تازه بچه های شمالغرب در تیپ 31 عاشورا تمرکز شده بودند در خط شلمچه دو روز قبل من و برادر صبوری که بدون اسلحه و تجهیزات برای سرکشی به کمین ها جلو رفته بودیم در بازگشت با طرح غلط من؛ گم شدیم؛ لذا بین ایران عراق تا صبح ویلان بودیم و عجیبتر اینکه بعدا(در عملیات رمضان) فهمیدیم تا سنگر کمین عراقی ها هم رفته بودیم و واکنش نداده بودند ولی در پی آن سه سری گشتی از کنار ما گذشتن که نفهمیدیم ایرانی هستند یا عراقی ؛ چون هر سمت که میرفتیم رگبار دوشکا و مسلسل سرازیر میشد در حالیکه ما در خط خودمان دوشکا نداشتیم نگو از خط خودمان رد شده و جلو خط ارتش رفته بودیم و مابین خط ارتش و خط عراق رفت و امد میکردیم؛ شب بعد؛ قبل از انکه کمین ها را جلو ببریم؛ یکی از بچه ها سیاهی دید و شلیک کرد یکهو آتش مسلسل و ارپی جی بود که از 50 متری بر خط ما باریدن گرفت فکر کردیم صدام حمله کرده همه ریختم روی خط و آتش و...؛ ظهر فردا فردی با لباس سپاه که کلاه نظامی هم بر سر گذاشته بود امد؛ و از ما در خصوص درگیری دیشب پرس و جو کرد(چون عراق آتش بس یکطرفه اعلام کرده بود و کمتر شلیک میکرد) و توضیحات دادیم که در سه روز گذشته(زدن سنگر دشمن با خمپاره شصت؛ گم شدن من و برادر صبوری؛ و درگیری شب قبل و...) بعد خودش در روز روشن؛ عازم جلو شد (که ما بچه های گردان شهید مدنی معروف؛ همچو ریسکی هرگز نمیکردیم) و رفت مقداری وسایل بجا مانده از گشتی صدامی را اورد و.. بعد رفتن ایشان گفته شده ایشان فرمانده جدید تیپ عاشورا برادر مهدی باکری است

تصور ازدست دادن چنین افرادی و سر کار آمدین اینچنین کسایی بغض سنگینی رو تو دل خیلی ها میندازه روحشان شاد و یادشان گرامی دلمون برای شما عزیزان همیشه تنگه