مثلا چه غلطی می کنید؟!

بارها تجربه کرده‌ایم که آمریکا شیطان بزرگ است و وعده‌هایش جز دروغ و فریب‌کاری نیست. اخیراً هم دیدیم که آمریکایی‌های عهد شکن، در برجام بسیار وقیحانه عمل کردند. کشورهای اروپایی همراه با آمریکا هم، از لحاظ عهدشکنی و بداخلاقی کمتر از آمریکا نیستند؛ اما در مقام زبان‌بازی و حرف‌زدن همیشه طلب کارند. آن‌ها در پشت صحنه‌ی دیپلماسی، گرگ درنده و روباه حیله‌گر هستند. تجربه‌ی برجام در دولت قبل به ما نشان داد که اعتماد به غرب جواب نمی‌دهد، لذا ما به غربی‌ها هیچ اعتمادی نداریم و معتقدیم که به ما کمک نمی‌کنند و هر جا بتوانند ضربه می‌زنند. البته از آنجا که عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد؛ می دانیم که وجود تحریم‌ها گرچه ظاهراً مشکلاتی جزئی را برای ما ایجاد می‌نماید، اما سبب می‌شود که ما به اقتصاد مقاومتی اهمیت بیشتری بدهیم و در نتیجه با قوی شدن در حوزه‌ی اقتصاد بتوانیم تحریم‌ها را خنثی و بی‌اثر سازیم؛ در حالی که اگر تحریم‌ها به فرض محال برداشته هم بشود، باز هم بالاخره باعث رخوت و شرطی شدن اقتصاد نفتی کشور شده و ما را به دشمنان وابسته نگه می‌دارد. لذا اطمینان داریم که سازش و وابستگی هیچگاه مشکلات ما را به‌طور اساسی حل نخواهد کرد؛ و با این وصف هیچ علاقه و عجله‌ای هم برای یک توافق جدید، حتی اگر مثلاً خوب هم باشد، نداریم. اما چنانچه بنا باشد توافقی حاصل شود، باید نه یک توافق خوب، بلکه یک توافق عالی و در حد شأن ملت مقاوم، صبور و سلطه‌ناپذیر ایران باشد. در این توافق باید بر اساس سیاست قطعی، تمام تحریم‌ها لغو شود؛ زیرا معتقدیم تمام تحریم‌ها به هر بهانه و با هر برچسبی که وضع شده است ناعادلانه، ظالمانه، مؤثر و غیرقانونی است. نمی‌توان تحریم‌ها را تقسیم بندی به حوزه‌های مختلفی مثل هسته‌ای و غیر هسته‌ای نمود؛ یا آن‌ها را به تحریم‌های قبل و بعد از خروج آمریکا از برجام تقسیم نمود. سیاست قطعی اعلام شده از طرف رهبر معظم انقلاب در تمام ابعاد ذکر شده که ظرافت‌های بسیار دقیقی دارد و خط قرمز ماست، باید کلمه‌به‌کلمه و موبه‌مو به‌طور شجاعانه اجرا گردد.