به گزارش مشرق، ایران دومین دارنده منابع گازی دنیاست و به همین دلیل گاز طبیعی به عنوان محور توسعه در کشور قرار گرفته است.البته گازرسانی به شهرها و روستاها علاوه بر اینکه باعث ظهور صنایع تولیدی و کارخانهها میشود، یک رفاه عمومی نامحسوس نیز برای مردم ایران ایجاد کرده است.
بررسی روند گازرسانی به شهرها و روستاها بعد از انقلاب اسلامی نشان میدهد که توسعه شبکه گاز یکی از اولویتهای جدی جمهوری اسلامی ایران بوده است، نعمتی که باوجود برخورداری از آن باید در استفاده بهینه و حفظ آن برای نسلهای آینده کوشید.
*تعداد شهرهای گازرسانی شده از ۹ به ۱۲۱۶ شهر افزایش یافت
تصویر یک، درصد پوشش گازرسانی به شهرها بعد از انقلاب اسلامی را طبق اطلاعات شرکت ملی گاز ایران نشان میدهد. در ابتدای انقلاب تعداد کل شهرهای گازرسانی شده ۹ شهر بود، ولی الان این عدد به ۱۲۱۶ شهر رسیده است. همچنین درصد پوشش گازرسانی به خانوارهای شهری نیز از ۳۰ درصد به تقریبا ۱۰۰ درصد افزایش پیدا کرده است.
تصویر ۱- گازرسانی به شهرها (درصد پوشش جمعیت شهری)
*گازرسانی به روستاها از صفر به ۸۵ درصد جمعیت روستایی رسید
اما شاید تغییر رویکرد نظام سیاسی ایران با وقوع انقلاب اسلامی را بتوان در موضوع گازرسانی به روستاها مشاهده کرد. طبق تصویر ۲، قبل از انقلاب تعداد روستاهای گازرسانی شده تنها ۳ روستا بوده است ولی در حال حاضر این عدد به ۳۴۸۸۴ روستا رسیده است. به بیان دیگر درصد پوشش خانوارهای روستایی به شبکه گاز تقریبا صفر درصد بوده است و هماکنون به ۸۵ درصد رسیده است.
گازرسانی گسترده به روستاها در ۴۳ سال گذشته یکی از گامهای بزرگ ایران برای توسعه رفاه عمومی و کاهش فاصله طبقاتی در کشور بوده است. طبق تصویر ۲ نهضت گازرسانی به روستا از دولت نهم روندی صعودی گرفته است و در دولت تدبیر و امید نیز این روند ادامه پیدا کرده است.
تصویر ۲- گازرسانی به روستاها (درصد پوشش جمعیت روستایی)
*۹۵ درصد جمعیت کشور تحت پوشش شبکه گاز قرار گرفتهاند
تصویر ۳ درصد پوشش کل خانوارهای کشور اعم از شهری و روستایی را نشان میدهد. قبل از انقلاب ۲۰ درصد جمعیت کشور از نعمت گاز بهرهمند بودند ولی هماکنون ۹۵ درصد جمعیت از گاز خانگی استفاده میکنند.
تصویر ۳- گازرسانی در کشور (درصد پوشش جمعیت ایران)
*درصد تحت پوشش شبکه گاز ایران از روسیه هم بیشتر است
البته شاید این شائبه پیش بیاید که مقایسه قبل و بعد از انقلاب در حوزه گازرسانی به شهرها و روستاها مقایسه درستی نیست، اما در حال حاضر در مقیاس جهانی نیز ایران صاحب پیچیدهترین شبکه گازرسانی دنیاست و هیچ کشوری در دنیا نیست که ۹۵ درصد از جمعیت آن تحت چنین رفاهی ناشی از گازرسانی قرار گرفته باشند.
تصویر ۴ درصد پوشش شبکه گاز در ایران و سایر کشورها را نشان میدهد. درصد پوشش شبکه گاز ایران حتی از روسیه بزرگترین دارنده منابع گازی دنیا نیز بیشتر است. درصد تحت پوشش شبکه گاز در کشور روسیه حدود ۷۰ درصد ولی در ایران ۹۵ درصد است.
تصویر ۴
*ایران دارنده پیچیدهترین شبکه گازرسانی دنیا
در تصویر ۵ شبکه گاز ایران قبل و بعد از انقلاب نشان داده شده است. طول خطوط لوله گاز سراسری بعد از انقلاب ۲۶ برابر شده است. مجموع طول خطوط گاز طبیعی قبل از انقلاب ۱.۵ هزار کیلومتر بوده است، اما الان این عدد به ۳۸ هزار کیلومتر رسیده است.
همچنین تا بهمن ۱۳۵۷ مجموع ایستگاههای تقویت فشار در ایران ۱۴ ایستگاه بوده است که این عدد هماکنون به ۸۸ ایستگاه افزایش یافته است. در حال حاضر ایران پیچیدهترین شبکه گازرسانی دنیا را در اختیار دارد.
تصویر ۵- شبکه گازرسانی ایران قبل و بعد از انقلاب
*نهضت گازرسانی در کشور ادامه دارد
با وجود شرایط مناسب ایران در گازرسانی به شهرها و روستاها، اما همچنان نهضت گازرسانی ادامهدار است بهگونهای که چهارشنبه هفته جاری آیین گشایش و آغاز بهکار طرحهای گازرسانی و پتروشیمی وزارت نفت با حضور رئیسجمهوری و از طریق ویدیو کنفرانس در محل افتتاح تأسیسات تقویتفشار گاز ارسنجان برگزار شد.
در این مراسم مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران اعلام کرد که با بهرهبرداری از پروژههای جدید این شرکت، ظرفیت روزانه انتقال گاز کشور ۱۰ میلیون مترمکعب افزایش یافت و به نظر میرسد توسعه رفاه عمومی گاز در حال تکمیل شدن نهایی است.
مجید چگنی، مدیرعامل شرکت ملی گاز نیز با اشاره به دستاوردهای انقلاب در گازرسانی گفت: با رویکرد جهادی دولت سیزدهم، گازرسانی به همه شهرها و روستاهای کشور تا دو سال آینده تکمیل و پرونده گازرسانی بسته میشود. تاکنون بیش از ۹۸ درصد از شهرهای کشور از گاز طبیعی بهرهمند شدند و کار گازرسانی به حدود ۹۰ درصد از روستاهای کشور نیز تکمیل شده است.
هر چند به هر کار خوبی میتوان از زوایای مختلف ایراداتی را نیز وارد دانست، اما این حقیقت که هماکنون گاز به عنوان یک رفاه عمومی در سراسر کشور توسعه پیدا کرده و مردم کشور از این نعمت برخوردار هستند، موضوعی است که هر فرد منصفی به آن اذعان میکند.