبیعی لندن به نمایش گذاشته شده است، تا زمانی که رای گیری در ۲ فوریه ۲۰۲۲ به پایان برسد. سپس برنده نهایی تا پایان نمایشگاه در ۵ ژوئن ۲۰۲۲ به نمایش گذاشته خواهد شد.
تصویر اصلی: مجاورتی نزدیک
اثر ماکسیم آلیاگا، فرانسه
عکس: ماکسیم آلیاگا/عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱
چهارشنبه ۱ دسامبر ۲۰۲۱ ساعت ۰۷:۰۰ GMT

«پیوندهای عشق»
اثر پیتر دلانی، ایرلند/آفریقای جنوبی
پیتر در حال عکاسی از گله در پناهگاه فیل آدو در آفریقای جنوبی بود که نوزاد تازه متولد شده نعره کشید. یک فیل نر سعی می کرد گوساله را از مادرش جدا کند. گله فوراً واکنش نشان داد - صداهای بلند درآوردند، گوش‌هایشان را تکان دادند، سپس بچه‌ها را احاطه کردند و برای اطمینان خرطوم هایشان را دراز کردند. فیل‌ها پیوندهایی ایجاد می‌کنند که تا آخر عمر باقی می‌ماند و می‌توانند احساسات خود را از عشق تا خشم نشان دهند. پیتر می‌گوید: «وقتی فیل‌ها را مشاهده می‌کنید چیزی جادویی و زیبا وجود دارد - روح شما را لمس می‌کند و به قلب شما پیوند می خورد.
عکس: پیتر دلانی
عکاس حیات وحش سال ‌۲۰۲۱

«نوازش میمون»
اثر ژانگ کیانگ، چین
ژانگ در حال بازدید از کوه‌های کین لینگ چین بود تا میمون دماغ کوتاه سیچوان را مشاهده کند. جنگل‌های معتدل کوهستانی تنها زیستگاه میمون‌های در خطر انقراض است که در معرض تهدید مزاحمت جنگل‌ها نیز قرار دارد. ژانگ دوست دارد تماشا کند که گروه های خانواده چقدر با یکدیگر صمیمی هستند. وقتی زمان استراحت فرا می رسد، ماده ها و جوان ها برای گرما و محافظت در کنار هم جمع می شوند. این تصویر به خوبی آن لحظه صمیمیت را به تصویر می کشد. صورت آبی غیرقابل انکار بچه میمون بین دو ماده لانه کرده بود، خز طلایی-نارنجی درخشان آنها در نور تابیده شده بود.
عکس: ژانگ کیانگ
عکاس حیات وحش سال ‌۲۰۲۱

«سواری»
اثر «ویم ون دن هیور»، آفریقای جنوبی
یک مورچه خوار غول پیکر ماده در اواخر یک روز بعدازظهر در پانتانال برزیل در حال جستجوی غذا در اطراف دشتی باز بود که ویم متوجه شد که کودکی بر پشت دارد. او به طور غریزی دوربینش را گرفت و به آرامی به سمت تپه موریانه در جهتی که او در حال حرکت بود خزید. آرام نشسته بود و منتظر بود تا او راهش را طی کند. نور در حال محو شدن بود و او شروع کرد به این فکر که آیا وقت دارد صحنه را ثبت کند. پس از مدتی انتظار، مورچه خواران به آرامی راه می رون عکاس با تجهیزات بسیار سنگین دوربین را در دست داشت، ویم به خاطر صبرش پاداش گرفت.
عکس: ویم ون دن هیوِر
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«رقص در برف»
اثر کیانگ گو، چین
در حفاظتگاه طبیعی لیشان در استان شانشی چین، کیانگ شاهد بود که دو قرقاول طلایی نر به طور مداوم جای خود را روی این تنه عوض می کردند - حرکات آنها شبیه به رقصی بی صدا در برف بود. این پرندگان بومی چین هستند، جایی که در جنگل های انبوه در مناطق کوهستانی زندگی می کنند. اگرچه رنگ‌های روشن دارند، اما خجالتی هستند و به سختی قابل تشخیص هستند، بیشتر وقت خود را به جستجوی غذا در کف جنگلی تاریک می‌گذرانند، فقط برای فرار از شکارچیان یا برای خستن در درختان بلند در طول شب پرواز می‌کنند.
عکس کیانگ گو
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«خدنگ‌ها ژست می‌گیرند»
اثر توماس پچاک، آلمان / آفریقای جنوبی
این گروه از خدنگ‌ها در حفاظتگاه «سوالو کالاهاری» آفریقای جنوبی بیش از یک دهه است که به انسان عادت کرده اند و در پیش آدم ها بسیار آرام هستند. در واقع، آنها عمدتاً حضور توماس را نادیده می گرفتند که بیش از حد مشغول استراحت، شکار، نظافت و دعوا بود. بنابراین او توانست نزدیک شود و از یک لنز با زاویه باز استفاده کند تا دشت های خشک و کوه هایی را که خدنگ ها خانه می نامند، در عکسش ثبت کند. او برای به تصویر کشیدن ویژگی‌های خدنگ ها، از تکنیک‌هایی استفاده کرد که برای افراد در یک صحنه پرتره استفاده می‌شد و از نورهای استودیو استفاده کرد.
عکس توماس پچاک
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«قایم موشک»
اثر میشل ون نوپن، هلند
میشل این عکس را از دانتیتا، همانطور که او را دوست داشتنی می‌داند، در دامنه‌های پارک ملی براولیو کاریو، نزدیک به سن خوزه در مرکز کاستاریکا گرفت. تاپیر بیرد یا «باغبان جنگل برای زیستگاه طبیعی آنها بسیار مهم است، به طوری که برخی از دانه ها تنها پس از عبور آنها جوانه می زنند. اما به دلیل تهدیدات ناشی از جنگل زدایی و شکار، تخمین زده می شود که تنها ۶۰۰۰ از این گونه در طبیعت باقی مانده است.
عکس  میشل ون نوپن
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«همکاری»
اثر مینگوی یوان، چین
مینگهویی متوجه مورچه های درختی سبز در باغ گیاه شناسی گرمسیری «ژیشوانگ بانا» در استان یونان چین شده و شیفته رفتار آنها شد. این مورچه ها ذاتاً وحشی، در گرفتن انواع حشرات بسیار ماهر هستند. یک روز صبح مینگهویی متوجه شد که گروهی با هم کار می کنند تا یک ملخ سبز را شکار کنند. این مورچه ها همیشه طعمه را نمی کشند: آنها مشاهده شده اند که از برخی حشرات از جمله جیرجیرک در کار کشاورزی بهره می برند. مورچه ها از جیرجیرک ها در برابر شکارچیان و انگل ها محافظت می کنند تا بتوانند از شیره شیرینی که از جیرجیرک دفع می شود تغذیه کنند.
عکس مینگوی یوان
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«نیزه ماهی»
ثریونگ سن وو، تایوان
یونگ چهار روز بود که با بچه‌ نیزه ماهی ها در بلو کرنر، پالائو، در غرب اقیانوس آرام شنا می‌کرد، اما شکل حرکت دسته جمعی آنها دائماً تغییر می‌کرد و او نمی‌توانست زاویه کاملی پیدا کند. روز پنجم شانس او وقتی که به نظر رسید ماهی ها او را در گروه پذیرفته اند، تغییر کرد. او که اطرافش را نیزه ماهی ها احاطه کرده بود، شروع کرد به تصور اینکه چگونه یک ماهی در حال شنا، دیگری را می بیند، و این همان تصویری بود که او می خواست. ماهی ها سریع بودند و او برای حفظ جایگاه خود در لحظه عکسبرداری مجبور بود سخت شنا کند. در پایان ۵۰ دقیقه طاقت فرسا، او نمای عالی «چشم ماهی» خود را به دست آورد
عکس: یونگ سن وو
عکاس حیات وحش سال ‌۲۰۲۱

«دَمِ یخی روباه قطبی»
اثر مارکو گایوتی، ایتالیا
مارکو در حال تماشای این روباه کوچک قطبی بود که بی وقفه روباه دیگری را در همان نزدیکی صدا می زد. به تدریج متوجه شد که نفس خیس روباه پس از هر تماس به سرعت در هوا یخ می زند. اواخر زمستان در اسپیتس برگن، سوالبارد و هوا ۳۵- درجه سانتیگراد (۳۱- فارنهایت) بود. عکاسی از روباه‌های قطبی اغلب خسته‌کننده است، زیرا آنها معمولاً در جستجوی غذا به سرعت در حال دویدن هستند، اما این یکی بسیار آرام بود و به مارکو اجازه داد تا به اندازه‌ای نزدیک شود که روی آن تمرکز کند و نور کاملاً در پس‌زمینه بدرخشد.
عکس: مارکو گایوتی
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«کانون گرم خانواده»
اثر لی دانگ، آمریکا
مرغابی در دریاچه محلی لی در سن دیگو برای چند سال لانه نکردند. سپس، در سال ۲۰۱۷، کالیفرنیا دو برابر بارندگی سالانه عادی بارید. با پر شدن دریاچه ها، مرغابی ها شروع به ساختن لانه های شناور خود در میان نیزارها کردند و دوباره تخم گذاری کردند. جوجه ها بلافاصله پس از خروج از تخم بر روی پشت والدین سوار می شوند. این تصویر چند روز پس از طوفانی گرفته شده که متأسفانه تقریباً تمام لانه‌های مرغابی ها را ازبین برده است. لی ساعت‌ها بود که در یک قایق به دنبال مرغابی ها می‌گشت و درست زمانی که نور در حال کم شدن بود، آن ها را دید و این صحنه زیبا را ثبت کرد.
عکس: لی دانگ
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«نزدیکی مادرانه»
اثر ماکسیم آلیاگا، فرانسه
ماکسیم بیش از یک ساعت را صرف مشاهده این مادر در حفاظتگاه طبیعی هوتان پینوس جانتوی در سوماترا، اندونزی کرد و سعی کرد نوزاد هیجان‌انگیز خود را در لانه نگه دارد. از سال ۲۰۱۱، برنامه حفاظت از اورانگوتان سوماترایی بیش از ۱۲۰ میمون مصادره شده را با هدف ایجاد جمعیت های وحشی جدید در این منطقه اجرا شده است. این مادر، زمانی به عنوان یک حیوان خانگی غیرقانونی اسیر بود، اما دوباره به او شیر داده شد و در سال ۲۰۱۱ آزاد شد. در سال ۲۰۱۷ او با یک نوزاد وحشی به نام ماسن، نماد امید برای جمعیت آینده مشاهده شد.
عکس: ماکسیم آلیاگا
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«خرس یخی وارد می شود…»
اثر اندی اسکیلن، بریتانیا
از نزدیکترین شهر تا این نقطه در رودخانه فیشینگ برنچ در یوکان کانادا، که رودخانه هرگز یخ نمی زند، دو ساعت با هلیکوپتر فاصله است. ماهی های قزل آلا در اواخر پاییز در اینجا دیده می شوند، و برای خرس‌های گریزلی، این آب آزاد آخرین فرصت را برای ضیافت قبل از خواب زمستانی فراهم می‌کند. میانگین دمای هوا حدود منفی۳۰ درجه سانتیگراد (منفی۲۲ درجه فارنهایت) بود و اندی منتظر بود و امیدوار تا یک خرس ماده خاص از این کنده برای عبور استفاده کند. سرانجام خرس ماده از روی کنده در حال عبور بود و او تصویری را که منتظرش بود ثبت کرد - خز خیس او یخ زده بود و می توانید صدای جرنگ pan> جرنگ آنها را در حالی که می گذرد، بشنوید.

عکس: اندی اسکیلن
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«زندگی مشترک»
اثر دریتیمان موخرجی، هند
ساتیر تراگوپان، گونه‌ای کمیاب از قرقاول آسیایی است که به‌طور گسترده برای غذا شکار می‌شوند و معمولاً انسان گریز و بسیار خجالتی هستند. اما در این روستای نزدیک پوناخا، پرندگان در میان مردمی که در آنجا زندگی می کنند، راحت و کاملاً آرام ظاهر می شوند. دریتیمان از سال ۲۰۰۸ سعی کرد از این گونه قرقاول در هند عکس بگیرد، اما پرندگان همیشه وقتی او را می دیدند فرار می کردند. پس از شنیدن این که در بخش هایی از کشور بوتان که با  این گونه‌ پرنده همزیستی دارند، می‌دانست که باید خودش شاهد آن باشد.
عکس: دریتیمان موخرجی
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«امید در مزرعه سوخته»
اثر جو آن مک آرتور، کانادا
جو-آن در اوایل سال ۲۰۲۰ به استرالیا پرواز کرد تا داستان حیواناتی را که تحت تأثیر آتش سوزی های ویرانگر جنگل های نیو ساوت ولز و ویکتوریا قرار گرفته اند، مستند کند. او که در کنار نهاد محافظت از حیوانات «Animals Australia» کار می کرد به محل های سوختگی، امداد و نجات و ماموریت های دامپزشکی دسترسی پیدا کرد. این کانگورو خاکستری شرقی و بچه اش که در نزدیکی مالاکوتا، ویکتوریا به تصویر کشیده شده، از جمله حیوانات خوش شانسی بودند که از آتش سوزی جان سالم به در بردند. کانگورو به سختی چشمش را از بچه اش گرفت و عکاس به سمت نقطه ای رفت که می توانست یک عکس عالی بگیرد. قبل از پریدن کانگورو، وقت کافی داشت تا شاتر را فشار دهد.
عکس: جو آن مک آرتور
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«ساخت جعبه تخم»
اثر خاویر آزنار گونزالس دی روئدا، اسپانیا
در حین پیاده‌روی شبانه در جنگل‌های بارانی آمازون در نزدیکی تنا، اکوادور، خاویر این عنکبوتِ گوی‌بافِ قلب خاردارِ کوچکِ ماده را دید که با ظرافت جعبه تخم‌های خود را می‌سازد. این عنکبوت‌های ماده که از یک نخ ابریشمی قوی آویزان شده‌اند، ساعت‌ها تخم‌های خود را در پیله‌ای ابریشمی محصور می‌کنند که ممکن است حاوی چند صد تخم باشد. در این شب تاریک، جعبه تخم مرغ شبیه یک ماه کامل سفید مرواریدی بود.
عکس: خاویر آزنار گونزالس دی روئدا
عکاس سال حیات وحش ۲۰۲۱

«لیس زدن توله سیاه‌گوش»
اثر آنتونیو لیبانا ناوارو، اسپانیا
سیاهگوش ایبری به دلیل از دست دادن زیستگاه، کاهش منابع غذایی، برخورد با ماشین و شکار یکی از در معرض خطرترین گربه های وحشی جهان است. به لطف تلاش‌های حفاظتی، پیشگیری از انقراض این گونه در حال بهبود است و می‌توان آن را در مناطقی از پرتغال و اسپانیا یافت. آنتونیو این تصویر را هنگام هدایت یک پروژه حفاظتی مبتنی بر عکاسی در پنالاخو، کاستیا لامانچا، اسپانیا ثبت کرد. او می‌دانست که خانواده‌ای از سیاه‌گوش‌ها از این چاله‌ آب استفاده می‌کنند، بنابراین او در همان نزدیکی مخفی شد. آنتونیو به اندازه کافی خوش شانس بود که لحظه ای را که توله سرش را بلند کرد، لب هایش را لیسید و به دوربین خیره شد را ثبت کرد.
عکس: آنتونیو لیبانا ناوارو
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«پناهِ باران»
اثر اشلی مک کورد، آمریکا
اشلی در طی بازدید از ماسای مارا، کنیا، این لحظه حساس را بین یک جفت شیر نر ثبت کرد. در ابتدا او فقط از یکی از شیرها عکس می گرفت. شیر دوم برای مدت کوتاهی نزدیک شده بود و پیش از رفتن با همراهش احوالپرسی کرده بود، اما با شدت گرفتن باران، او بازگشت و نشست و بدنش را طوری قرار داد که انگار می خواهد به دیگری پناه دهد. مدت کوتاهی پس از آن، آنها صورتها را به هم مالیدند و به نشستن خود ادامه دادند. اشلی به تماشای آنها ماند تا اینکه باران چنان شدید می بارید که به سختی دیده می شدند.
عکس: اشلی مک کورد
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«آغوش دلفین»
اثر جِیمی روجو، اسپانیا
جیمی شاهد بود که فدریکو مسکورا، زیست‌شناس بنیاد اوماچا، کلمبیا، دلفین رودخانه آمازون را آرام می‌کرد. این دلفین ها حیوانات لمسی هستند و تماس مستقیم آنها را آرام می کند. تیمی از اوماچا و WWF در حال انتقال دلفین به یک مرکز دامپزشکی موقت در پورتو نارینو بودند تا یک تراشه «جی پی اس» (GPS) را در باله پشتی آن به عنوان بخشی از پروژه تحقیق درباره سلامت دلفین‌های رودخانه و الگوهای مهاجرت نصب کنند. هدف این بود که پنج دلفین را علامت گذاری کنند، اما آب های بلند به دلفین ها محدوده رومینگ وسیع تری نسبت به معمول می داد و خدمه فقط توانستند یک دلفین را در طول سفر علامت گذاری کنند.
عکس: جِیمی روجو
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«جگوارِ خاکستر»
اثر ارنان جونیور، برزیل
آتش‌سوزی‌ها در تالاب‌های پانتانال برزیل در سال ۲۰۲۰ در مقایسه با سال ۲۰۱۹ بیش از دو برابر شد. بیش از ۲۶ درصد از کل منطقه تحت الشعاع این حادثه قرار گرفت در حالی که در پارک ایالتی انکونتروس داس آگواس تقریباً ۸۰ درصد در آتش سوخت. این پارک به‌خاطر جمعیت بزرگ جگوارهایش شناخته می شود و ارنان در آنجا بود که آتش‌سوزی‌ها را هنگام عبور این جگوار و برادرش از ریو ترِس ایرمائوس (رودخانه سه برادر) در همان نزدیکی ثبت می‌کرد. جگوار پس از رسیدن به ساحل مقابل، در خاکستر غلتید و فقط صورتش را پوشانده بود، بدن سیاهی که اکنون آینه ای از محیط زیست خاکستر شده اش است.
عکس: ارنان جونیور
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«زندگی سیاه و سفید»
اثر لوکاس بوستامانته، اکوادور
ده‌ها گورخر دشتی برای نوشیدن در چاله آبی «اوکاوکوئه جو» در پارک ملی استوشا، نامیبیا - مکانی محبوب برای حیوانات منطقه برای رفع تشنگی ظاهر شده بودند.
عکس: لوکاس بوستامانته
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«پرش»
اثر کارل سامیچ، اتریش
در حین بازدید از کایرن گورمز در اسکاتلند، یکی از دوستان، کارل را به جنگلی برد که در آنجا به سنجاب های قرمز غذا داده می شد. آن‌ها فندق‌ها را روی شاخه‌های دو درخت گذاشتند و کارل دوربینش را روی سه‌پایه‌ای در جهتی قرار داد که سنجاب احتمال داشت بپرد. با تنظیم دوربینش روی فوکوس خودکار، پشت درختی منتظر ماند و یک کنترل از راه دور در دست داشت. پس از کمتر از یک ساعت، دو سنجاب ظاهر شدند. هنگامی که آنها بین شاخه ها پریدند، او از حالت انفجاری پرسرعت در دوربین خود استفاده کرد و از ۱۵۰ فریم، چهار فریم شارپ بود و این یکی به خوبی لحظه را ثبت کرد.
عکس: کارل سامیچ
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«رویارویی عقاب و خرس»
اثر جرون هوکندیک، هلند
توله های خرس سیاه اغلب از درختان بالا می روند تا با خیال راحت منتظر بازگشت مادرشان با غذا باشند. در اینجا، در اعماق جنگل بارانی معتدل «آنان» در آلاسکا، این توله کوچولو تصمیم گرفت زیر نگاه یک عقاب طاس نوجوان، روی شاخه ای پوشیده از خزه، یک چرت بعدازظهر بخوابد. عقاب ساعت ها روی این درخت کاج نشسته بود و جرون وضعیت را فوق العاده دید. با کمی سختی و شانس فراوان، او توانست خود را کمی بالاتر روی تپه برساند و این تصویر را در حالی که خرس روی آن خوابیده بود، بی خبر بگیرد.
عکس: جرون هوکندیک
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«دریاچه یخ»
اثر کریستیانو وندرامین، ایتالیا
دریاچه سانتا کروچه یک دریاچه طبیعی است که در استان بلونو ایتالیا واقع شده است. در زمستان ۲۰۱۹، کریستیانو متوجه شد که آب به طور غیرمعمولی بالا است و درختان بید تا حدی در زیر آب فرو رفته بودند، که باعث ایجاد یک بازی نور و بازتاب می شد. در انتظار شرایط سردتر، او صحنه را در سکوت یخی ثبت کرد. پس از گرفتن تصویر، او به یاد دوست عزیزی افتاد که این مکان را دوست داشت و اکنون دیگر اینجا نیست. می‌خواهم فکر کنم او این احساس را در من ایجاد کرد که هرگز فراموش نخواهم کرد. به همین دلیل این عکس به او تقدیم شده است.
عکس: کریستیانو وندرامین
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«حیاط خلوت مرغ سیاه»
اثر جان لبمان، آلمان
جان از تماشای این مرغ سیاه از درب ورودی خانه اش در شهر زادگاهش گریفسوالد آلمان بسیار لذت برد. بهار بود و مرغ سیاه کلبه باغی قدیمی را انتخاب کرده بود که در آن لانه بسازد. بی سر و صدا و مخفیانه جوجه خود را در این باغ بزرگ پرورش داد. جان با این تصویر می‌خواست این نکته را برجسته کند که برای تجربه زیبایی طبیعت لازم نیست راه دور برویم - گاهی اوقات چیزی به سادگی یک مرغ سیاه که در کلبه‌ای مخروبه خانه‌اش را می‌سازد. همین کافی است.
عکس: جان لبمان
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱

«آینده در دستان او»
اثر خوان دو لا مالا، اسپانیا
به دلیل قطع  صنعتی درختان و پاکسازی زمین برای توسعه مزارع، جنگل های بارانی بورنئو به سرعت در حال ناپدید شدن هستند. به همین دلیل، گونه های بومی مانند اورانگوتان در شرایط بحرانی قرار می گیرند و می میرند و گونه آن ها در معرض تهدید جدی قرار دارد. مرکز بین المللی نجات حیوانات (International Animal Rescue) اورانگوتان‌های یتیم یا آسیب‌دیده را بازپروری می‌کند، مراقبت‌های بهداشتی مورد نیاز را به آنها می‌دهد و در صورت امکان آنها را برای رهاسازی مجدد مهیا می‌کند. در اینجا، در یک محوطه جنگلی، یک نگهبان از نوزادانی مراقبت می کند که تشویق می شوند با دیگر هم سن و سالان خود صمیمی شوند، لانه بسازند و به جستجوی غذا بروند.
عکس: خوان دو لا مایا
عکاس حیات وحش سال ۲۰۲۱