به گزارش مشرق، هر بار که تعداد مهاجران و پناهندگان در مرزهای اتحادیه اروپا افزایش می‌یابد، بحث‌ها در بروکسل بر سر این موضوع داغ می‌شود و بعد از گذشت مدتی بحران مهاجرت به فراموشی سپرده می‌شود.
به گزارش «الجزیره»، با وجود سیستم مشترک پناهندگی اروپا، سران اتحادیه اروپا بر سر چگونگی اجرای آن به شیوه‌ای یکپارچه با هم اختلاف دارند.
در حدود یک سال اخیر، بحران مهاجرت در امتداد مرز اتحادیه اروپا و بلاروس، جایی که هزاران نفر در سرما گرفتار شده و چندین نفر نیز جان خود را از دست داده اند و از ورود به اتحادیه اروپا محروم شده‌اند، موج می‌زند.
«سوفی اینت ولد»، نماینده هلندی پارلمان اروپا، می‌گوید «ما همچنان به انتقال از یک بحران پناهجویان به بحران دیگر ادامه می‌دهیم و کشورهای دیگر را مسئول مشکلات خود می‌دانیم و واقعیت را محکوم می‌کنیم؛ به جای این کار کشورهای اتحادیه اروپا باید اجرای سیاست مشترک پناهندگی را به شیوه‌ای یکپارچه آغاز کنند.»
کارشناسان حقوق بشر و مهاجرت مقایسه‌هایی را بین وضعیت فعلی و بحران پناهندگان اروپا در سال ۲۰۱۵ انجام دادند.
در سال ۲۰۱۵، این نخستین باری بود که سیاست پناهجویی و مهاجران در سطح ملی در لهستان مورد بحث قرار گرفت.
«مارتا گورچینسکا»، وکیل حقوق بشر مستقر در ورشو، در این باره می‌گوید «گروه‌های دست راستی با معرفی مهاجران به عنوان تروریست‌هایی که لهستان و اتحادیه اروپا را بی‌ثبات می‌کنند، احساسات ضد مهاجر را تقویت کردند اما افرادی که از پناهندگان می‌ترسند اغلب چیزی در مورد آن‌ها نمی‌دانند.»
اما در این میان با بالا گرفتن تنش‌های سیاسی، پناهندگان و مهاجران همچنان بار سنگین تبعات این اختلاف را متحمل می‌شوند.
تعداد خیره کننده‌ای از افراد در مرزهای اروپا جان خود را از دست می‌دهند. تقریبا همه آن‌ها رنگین پوست و سیاه پوست هستند.
بسیاری از افراد در دریا غرق و یا ناپدید می‌شوند. برخی دیگر در کامیون‌ها خفه می‌شوند، خودروها آن‌ها را زیر پا می‌گیرند یا بر اثر هیپوترمی جان خود را از دست می‌دهند.
برای بسیاری، علت مرگ و هویت آن‌ها ناشناخته است و در صورت بازیابی اجسادشان در گورهای بی نام و نشان به خاک سپرده می‌شوند.
پروژه مهاجران ناپدید شده سازمان بین المللی مهاجرت برآورد می‌کند که از سال ۲۰۱۴ حدود ۲۳ هزار مهاجر و پناهجو در منطقه مدیترانه جان خود را از دست داده اند؛ از این تعداد حدود ۸۵۰ نفر کودکان بوده اند.
در سال ۲۰۲۱ حدود هزار و ۵۰۰ نفر در دریای مدیترانه جان خود را از دست داده یا ناپدید شدند و حدود ۸۰۰ نفر در اقیانوس اطلس جان باختند.
«پیمان جهانی مهاجرت»، یک بیانیه غیرالزام آور اصولی است که توسط اکثر کشورهای جهان در سال ۲۰۱۸ به تصویب رسید.
این پیمان دولت‌ها را متعهد می‌کند تا با اطمینان از جست وجو و نجات و همچنین با بازنگری در سیاست‌ها و قوانینی که احتمالا به ناپدید شدن و یا جان باختن مهاجران منجر می‌شوند، به حفظ جان و جلوگیری از مرگ و میر افراد کمک کنند.
امروزه کشورهای اروپایی و نهادهای اتحادیه اروپا سیاست‌هایی را دنبال یا پیشنهاد می‌کنند که جان انسان‌ها را به خطر می‌اندازد.
نه تنها نهادها و دولت‌های اتحادیه اروپا مسئولیت خود را برای عملیات جست وجو و نجات در دریای مدیترانه کنار گذاشته اند، بلکه سیاست‌های آن‌ها خطر آسیب، از جمله مرگ و میر در دریا را افزایش می‌دهد.
«فرانتکس» (آژانس مرزی اتحادیه اروپا)، در دامن زدن به این بحران نقش بسزایی را ایفا می‌کند و قوانین اجرایی آن آسیب‌های بسیاری را طی سال‌های اخیر به مهاجران در رمزهای اروپا وارد کرده است.
کشورهای اروپایی روند اخراج مهاجران را دنبال می‌کنند که در بسیاری از موارد این اقدام به مرگ مهاجران منجر می‌شود؛ در اوایل سال ۲۰۲۲ ترکیه گزارش داد که گارد مرزی این کشور جسد ۱۹ مهاجر را پیدا کرده که بر اثر سرما جان باخته اند.
این ۱۹ نفر از جمله ۲۲ مهاجری بودند که گارد مرزی یونان آن‌ها را به اجبار اخراج کرده بود.
