منظور این نیست که از اصول و آرمان‌ها و ارزش‌هایمان کوتاه بیائیم تا به یک توافق برسیم. چنین چیزی را هیچ ایرانی غیرتمندی نمی‌پذیرد ولی اینهم درست نیست که در دایره توهمات افراد معدودی که بزرگ‌ترین هنرشان فرصت‌سوزی است، بمانیم و در یک دور باطل درجا بزنیم. هنر افراد متوهم که زمانی فرمان مذاکرات هسته‌ای را در دست داشتند را دیدیم که غیر از اتلاف وقت چیز دیگری نبود. نتیجه اقدامات پدیدآورندگان برجام را هم دیدیم که کشور را از زیر فصل ۷ منشور سازمان ملل خارج کردند، بخش مهمی از پول‌های بلوکه شده کشور را برگرداندند و گره‌های زیادی را از اقتصاد باز کردند ولی همان افراد متوهم با میدان‌داری‌هائی که کردند، برجام را به کمک ترامپ رئیس‌جمهور دیوانه آن زمان آمریکا به حالت تعلیق درآوردند و لطمات زیادی به کشور و مردم وارد کردند. گروه پدیدآورنده برجام، بار دیگر وارد عمل شد و در راه احیاء برجام تا حدود زیادی پیش رفت ولی با یک ایست بی‌موقع، توقف زیانباری به آن داده شد تا این کار در دولت بعدی به سرانجام برسد.

اکنون دولت سیزدهم با ادامه راه، در حال رسیدن به توافق است. درست در همین شرایط حساس بار دیگر افراد متوهم مشروع به سنگ‌اندازی کرده‌اند و می‌خواهند به بهانه‌های واهی مانع توافق شوند.

دولت سیزدهم اگر می‌خواهد از فرصت به دست آمده بهره‌برداری مثبت کند و با احیاء شرافتمندانه برجام بر مشکلات اقتصادی فائق آید، باید افراد متوهم را از دخالت در این موضوع بازدارد و با واقع‌بینی به راهی که برای رسیدن به توافق در پیش گرفته است ادامه دهد.

شرایط امروز منطقه و جهان حتی با شرایط یکماه قبل تفاوت‌ اساسی پیدا کرده و حوادث اخیر به ویژه اشتباه و خطای بزرگی که ولادیمیر پوتین در تجاوز نظامی به اوکراین مرتکب شده، فرصت‌ مناسبی برای ایران به وجود آورده تا بدون آنکه امتیاز بدهد در چارچوب یک سیاست متوازن به توافق خوبی در مورد برجام دست یابد».

توهم ادعایی در این نوشته را باید تعریف و مصداق‌یابی کرد. در این صورت روشن خواهد شد که اتفاقاً اصرار بر توافق هر چه سریع‌تر و به هر قیمت با آمریکا (اوبامای مودب)، سرآغاز توهمات پرخسارت برجامی بود. توهمی که با اعتماد به کدخدا و معتبر خواندن امضای وزیر خارجه او و ادعای آزادی ۱۵۰ میلیارد دلار اموال ایران و جذب ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری آغاز شد و ادعا کرد همه مشکلات اشتغال و تولید و آلودگی هوا و آب خوردن مردم با این توافق حل می‌شود تا جایی که مردم را از پول ناچیز یارانه بی‌نیاز می‌کند!

همچنین از سر توهم محض ادعا شد همه تحریم‌های مالی و بانکی و نفتی یکجا لغو (و نه تعلیق) می‌شود و آمریکا هم در موقعیتی نیست که بتواند این توافق را زیرپا بگذارد. حتی ادعا شد که باید سراغ برجام ۲ و ۳ هم برویم و درباره (واگذاری) توانمندی نظامی و موشکی و نفوذ منطقه‌ای هم مذاکره کنیم، چرا که دنیای آینده، دنیای مذاکره است نه موشک، و پیشرفت اقتصادی آلمان و ژاپن هم به خاطر خلع سلاح نظامی شدن و توقف هزینه‌های دفاعی بوده است(!!)

توهم بعدی، ادعای خروج ایران از زیر فصل ۷ منشور سازمان ملل است و حال آن که ایران همچنان ذیل این فصل قرار دارد و قطعنامه‌های تحریمی چندگانه شورای امنیت هم به اعتبار برجام، یکجا تجمیع و تبدیل، مکانیسم ماشه شده است. جالب و تلخ این که تحریم‌ها در پسابرجام (دولت‌های اوباما، ترامپ و بایدن) مجموعاً بیش از دو برابر افزایش یافت!

توهم دیگر، معطل کردن چند ساله کشور در مذاکرات قبل و بعد از خروج آمریکا از برجام- به مدت ۶ سال- بود که موجب شد فرصت‌های رونق درون‌زا و دیپلماسی اقتصادی گسترده با کشورها معطل بماند.

درباره خروج آمریکا نیز نویسنده اصرار دارد خود را به ندانستن بزند و یادآور نشود که ارائه تضمین روحانی به موگرینی درباره عدم مقابله به مثل در صورت خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌ها، دولت آمریکا را برای زیرپا گذاشتن بی‌هزینه توافق گستاخ کرد و بدتر این که نویسنده روزنامه جمهوری اسلامی، همین حالا هم می‌گوید ولو با یک سال تعلل و تأخیر، ایران بخشی از تعهدات خود را تعلیق می‌کرد، بلکه به تماشای خباثت‌های دولت آمریکا می‌پرداخت و اجازه گستاخی‌های بیشتر را می‌داد! و سرانجام این که، عبرت نگرفتن از کلاهبرداری گذشته آمریکا و اصرار بر سر هم‌بندی یک توافق مشابه برجام، نشانه نقصان خرد است و می‌تواند خسارت‌های ۶ سال گذشته را تکرار کند.