سرویس ورزش مشرق - بزرگترین فستیوال ورزشی جهان در سال جاری، به میزبانی قطر برگزار خواهد شد. جام جهانی ۲۰۲۲ فوتبال که میزبانی آن با حواشی بسیاری به این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس داده شد، به زودی مرکز توجه بسیاری از مردم این کره خاکی خواهد بود. روند ناسالم و آلوده این میزبانی تا بدانجا بود که بسیاری از مردان موثر و قدرتمند فیفا را زمین گیر کرد و باعث شد تا دستگاه های امنیتی و انتظامی بین المللی وارد ماجرا شوند که خود داستانی مفصل و طولانی دارد.

در واقع، بسیاری از منتقدان، میزبانی قطری ها را "کثیف و آلوده" می دانستند که برای آن هزینه هنگفتی نیز صورت گرفته اما این همه ماجرا نبوده و نیست. اگرچه میزبان خلیج‌فارس نشین جام جهانی تلاش داشته تا با بودجه هنگفتی که برای این رویداد اختصاص داده، جلوه و نمایشی به یاد ماندنی از خود داشته باشد و از قطر مدرن رونمایی کند، اما کنار رفتن برخی پرده ها موجب شده تا حقایقی عریان شود که دل هر ناظری را به درد می آورد.

جلوه گری قطری ها در این روزها که تا زمان برگزاری مسابقات نیز ادامه خواهد داشت، روی خون و جان هزاران کارگری است که تا به امروز، پول و ثروت بسیاری برای پنهان کردن و سانسورش هزینه شده است. بایستی اذعان داشت که امروزه، بسیاری از ناظران و کارشناسان بر این باورند که کاش جام جهانی به این جزیره دورافتاده نمی رفت تا شاهد رقم خوردن چنین فجایعی باشند.

* زندان و حبس برای فریاد علیه انسان کشی در دوحه!

شاید نام عبدالله ایبهائیس را نشنیده باشید. او کسی است که به دلیل افشاگری و انتقاد به وضعیت اسف بار انسانی کارگران در دوحه، توسط دادگاه به حبس محکوم شد. او که یکی از محورهای افشای پشت پرده سیاه میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ بود، سرانجام به سه سال زندان محکوم شد که حتی تلاش ها برای کاهش محکومیت در دادگاه فرجام خواهی نیز به نتیجه نرسید. او هم اکنون در قبال کنار زدن گوشه ای از اتفاقات تلخی که در جزیره افتاده، در زندان به سر می برد و از بسیاری امتیازات شهروندی محروم شده است.

هر چه می گذرد، نام عبدالله بیش از پیش در جهان شنیده می شود. اکنون همه می دانند که برای شنیده شدن صدای کارگران در قطر چه بهایی پرداخته و از موضعش نیز عقب ننشسته است. نیکولاس مک گیهان، از فعالان مشهور حقوق بشر که تخصص ویژه ای نیز در امور قطر دارد، می گوید: " «آیا او محاکمه عادلانه ای داشت؟ قطعا نه. آیا فیفا خواستار محاکمه عادلانه شده است؟ نه، آنها این کار را نکردند که به نظر من بسیار رسوایی بزرگی است. "

اما واقعیت چیست و آیا این شخص فریادی به درستی سر داده و به ناحق در زندان است؟ شاید آمار و ارقام رسمی بتواند گوشه ای از حقایق موجود در دوحه را به شما نشان دهد. البته، باید اذعان داشت که این آمار رسمی است و عمق فجایع رخ داده در قطر، به مراتب بیشتر و دردناک تر از این اعداد است. نباید فراموش کرد که در دوحه، عملا چیزی به نام رسانه آزاد وجود ندارد و همه چیز زیر تیز سانسور قرار دارد. همه اینها فقط گوشه ای از آن واقعیتی است که بر هزاران هزار کارگر در این کشور رفته و ادامه نیز دارد.

آمار تکان دهنده ای که باورش سخت است!

تاکنون، ۲۰۵ گزارش رسمی درباره آزار و اذیت کارگران توسط شرکت های قطری به ثبت رسیده است. بر مبنای این گزارش ها، نزدیک به ۲۵ هزار کارگر دچار سوء استفاده ها و شرایط دشواری بودند که میزبان برایشان ایجاد کرده و برای حلش نیز تدبیری جدی نداشته است. در واقع، شاهد نوعی از مرگ آگاهانه کارگران با نظارت کارفرما بوده ایم!

نکته قابل توجه این است که نیمی از این شکایت ها مربوط به کارگران فعال در حوزه ساخت و ساز جام جهانی است؛ جایی که به طور مستقیم، جان انسان هایی درگیر و در معرض خطر بوده که هیچ پناهی نداشته و اتفاقات ناگواری در آن رقم خورده است. بر مبنای گزارش های رسمی و مورد تایید نهادهای بین المللی، تاکنون بیش از ۶۵۰۰ کارگر به واسطه برگزاری جام جهانی در قطر کشته شده اند. آماری تکان‌دهنده و دردناک که اگرچه قطری ها تلاش گسترده ای در پنهان کردن آن دارند اما نمی توان واقعیت را حذف کرد.

در این بین، ملیت غالب کشته شدگان از هند، پاکستان، سری‌لانکا و بنگلادش بوده است. در واقع، آمار دلالت بر این دارد که در هر هفته، به صورت میانگین ۱۲ کارگر شاغل در قطر در سکوت خبری به کام مرگ می روند که هیچ روایتی از آن در رسانه های بین المللی و محلی به انتشار نمی رسد. در کنار این آمار شوک کننده، از سرنوشت هزاران کارگر فیلیپینی و کنیایی در این کشور هیچ خبری وجود ندارد که اطلاع رسانی درباره آن، این آمار را به مرزی باورنکردنی تر می رساند.

نکته قابل تامل دیگر این است که در بخش عمده ای از گزارشهای دولتی درباره این مرگ ها عنوان شده؛ "مرگ طبیعی"! این در حالیست که حتی گزارش هایی درباره عدم پرداخت حقوق کارگران و شرایطی اقلیمی غیرقابل تحمل وجود دارد که منتهی به خودکشی کارگران شده است. این آمار که رشد ویژه ای در فصل تابستان و افزایش تحمل ناپذیر گرما دارد، در هیچ سندی به ثبت نرسیده است. اینها همه در حالی است که از منظر دولت قطر، بیش از ۶۵۰۰ مورد مرگ ثبت شده و رسمی کارگران، کاملا طبیعی بوده است.

نمایشی روی خون و جان هزاران مظلوم

تا شروع جام جهانی ۲۰۲۲ زمان چندانی باقی نمانده است. قطعا قطری ها هزینه هنگفتی کرده اند تا در جهان، دیده شوند. شاید دیگر خسته شده اند که وقتی اسم کشورشان شنیده می شود، باید به دقت نقشه جهان را گشت تا آنها را در گوشه کوچکی از خلیج فارس پیدا کرد اما این نمایش، به چه قیمتی بوده؟ آمار و گزارش های رسمی که با تیغ سانسور نیز مواجه بوده، نشان می دهد خون و جان هزاران کارگر و مظلوم، زیربنای این نمایش به ظاهر باشکوه است. باید دید که در آستانه این پیکارها، واقعیت های دردناک جام جهانی هم به نمایش درخواهد آمد تا مردم روایتی دیگر از این رویداد را ببینند.