به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت: چند سال قبل، وقتی سیل و زازله می آمد، یا برف و کولاک، جاده ها و اتوبان ها را می بست، سطح بحث این بود که شهردار، استاندار و وزیر و رئیس کجاست؟ در سفر آلمان است، یا سفر تفریحی کیش و قشم، که حاضر نیست سفر را متوقف کند؟! چند روز طول می کشید تا برخی از آنها به محل حادثه و بحران برسند.

اما در سیل اخیر، از معاون اول رئیس جمهور تا وزیر کشور، استانداران، فرمانداران و شهرداران، اغلب ضمن بسیج امکانات، به یاری آسیب دیدگان شتافتند و خود در میدان حاضر شدند. موارد مشابه این رویکرد درست را هنگام وقوع چند مورد زلزله، از مدیران شاهد بوده ایم. دم همه این مدیران وظیفه شناس گرم!

حالا سطح بحث فرق کرده است؛ اگر دیروز بحث بر سر این بود که چرا فلان مدیر، چند روز طول می کشد تا به محل حادثه برود و از نزدیک، بحران را مدیریت کند، حالا عده ای مو را از ماست می کشند و حضور مدیران مسئولیت شناس در میدان را نیت خوانی می کنند!

عده ای خرده گیری کرده اند که "چرا فلان شهردار یا نماینده مجلس، هنگام حضور در منطقه سیل زده، چکمه پایش نیست؟ یا چرا از آنها، در حالی که پاچه شلوار شان گِلی است، عکس گرفته شده و لابد می خواستند کار نمایشی انجام دهند"(!)

این که مسئولان، هنگام حادثه، روز باشد یا شب، مسئولیت شناس باشند و از نزدیک، امداد رسانی را مدیریت کنند، وظیفه آنهاست نه امری مستحب. بنابراین خرده گیری و نیت خوانی درباره رفتار آنها بی جاست. چرا که هم کشف انگیزه دشوار است، و  هم آنها به حداقل وظیفه خود عمل کرده اند و منتی بر سر کسی ندارند.

البته که خدمت به خلق برای رضای خدا، با ظاهر سازی، زمین تا آسمان فرق دارد. اما پیشرفت بسیار مهمی حاصل شده که مدیران بر خلاف گذشته، احساس می کنند وظیفه ای متوجه آنهاست و از این مسئولیت، شانه خالی نمی کنند. این فرهنگ باید تعمیق شود تا هیچ مدیری نتواند از نوکری مردم شانه خالی کند.