به گزارش مشرق، در حالی که نزدیک به یک سال و نیم دیگر تا پایان دومین دوره متوالی 4 ساله ریاست علی مرادی بر فدراسیون وزنه‌برداری باقی مانده، در روزهای گذشته حکم بازنشستگی او از سوی وزارت ورزش ابلاغ شد. هنوز سرپرستی برای فدراسیون انتخاب نشده و در این خصوص از سوی وزارتخانه عنوان شد که تا زمان معرفی سرپرست، کارها توسط مرادی و تیمش در این فدراسیون پیگیری خواهد شد. در همین راستا بود که انتخابات هیئت وزنه‌برداری آذربایجان شرقی 18 دی ماه با حضور محسن بیرانوند دبیر فدراسیون برگزار شد.
در شرایطی که همچنان درخصوص ابلاغ حکم بازنشستگی علی مرادی به او ابهاماتی وجود داشته و عنوان شده که طبق رأی جدید دیوان عدالت اداری، «سوابق خدمت غیردولتی ملاک بازنشستگی نیست و اطلاق بخشنامه در مواردی که کارمند دارای سی سال سابقه بیمه‌پردازی است، ولی سوابق خدمت وی تماما دولتی نبوده و تلفیقی از سوابق دولتی و غیردولتی است، ابطال است.»
بنابراین بازگشت علی مرادی به فدراسیون وزنه‌برداری با توجه به شفافیتی که در خصوص مسئله بازنشستگی وجود داد، محتمل است، اما اگر چنین اتفاقی هم رقم نخورد، باز هم یک موضوع باید مورد توجه قرار گیرد و آن اینکه وزنه‌برداری ایران در آخرین مسابقه جهانی برگزار شده که 16 تا 26 آذرماه در تاشکند برگزار شد، در حالی که تعداد زیادی از مدعیان و قهرمانانش را در اختیار نداشت، عنوان نایب قهرمانی جهان را به دست آورد. در این رقابت‌ها جوانان آینده‌داری چون رسول معتمدی و امیر حقوقی موفق به کسب موفقیت‌های بزرگی شدند که این روزهای خوبی را به وزنه‌برداری نوید می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
وزنه‌برداری؛ ادامه موفقیت یا بازگشت به گذشته ناکام؟
ضمن اینکه در بخش بانوان نیز دستاوردهای فدراسیون علی مرادی قابل توجه بوده است. علاوه بر اینکه امسال خیلی زودتر از آن چیزی که قبلا پیش‌بینی می‌شد، وزنه‌برداری زنان ایران با یکتا جمالی دو مدال ارزشمند جهانی در رقابت‌های جوانان و نوجوانان به دست آورد و سیده غزاله حسینی نیز در رده نوجوانان مدالی ارزشمند از آن خود کرد، دختران ایران در مسابقات جهانی تاشکند موفق به ثبت رکورد مجموع شده و حتی به کسب مدال برنز جهان هم نزدیک شدند.
علاوه بر این، وقتی شوک کاهش سهمیه‌های المپیک مردان ایران، از سوی IWF اعلام شد که باید با تنها دو وزنه‌بردار مرد و دو وزنه‌بردار زن در بازی‌های المپیک 2020 توکیو شرکت کنیم، خوشبین‌ترین افراد هم فکرش را نمی‌کردند که در بخش زنان یکی از دو سهمیه در نظر گرفته شده را از آن خود کنیم. همه به دو سهمیه بخش زنان، به عنوان سهمیه سوخته نگاه می‌کردند، اما پریسا جهانفکریان موفق به کسب یکی از آن دو سهمیه المپیک شد که چون این موضوع دیرهنگام بر خروجی سایت فدراسیون جهانی قرار گرفت، جهانفکریان به دلیل جراحی دست نتوانست در توکیو حاضر شود. بی‌شک پیشرفت قابل ملاحظه وزنه‌برداری زنان ایران به عنوان رشته‌ای نوپا و چند ساله را باید دستاورد بزرگ فدراسیون علی مرادی دانست.
اگر ادعا کنیم، علاوه بر وزنه‌برداران مدعی در بخش مردان، در بخش زنان نیز حتی می‌توانیم به مدال المپیک خوشبین باشیم، قطعا سخنی به گزاف نگفته‌ایم. دخترانی که در رده سنی نوجوانان و جوانان مدال جهانی گرفته و در بخش بزرگسالان نیز رکورد مجموع را به ثبت رسانده‌اند، می‌توانند حتی قبل از پاریس، در مسابقات جهانی بزرگسالان هم مدعی مدال باشند.
انتظار از وزارت ورزش این است که وزنه‌برداری ایران در همین مسیر باقی بماند و اگر قرار به نبود علی مرادی است، کسانی برای ادامه این مسیر انتخاب شوند که دستاوردهای ویژه فدراسیون گذشته را از بین نبرده و توان ارتقای آن را داشته باشند. این روزها اسامی برای سرپرستی فدراسیون مطرح شده‌اند که امتحان خود را قبلا پس داده و بعید به نظر می‌رسد وزنه‌برداری با آنها در مسیر صحیح راهش را دنبال کند. باید امید داشت خطری فدراسیون را تهدید نکند و انتظار از وزارت ورزشی که مدیریتش برعهده یک وزیر کاملا ورزشی است، چیزی غیر این نیست.
