به گزارش خبرنگار جهاد و مقاومت مشرق ، سهيل کريمي مستند ساز متعهد کشورمان ، در گفتگويي تفصيلي با مشرق به نقل ناگفته هايي از سفر اخير خود به منطقه تحت محاصره شيعيان در پاکستان موسوم به پاراچنار پرداخت.
کريمي ضمن بيان نحوه گذشتن خود از حلقه محاصره پاراچنار و رسيدن به اين شهر شيعه نشين ، با تشريح حقايقي درباره اين منطقه گفت: در ايالت «سرحد » پاکستان نوعي تقسيم بندي سياسي وجود دارد که به آن «ايجنسي» گفته مي شود و اين ايالت چندين ايجنسي دارد.  شهر « پاراچنار » در حقيقت مرکز يکي از ايجنسي هاي ايالت «سرحد » به نام « کوروم ايجنسي» مي باشد. اين ايجنسي در مرز با افغانستان است و در حدود يک ميليون نفر جمعيت دارد که 60 درصد آن را شيعيان تشکيل مي دهند که در پاراچنار و اطراف آن متمرکز هستند. پاراچنار از سال 2007 در محاصره طالبان و هم پيمانان بومي آن قرار دارد و مردم آن در فشار و تنگناي عجيبي قرار دارند.

سهيل کريمي که براي ساخت مستندي با نام «زخم پيوار» به پاراچنار سفر کرده بود ، درباره مصائب شيعيان اين منطقه گفت:
تصور شرايطي که اين مردم در آن زندگي مي کنند براي ما ايراني ها و حتي ديگر مسلمانان جهان بسيار دشوار و حتي به زعم بنده غير ممکن است. مثلا شما مي توانيد فکرش را بکنيد که وقتي صبح براي رفتن به دنبال رزق و روزي زن و بچه تان از خانه بيرون مي رويد ، جلوي در خانه تان پايتان روي مين برود؟ اين اتفاق طي سه سال گذشته  در شهر پاراچنار بسيار طبيعي است. 
طالبان جلوي در خانه مردم مين مي گذارد و تا به حال با همين روش کلي هم تلفات ايجاد کرده. انشاءالله در مستند « زخم پيوار » خواهيد ديد که در پاراچنار ، در وسط زندگي مردم ، منطقه اي وجود دارد که زير آتش تک تيراندازان طالبان است و مردم براي عبور از آن جا بايد دولا شوند و با سرعت بدوند و تا به حال هفت نفر هم در آن جا به تير تک تيراندازان شهيد شده اند. من هنگام عبور از اين دالان مرگ به ياد وقايع جنگ هاي داخلي لبنان و محاصره سارايوو افتادم که تک تيراندازان دشمن مردم را در وسط شهر شکار مي کردند.

کارگردان مستند زخم پيوار افزود:طالبان در سه سال گذشته ده روستاي تابعه پاراچنار را با خاک يکسان کرده و اهالي آن را شهيد و آواره کرده اند. اين مردم مظلوم در اين سه سال 1300 شهيد و پنج هزار مجروح داده اند. در پاراچنار هر کجا که سر بچرخاني جانبازان جنگي را مي بيني که اغلب يا روي مين رفته اند يا در گلوله باران شهر  توسط طالبان مجروح شده اند. علاوه بر اين ها بيش از 1500 زن و بچه به علت شرايط محاصره و عدم امکان انتقال به بيمارستان و نرسيدن خدمات حياتي اوليه جان خودشان را از دست داده اند.

سهيل کريمي با اشاره به بايکوت خبري وقايع پاراچنار در رسانه هاي منطقه و حتي ايران ادامه داد:دولت پاکستان که کمترين سرويسي به اين مردم نمي دهد و آشکارا نيز با جريان محاصره هماهنگي دارد. هيچ کس در پاراچنار باور نمي کرد که ما از ايران آمده و زنده به آن جا رسيده باشيم.همه مي گفتند  سالم گذشتن شما از حلقه محاصره يک معجزه بوده. حقيقتا هم همينطور بود.
ما با يک فروند هواپيماي دو موتوره خصوصي و به طور معجزه آسايي وارد حلقه محاصره شديم. وقتي داخل هواپيما عطسه مي کرديم واقعا وضعيتي پيش مي آمد که فکر مي کرديم الان است که هواپيما سقوط کند. حالا ببينيد مردمي که راه زميني شان کاملا مسدود است و راه هوايي شان هم اين مدلي ست چه مي کشند. اين بندگان خدا هم با طالبان مي جنگند ، هم از شر ارتش پاکستان در امان نيستند. هلي کوپتر هاي ارتش پاکستان هر وقت که متوجه خطوط دفاعي رزمندگان پاراچنار شده ، با آتشباران آنان ، حسابي از خجالتشان درآمده  است.

وي افزود:سرويس امنيتي پاکستان از اصلي ترين عوامل تشديد محاصره است و تا مي تواند اجازه تحرکات دفاعي مردم پاراچنار را مي گيرد. اسمش اين است که اين ها مردم پاکستان هستند اما دولت از دادن برق درست و حسابي هم به اين ها عاجز است ، امنيت و خدمات اجتماعي که هيچ. تازه اين مظلومان بي پناه بايد مواظب باشند که به دست ارتش شهيد نشوند. اسلحه و مهمات درست و حسابي هم که ندارند. هرچه در دستشان است در جنگ با طالبان غنيمت گرفته اند. مي بينيد که چه شرايط عجيبي در آن جا حاکم است! گرچه در پاکستان اساسا شير تو شير منحصربفردي وجود دارد اما آن چه در پاراچنار مي گذرد واقعا مو را بر تن انسان راست مي کند.

کريمي اظهار داشت:ما در پاراچنار مسئوليت حفظ جانمان با خودمان بود.البته در حقيقت آن جا جان هر کس پاي خودش است اما ميزبانان ما با تمام توان از ما حفاظت مي کردند ، با اين وجود شرايط به گونه اي بود که ما را هم به سلاح انفرادي مسلح کردند و هر کدام از ما  در تمام مدت با يک قبضه کلاشينکوف تردد مي کرديم تا اگر اتفاقي افتاد و  بر و بچه هاي پاراچناري از ميان رفتند ، بتوانيم تا يک حدي از خودمان دفاع کنيم.

مستند ساز و مسئول کانون مستند سازان جهادي در بخش ديگري از اين گفتگوي تفصيلي گفت:جمهوري اسلامي بخواهد يا نخواهد در برابر سرنوشت تمام مسلمانان جهان مسئول است ، خاصه اين مردم مظلوم که بيخ گوش خودمان هستند و عاشقانه ايران را دوست دارند. آقايان مسئول و متوليان امور چه جوابي در پيشگاه خدا دارند براي تنها رها کردن اين بي پناهان که چشم اميدشان تنها و تنها به ما است؟ ما حتي اخبار کشت و کشتارهاي پاراچنار را درست منعکس نمي کنيم و براي اين کارها دلايلي هم اقامه مي کنيم که از اساس دروغ است.

کريمي افزود: هر جا مي روي و مي گويي چنين جايي هم وجود دارد مي گويند جنگ قبيله اي است ، اختلاف آب و زمين است و ... به هيچ وجه اين طور نيست. اين مردم دارند چوب دلبستگي شان به انقلاب اسلامي و نظام اسلامي را مي خورند.
 گوشه گوشه شهر پاراچنار پر است از تصاوير امام و آقا و احمدي نژاد. اسم « رهبر معظم » که مي آيد اين مردم چنان منقلب مي شوند که قابل وصف نيست. در مراسمات مذهبي و مجالسشان براي آقا و نظام جمهوري اسلامي دعا مي کنند و براي شهيد مطهري و شهيد بهشتي فاتحه مي فرستند ، اين ها در حالي است که اساسا امکان هيچ ارتباطي با ايران ندارند.
به گفته کريمي بيش از بيست سال پاي هيچ ايراني مسئول و غير مسئولي به پاراچنار نرسيده . آخرين هيات ايراني که به پاراچنار رفته ، شهيد آويني و همراهانش هستند که سال 68 به آن جا رفتند و هنوز هم بعضي از مسن تر هاي پاراچنار از آن ها به خوبي و نيکي ياد مي کنند. تنهايي پاراچنار سند شرمندگي ما است.

متن کامل اين گفتگوي تفصيلي که حاوي ناگفته هاي بسياري است به زودي توسط گروه جهاد و مقاومت مشرق منتشر خواهد شد.