به گزارش مشرق، پرونده جاسوسی پلیس رژیم صهیونیستی از ساکنان اراضی اشغالی با جاسوس افزار «پگاسوس» شرکت «ان اس او» اسرائیل، پرسش مهمی را ایجاد کرد: مسئولیت بازجویی و بازپرسی این پرونده با کیست؟
پرسش مذکور در حالی مطرح می‌شود که پلیس رژیم صهیونیستی به عنوان متهم اصلی جاسوسی از ساکنان اراضی اشغالی، با موجی از پرونده‌های رسوایی جنسی نیز مواجه است و همزمان به دلیل این پرونده‌ها زیر فشار انتقاد شدید قرار دارد.
به گزارش «جروزالم پست و معاریو»، ماجرای جاسوسی پلیس رژیم صهیونیستی از ساکنان اراضی اشغالی، پیامدهای گسترده و زیان باری برای این رژیم در پی داشت.
بیشتر بخوانید:
زلنسکی بر ضرورت دیدار با پوتین تاکید کرد
از بین رفتن اعتماد عمومی به پلیس، دادستانی و رسانه‌ها و کشیده شدن پای پرونده «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی به ماجرا، بخشی از این پیامدها هستند.
در حالی که همه ساکنان اراضی اشغالی به بررسی عمیق ماجرای «پگاسوس» باور دارند، نمی‌توانند به پلیس و دادستانی که خود مظنونان اصلی هستند، اعتماد کنند.
ضمن این که این واقعیت آشکار شده که هیچ مکانیسم نظارتی وجود ندارد که شرحی از آنچه در اتاق‌های بازجویی یا پرونده‌های دادستانی می‌گذرد، ارائه کند.
بیشتر بخوانید:
یورش صهیونیستها به کرانه باختری/ بازداشت ۱۱ فلسطینی
در این چارچوب، ارتباط میان جاسوسی از طریق «پگاسوس» با پرونده‌های «نتانیاهو» تصادفی نیست و نشان دهنده گستردگی کمک دادستانی برای «سفید کردن دستان پلیس از نقض قانون» است.
قانون استراق سمع که در سال ۱۹۷۹ در رژیم صهیونیستی تصویب شد، آخرین بار در سال ۲۰۰۵ به‌طور جدی به‌روزرسانی شد؛ نکته اینجاست که «ان اس او» و «پگاسوس» در آن زمان وجود نداشتند.
در عین حال باید این موضوع هم مطرح شود که مورد مذکور تنها خلا قانونی اجرای قانون در رژیم صهیونیستی نیست؛ پلیس رژیم صهیونیستی قوانین را زیر پا می‌گذارد و در تجاوز به حریم شخصی افراد زیاده روی می‌کند و دادگاه‌ها نیز با حمایت از پلیس به بخشی از مشکل تبدیل می‌شوند.
از سوی دیگر پلیس رژیم صهیونیستی از فرهنگ سوء ریشه دار دیگری رنج می‌برد که در سال‌های اخیر بیش از گذشته رسانه‌ای شده است؛ تجاوز و آزار جنسی.
در بازه زمانی یک ساله ۲۰۱۵، تقریبا نیمی از کل فرماندهان ارشد پلیس رژیم صهیونیستی از سمت خود کناره گیری کردند.
این امر که برای پلیس رژیم صهیونیستی یا هر سازمان امنیتی سلسله مراتبی دیگری غیرمعمول بود، به دلیل رسوایی‌های مختلف جنسی و فساد رخ داد و شمار زیادی از نیروهای پلیس رژیم صهیونیستی در سطوح مختلف را ناچار به بازنشستگی زودتر از موعد کرد.
این اتفاق که در پی سال‌ها پنهانکاری رخ داده بود و به نوعی اقدامی بی سابقه به حساب می‌آمد، برای پرسنل پلیس اصلا تعجب آور نبود؛ چراکه آن‌ها آزار و تجاوز جنسی را بخشی از فرهنگ پلیس رژیم صهیونیستی می‌دیدند.
دلیل این که ضد فرهنگ مذکور در پلیس رژیم صهیونیستی اهمیت دوچندان می‌یابد، این است که استفاده از جاسوس افزار علیه ساکنان اراضی اشغالی نیز در همین نهاد رخ داده است.
با وجود این، باید در نظر داشت که جاسوسی در پلیس رژیم صهیونیستی نیز بحران ریشه داری است.
با ارزیابی دلایل این بحران به این نتیجه می‌رسیم که برخلاف ادعای «نتانیاهو» مبنی بر قربانی جاسوسی پلیس شدن، او از مهم‌ترین عوامل و افراد ضد فرهنگ شکل گرفته در پلیس رژیم صهیونیستی است.
نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱ در راس قدرت رژیم صهیونیستی قرار داشت، خواهان پلیسی ضعیف، کم پرسنل و تامین نشده بود؛ رویه‌ای اسلافش آن را باب کرده بودند.
در پایان باید گفت که ماجرای پلیس رژیم صهیونیستی و «پگاسوس» تایید کرد که این رژیم برخلاف ادعاهای مقاماتش سرزمینی پلیسی است.
