به گزارش مشرق، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که اثرات ناشی از کووید ۱۹ هنوز پس از گذشت بیش از شش ماه از بیماری حاد قابل تشخیص است و بهبودی در بهترین حالت تدریجی است.

شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد کووید ۱۹ می‌تواند باعث مشکلات پایدار شناختی و سلامت روان شود، به طوری که بیماران بهبودیافته علائمی از جمله خستگی، مه مغزی، مشکل در یادآوری کلمات، اختلالات خواب، اضطراب و حتی اختلال استرس پس از سانحه را ماه‌ها پس از آن گزارش می‌کنند.

نتایج مطالعه محققان کمبریج نشان داد که حدود یک نفر از هر هفت نفری که مورد بررسی قرار گرفتند، ۱۲ هفته پس از مثبت شدن تست کووید ۱۹ شأن، علائمی شامل مشکلات شناختی را گزارش کردند.

در حالی که حتی موارد خفیف می‌تواند منجر به علائم شناختی پایدار شود، بین یک سوم تا سه چهارم بیماران بستری در بیمارستان گزارش می‌دهند که هنوز سه تا شش ماه بعد، از علائم شناختی رنج می‌برند.

برای بررسی جزئیات بیشتر این ارتباط، محققان داده‌های ۴۶ فردی را که در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان به خاطر کووید ۱۹ بستری شدند، تجزیه و تحلیل کردند.

این افراد به طور متوسط شش ماه پس از بیماری حاد خود از جنبه‌های مختلف توانایی‌های ذهنی مانند حافظه، توجه و استدلال ارزیابی شدند، تحت آزمایش‌های شناختی کامپیوتری دقیق قرار گرفتند و مقیاس‌های سنجش اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های آنها با گروه‌های کنترل همسان مقایسه شد.

بازماندگان کووید ۱۹ نسبت به جمعیت کنترل همسان دقت کمتری داشتند و زمان‌های پاسخ شأن آهسته‌تر بود و این نقایص زمانی که بیماران شش ماه بعد مورد بررسی قرار گرفتند هنوز قابل تشخیص بود. این اثرات برای کسانی که به تهویه مکانیکی نیاز داشتند بیشتر بود.

با مقایسه بیماران با ۶۶,۰۰۸ نفر از افراد عمومی، محققان تخمین می‌زنند که میزان زوال شناختی به طور متوسط مشابه با افزایش ۲۰ سال سن، بین ۵۰ تا ۷۰ سال است و این معادل از دست دادن ۱۰ نمره IQ است.

در حالی که اکنون به خوبی ثابت شده است افرادی که از بیماری شدید کووید ۱۹ بهبود یافته‌اند، می‌توانند طیف گسترده‌ای از علائم سلامت روان نظیر افسردگی، اضطراب، استرس پس از سانحه، انگیزه پایین، خستگی، خلق و خوی پایین و خواب آشفته داشته باشند، تیم تحقیق دریافتند که شدت بیماری حاد در پیش‌بینی نقص‌های شناختی بهترین راه است.

نمرات و زمان واکنش بیماران با گذشت زمان شروع به بهبود کرد، اما محققان می‌گویند که هر گونه بهبودی در قوای شناختی در بهترین حالت تدریجی بوده و احتمالاً تحت تأثیر تعدادی از عوامل از جمله شدت بیماری و تأثیرات عصبی یا روانی آن قرار می‌گیرد.