به گزارش مشرق، «افتضاح» شاید بهترین واژه برای توصیف شرح حال این روزهای وزنه‌برداری باشد، برای رشته‌ای که روزگاری مطمئن‌ترین طلاهای المپیک را برای ما به همراه داشت، اما امروزش هیچ اثری از روزهای خوب و پرافتخار گذشته‌اش ندارد.
ناامیدکننده‌تر از این، سکوت وزارت ورزش در قبال اتفاقات اخیر است، هرچند عنوان شد که معاونت ورزش قهرمانی وزارت ورزش از سوی وزیر مأمور پیگیری جریانات اخیر شده، اما این تعلل در قبال حاشیه‌های پیرامون وزنه‌برداری تا همین جای کار سیلی سنگینی به این رشته زده است.
جای جبران هم نیست، آنهایی که به دنبال ضربه زدن به ورزش ایران هستند، با وعده بهشت پوشالی تعدادی از قهرمانان را خام کرده و این مسئله در آینده وزنه‌برداری ایران تأثیر بسزایی خواهد داشت. وضعیت می‌تواند فراتر از پناهندگی و مهاجرت دو ورزشکار بانو باشد که یکی از آنها هیچ مدالی در کارنامه ندارد.
همه برای رفتن مرادی وارد کارزار انتخاباتی شدند
موضوع وزنه‌برداری، موضوع عجیبی است. برای رقابت با علی مرادی در دوره گذشته انتخابات قهرمانان زیادی بسیج شدند که ریاست این رشته را برعهده بگیرند. به تعبیری قریب به اتفاق قهرمانان ادوار گذشته وزنه‌برداری وارد کارزار شدند تا وزنه‌برداری را نجات دهند اما علی مرادی با فاصله اندکی بار دیگر رئیس فدراسیون شد.
همین فاصله اندک و عدم عبور از نصف به علاوه یک آرا، کار را به جایی رساند که گفته شد سجاد انوشیروانی در دادگاه حکم ابطال انتخابات ۱۶ تیر ۱۳۹۸ ریاست فدراسیون وزنه‌برداری را گرفته است. چیزی که هیچ‌گاه با واکنش رسمی وزارت ورزش روبه‌رو نشد و علی مرادی هرچند حکم ریاستش خیلی دیرهنگام به امضای وزیر رسید و البته معاونت وقت وزیر ورزش، در همان جلسه انتخاباتی از علی مرادی خواست که شرایط بهتری را برای این رشته فراهم کند، چراکه با فاصله اندکی این بار ریاست فدراسیون را برعهده گرفته بود، اما تغییری در کار ایجاد نشد که هیچ، همه کارها به روال سابق دنبال شد.
بیشتر بخوانید:
رئیس فدراسیون وزنه‌برداری از من خواست تا ادامه ندهم
فقیر و غنی در همسایگی هم؛ مخروبه‌ای به اسم سالن تمرین تیم ملی
فدراسیون وزنه‌برداری در همسایگی کشتی؛ شاید بیش از پیش این بار ضعف‌هایش دیده شد. کمی آنطرفتر از اردوی وزنه‌برداران، گوش شکسته‌ها بودند که انتخابات‌شان ۱۰ روز بعد از وزنه‌برداری برگزار شد و علیرضا دبیر ریاست فدراسیون را برعهده گرفت. او در شروع کار بازسازی مجموعه‌های تحت اختیارش را آغاز کرد. وقتی قرار به واگذاری مجموعه شماره دو شد، دبیر جنگید و تحت هیچ شرایطی حاضر به واگذاری خانه کشتی شماره دو به جودو و هیچ فدراسیون دیگری نشد تا در نهایت علاوه بر اینکه مجموعه‌های قبلی را حفظ کرده، حتی فضای جدیدی هم برای کشتی بگیرد و نسبت به بازسازی و مرمت و زیباسازی آنها اقدام کند.
تغذیه مناسب، تجهیز سالن‌ها به امکانات رفاهی - ورزشی فوق‌العاده، استخر و فضای بازِ کم‌نظیر و... اینها چیزهایی بود که از خانه همسایه رویت می‌شد، اما وزنه‌برداری حتی در سطح تیم ملی، در سالنی تمرین می‌کرد که مخروبه‌ای بیش نبود. جدای از آن، تغذیه ملی‌پوشان در بدترین شکل ممکن بود، اما این تمام آن چیزی نبود که دل را به درد می‌آورد.
بازگشت رئیس بازنشسته برای تغییرات!
در حالی که یکی از اصول ریاست این سال‌های فدراسیون‌ها و بنا بر تأکید مقامات، اصل مهم درآمدزایی و جذب اسپانسرها بوده است، اما وزنه‌برداری در این امر نتوانست کاری انجام دهد. اگر هم کاری صورت گرفت، نمای وزنه‌برداری هرگز تغییر نکرد و هیچ چیزی رو به بهبود نبود.
تغییرات مکرر در کادر فنی تیم ملی اتفاق افتاد تا اینکه برخواه سرمربیگری تیم ملی را برعهده گرفت، مربی که همیشه همراه با برنامه‌های فدراسیون بود و هیچ انتقادی را متوجه فدراسیون نمی‌کرد. مشکلات مالی در آستانه اعزام تیم ملی بزرگسالان به جهانی سال گذشته نمود زیادی داشت، اما با مساعدت ریاست کمیته ملی المپیک، تیم به تاشکند اعزام شد. بعد از آن بود که در دی ماه نامه بازنشستگی علی مرادی از سوی وزیر ورزش به او ابلاغ شد. وزنه‌برداری که در این سال‌ها در باتلاقی دست و پا می‌زد، حالا با مشکلات عدیده‌ای مواجه شد.
علی مرادی زیر بار بازنشستگی نرفت و به فدراسیون بازگشت، آنهم درست در روزهایی که از بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی به‌عنوان گزینه‌های اصلی سرپرستی فدراسیون یاد می‌شد و صحبت بر این بود که وزارت ورزش سرپرستی را برای فدراسیون انتخاب خواهد کرد تا زمینه برگزاری انتخابات مهیا شود، اما عجیبترین اتفاقی که می‌توانست رخ دهد، رخ داد و رئیس بازنشسته با تأیید وزارت ورزش دوباره بازگشت. این بار تغییراتی در چند بخش فدراسیون ایجاد کرد، اما مشکلی از اردوی تیم‌های ملی حل نشد.
از ترک اردو و صدور بیانیه تا اخراج آقای سرمربیِ همراه
آش آنقدر شور شد که ملی‌پوشان وزنه‌برداری اردوی تیم ملی را ترک کردند و این بار، برخواهی که همیشه پشت فدراسیون بود هم به حمایت از شاگردانش پرداخت که اوضاع قابل تحمل نبوده و نمی‌توانسته وزنه‌برداران را در این وضعیت مجبور به ماندن در اردو کند.
علی مرادی در مصاحبه‌ای به انتقاد از وزنه‌برداران پرداخت و عنوان کرد که حالا دو روز غذای اردو بد بوده و شرایط همیشه به این شکل نبوده است!
در ادامه همه وزنه‌برداران بیانیه مشترکی علیه فدراسیون در فضای مجازی خود منتشر کردند و از سوی فدراسیون وزنه‌برداری هم محمدحسین برخواه برکنار شد تا او هم کمی دیرتر از سایر مربیانی که با فدراسیون علی مرادی همکاری کرده بودند، به سرنوشت آنها دچار شود.
در این بین شاید محسن بیرانوند رکورددار همکاری با علی مرادی باشد، او بعد از سرمربیگری تیم ملی وزنه‌برداری، به‌عنوان دبیر فدراسیون انتخاب شده و به همکاری‌اش با مرادی ادامه داد.
صبر وزارت ورزش برای کسب کرسی بین‌المللی؟!
با این اوصاف بهترین تعریف از این وضعیت «افتضاح» است. رئیسی که همچنان ابهام ابطال انتخابات در موردش وجود داشت، از حکم بازنشستگی تمکین نکرد و اعلام شد سوابق او مورد استعلام قرار خواهد گرفت. او به فدراسیون بازگشت و با چند مدیرش قطع همکاری کرد و در ادامه اردونشینان محل تمرین را ترک کرده و سرمربی تیم ملی هم اخراج شد.
حالا وزنه‌برداری مانده و وضعیت وخیمی که به نظر، تنها با تغییر رئیسش علی مرادی می‌تواند تغییر کند، انتخاب یک سرپرست مناسب برای این رشته و برگزاری هر چه زودتر انتخابات در وضعیتی کاملاً عادلانه که انتخاب رئیس کاملاً در دست اهالی وزنه‌برداری باشد.
البته که بعید است در این روزها اتفاق ویژه‌ای رخ دهد و به نظر علی مرادی همچنان در ریاست فدراسیون خواهد ماند تا انتخابات فدراسیون جهانی در تیر ماه برگزار شود! همانطور که او برای ثبت‌نام در انتخابات IWF دوباره تحت عنوان رئیس فدراسیون، به وزنه‌برداری بازگشت.
صبر وزارت ورزش در این بین اوضاع رشته المپیکی ایران را هر روز بدتر از قبل خواهد کرد. قطعاً بر هیچ‌کس پوشیده نیست که کسب کرسی بین‌المللی در شرایطی می‌تواند مفید و مؤثر باشد که از نظر داخلی وضعیت نرمالی داشته باشیم. رسیدن به کرسی بین‌المللی خوب است، اما قبل از آن باید چیزی از وزنه‌برداری ایران مانده باشد که این کرسی به دردش بخورد. همه در انتظار ورود جدی و مؤثر وزارت ورزش به ماجرای وزنه‌برداری هستند.
