به گزارش مشرق، رابطه بین دما و خواب یک رابطه بسیار پیچیده است، اما محققان همچنان به بررسی بینش‌های ارزشمند جدید در مورد اینکه چگونه گرما و سرما می‌توانند بر استراحت ما تأثیر بگذارند، می‌پردازند.
یک مطالعه جدید بر روی مگس‌های میوه ممکن است به توضیح این موضوع کمک کند که چرا چرت عصرگاهی به یک عادت مهم در بسیاری از فرهنگ‌ها تبدیل شده است و نوعی دماسنج مغزی را آشکار می‌کند که سلول‌های خواب‌آور را با شروع به بالا رفتن جیوه وارد عمل می‌کند.
تحقیق توسط عصب شناسان دانشگاه نورث وسترن انجام شد که به دنبال کشف مکانیسم‌های بیولوژیکی در خصوص ارتباط بین دما و چرخه خواب و بیداری ما بودند.آزمایشات آن‌ها بر روی یک مدل محبوب برای مطالعات فیزیولوژی انسان متمرکز بود، و به این منظور مگس میوه انتخاب شد که بسیاری از ژن‌های مشابه ما را دارد.
پیش از این، محققان نوعی نقشه حسی را در مغز مگس‌های میوه کشف کرده بودند که آن‌ها را قادر می‌سازد دماها و سطوح مختلف رطوبت را شناسایی کرده و به آن‌ها واکنش نشان دهند و به آن‌ها کمک می‌کند از شرایط گرم خطرناک اجتناب کنند.برای تقویت این موضوع، دانشمندان تجزیه و تحلیل عمیق تری از نورون‌های مگس میوه و روش‌هایی که رفتار آن‌ها تحت تاثیر تغییرات دما قرار می‌گیرد، انجام دادند.
مارکو گالیو، نویسنده این مطالعه گفت: «تغییرات دما تأثیر زیادی بر رفتار انسان و حیوانات دارد و به حیوانات نشانه‌ای می‌دهد که زمان سازگاری با فصول در حال تغییر است».
تأثیر دما بر خواب می‌تواند بسیار شدید باشد، به طوری که برخی از حیوانات تصمیم می‌گیرند یک فصل کامل بخوابند ،به یک خرس در خواب زمستانی فکر کنید، اما مدارهای مغزی خاصی که واسطه تعامل بین دما و مراکز خواب هستند تا حد زیادی مشخص نشده‌اند. این کار منجر به شناسایی مواردی شد که به عنوان گیرنده‌های "حرارت مطلق" در سر مگس‌های میوه توصیف می‌شوند.
این «دماسنج‌های مغزی» با فعال کردن دسته‌ای از نورون‌های مرتبط با چرخه خواب و بیداری به افزایش دما پاسخ می‌دهند.این مکانیسم به دنده بالاتر از دمای مطلوب مگس ۲۵ درجه سانتیگراد (۷۷ درجه فارنهایت) ضربه می‌زند، که دانشمندان خاطرنشان می‌کنند دمای مورد علاقه بسیاری از انسان‌ها نیز هست و باعث فعال شدن طولانی مدت سلول‌هایی می‌شود که خواب ظهر را افزایش می‌دهند.
مردم ممکن است در یک روز گرم بعد از ظهر چرت بزنند، و در برخی از نقاط جهان این یک هنجار فرهنگی است، اما شما چه چیزی را انتخاب می‌کنید و چه چیزی برای شما برنامه‌ریزی شده است؟
گالیو می‌گوید: ممکن است یک مکانیسم بیولوژیکی بسیار قوی وجود داشته باشد که در انسان نادیده گرفته شده.
این تحقیق در مجله Current Biology منتشر شده است.
