به گزارش مشرق، ۱۶ شهریور ۱۳۹۹ بود که محرم نویدکیا جایگزین امیر قلعه‌نویی شد و هدایت تیم محبوبش سپاهان را به عهده گرفت. یک سال و ۹ ماه و ۲ روز بعد، داستان شماره ۴ و طلایی‌پوشان به آخر خط رسید. استعفای نویدکیا مورد قبول قرار گرفت و او حالا پس از ۷۵ مسابقه رسمی دیگر سرمربی سپاهان نیست.

محرم در ابتدای راه چهار بازی گروهی باقیمانده در لیگ قهرمانان آسیای سال ۲۰۲۰ را انجام داد. تیمش نتوانست به بردی دست پیدا کند و با سه باخت و یک تساوی از گردونه بازی‌ها حذف شد.

در لیگ بیستم طلایی‌پوشان ۶۵ امتیاز دشت کردند و پس از پرسپولیس ۶۷ امتیازی رتبه دوم را به خود اختصاص دادند. تیم محرم بیشترین برد را به صورت مشترک با پرسپولیس در اختیار داشت و بیشترین گل زده نیز برای آنها به ثبت رسید.

حذف در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی و در ضربات پنالتی مقابل فولاد اجازه نداد تا نماینده نصف جهان به جمع چهار تیم پایانی این تورنمنت برسد.

برای لیگ بیست و یکم بازهم شاهد تقویت سپاهان بودیم. آنها اما نتوانستند پیشرفتی داشته باشند. ۹ امتیاز کمتر در لیگ کسب شد و این بار به جای رده دوم، رتبه سوم برای آنها به دست آمد. سه برد کمتر و سه باخت بیشتر برای تیمی که قرار بود به روند ناکامی‌های چند سال اخیر پایان بدهد و جام بگیرد اما انتظارش به هفت سال رسید.

در جام حذفی به جای مرحله یک چهارم، حذف در یک هشتم نهایی، قسمتِ سپاهان شد. آنها به جای فولاد، در ضربات پنالتی مغلوب آلومینیوم اراک شدند تا یک پسرفت دیگر برای نویدکیا به دست بیاید.

لیگ قهرمانان آسیا نیز با ۲ برد، یک تساوی و سه باخت همراه شد. حذفی دیگر در مرحله گروهی و یک ناکامی بزرگ. آنها نتوانستند در گروهی که الدحیل، التعاون و پاختاکور حضور داشتند به توفیقی دست یابند.

با این اوصاف باید عملکرد این فصل قهرمان چهار دوره لیگ برتر را در سه تورنمنت مختلف، ضعیف قلمداد کرد. محرم یکی ۲ مرتبه در بین راه خداحافظی کرد اما هر بار باشگاه سپاهان با استعفایش مخالفت نمود. این دفعه ولی ماجرا فرق داشت. شماره چهار محبوب درخواست جدایی داد و باشگاه موافقت کرد. او در ۶۴۰ روزی که سکاندار سپاهان بود به  ۴۰ برد(۵۳درصد)، ۱۸ مساوی و ۱۷ باخت(۲۲درصد) رسید. ۱۱۲ گل زده(۱.۴۹) و ۶۶ گل خورده(۰.۸۸) بر جای ماند. از ۶ جام ممکن هیچ جامی عایدش نشد و تمام.

اما بی‌رحمانه است اگر بخواهیم عملکرد محرم نویدکیا را اینگونه به اتمام برسانیم و خلاصه در اعداد کنیم. اعداد و ارقام قابل استناد هستند و درجه اهمیت بالایی دارند ولی بازگوکننده همه‌ی اتفاقات نیستند. نویدکیا با حضورش در عرصه مربیگری توانست شخصیت جدیدی را به تیپ جامعه مربیان اضافه کند. مردی آرام و موقر که در روزگار فریادزن‌ها و معترضان هیچوقت صدایش را برای داوران بالا نبرد. هیچ‌گاه در نشست خبری علیه کسی صحبت نکرد و تقصیرها را بر گردن دیگری نینداخت و بهانه نیاورد. او همیشه و در همه حال و تحت هر گونه فشاری فقط به فوتبال فکر کرد و بازی زیبا. فوتبالی رو به جلو و تهاجمی که در فوتبالِ ایران دُری نایاب است. شاید اگر او نیز استراتژی دیگر مربیان را در دستور کارش قرار می‌داد حالا هم جام داشت و هم جایگاهش دست‌نیافتنی بود.

قریب به ۲ سال شاهد سپاهان جذابی بودیم. تیمی که حتی در روز باختش نیز برای انجام دادن یک فوتبال سالم تلاتش کرد و همه این‌ها مرهون حضور مردی لاغراندام و ترکه‌ای بود. مردی که همانند دوران بازیگری‌اش خاص بود و بی‌بدیل. مردی که ترجیح داد تنها قدم بزند اما هم‌قدم با گروهی نشود که دنیایش با آنها متفاوت بود.

شما گاهی اوقات به مقصدی که می‌خواهید نمی‌رسید اما شاید هیچوقت نباید مقصد را ملاک ارزیابی قرار دهیم. محرم، سازنده مسیری زیبا بود. مسیری جذاب و البته پرتلاطم که با خاطرات خوب و بد زیادی آمیخته شد. او در سپاهان نتوانست فوتبال و تفکرش را با نتیجه همسو کند و در یک راستا قرار دهد اما بدون شک فرصت‌های زیادی پیش رویش خواهد بود تا پروژه‌اش را به بار بنشاند. روزی که او به مقصد برسد، روز زیبایی خواهد بود. روز پیروزی فوتبالِ زیبا، فوتبالِ بدون قیل و قال و فوتبالِ بدون اعتراض.