به گزارش مشرق به نقل از شهر، فيلم «همه چي آرومه» ساخته مصطفي منصوريار؛ اين روزها بر روي پرده‌هاي سينماها اكران مي‌شود. اين فيلم اولين اثر بلند اين كارگردان است و او هدف از ساختن اين فيلم را مخاطب سنجي عنوان كرده است؛ در واقع وي مي‌خواهد با ساختن اين فيلم ببيند، آيا مخاطب، اين سبك طنزها را مي‌پسندد؟ و اينكه مخاطب با اين سبك ارتباط برقرار مي‌كند؟با توجه به اين موضوع آيا اين فيلم ظاهرا كمدي، تا چه حد مي‌تواند مخاطب داشته باشد تا مخاطب سنجي هم اتفاق بيفتد؟ همچنين آيا مي‌توان هر چيزي را ساخت و روي پرده برد؛ به بهانه دنبال كردن آزمون مجدد امتحان‌هاي تكراري اين نوع سينما؟ در حقيقت؛ در اينجا آيا كارگردان و تهيه‌كنندگان عرصه سينماي ايران مي‌توانند مخاطبان را موش آزمايشگاهي تلقي كنند؟ گرچه به قول يكي از منتقدان؛ مخاطبان ايراني سال‌هاست كه امتحان پس داده‌اند و اين سبك فيلم‌ها براي همه شناخته شده است. با توجه به سوالات ديگري كه اكران اين فيلم، ذهن ما را مشغول مي‌كند؛ با مصطفي حريري؛ نويسنده و منتقد سينما گفت‌و‌گو كرده‌ايم.
فيلم «همه چي آرومه» را از چه سنخ فيلم‌ها مي‌توان تلقي كرد؟
ـ فيلم «همه چي آرومه»بيشتر شبيه به يك آگهي بازرگاني است. گروه اين فيلم كه در جزيره كيش فعاليت داشتند، سعي كردند؛ با سر هم جمع كردن جاذبه‌هاي توريستي جزيره كيش، لودگي و شوخي؛ يك آگهي بازرگاني و سلطه اقتصادي را براي سينما آماده كنند و متأسفانه موفق هم شده‌اند.
ـ جاي تعجب دارد؛ در سال گذشته فيلم «پرتقال خوني» هم يك رپرتاژ آگهي براي تبليغات بود. براي همين عجيب است كه هيچ كدام از مسوولان سينمايي كه اين همه دم از حيثيت سينما مي‌زنند، به ساخت چنين فيلم‌هايي واكنشي نشان نمي‌دهند و اين فيلم‌ها همچنان روانه بازار مي‌شوند.
اين فيلم‌ها چه تأثير در روند سينماي كشور دارد؟
ـ اين فيلم‌ها هيچ تاثيري در روند فرهنگ عمومي ندارد. همچنان هم اينطور فيلم‌ها ساخته مي‌شوند! در عين حال كه هيچ شاخصي را در سينما ارتقا نمي‌دهند، بلكه باعث تنزل آثار هم مي‌شوند.
چطور مي‌شود كه اين نوع فيلم‌ها ساخته و روانه بازار شوند؟
ـ پول براي تبليغات بازرگاني وجود دارد، فيلمنامه هم به دست كارگردان مي‌رسد و تبديل به فيلم مي‌شود. بالاخره عوامل ساخت فيلم هم از جمله بازيگران و افراد پشت صحنه و فني كار پيدا مي‌شوند. اين روند يك اتفاق كاملا ساده و روتين است و چيز عجيبي نيست؛ هر جا كه امكان ساخت چنين فيلم‌هايي وجود داشته باشد؛ اين اتفاق هم رخ مي‌دهد.
مسوولان سينمايي از جمله وزارت ارشاد - اداره نظارت و ارزشيابي -در اين روند چه تأثير مي‌توانند داشته باشند؟
ـ اداره نظارت و ارزشيابي در هيچ دوره‌اي، به اين عرصه و يا بسياري از عرصه‌هاي ديگر نظارت نداشته اند. مديراني چون عليرضا سجادپور و جواد شمقدري در اين رابطه قابل انتقاد هستند؛ براي اينكه از ميان مديران در اين دوران طي شده، جزو كساني‌اند كه خودشان را ملتزم به رعايت مسايل انقلاب فرهنگي مي‌دانند و از آنها توقع بيشتري در اين رابطه وجود دارد. در واقع جز اين مقطع، در هيچ جايي و دوره‌اي نداشتيم كه نسبت به اين مسايل توجه داشته باشند. در نتيجه فيلم‌هايي اين چنيني ساخته مي‌شود، روانه بازار فرهنگ مي‌شود و اصلا واكنشي هم از سوي مديران نشان داده نمي‌شود.
كنار فيلم‌هايي كه آثار روشنگري دارد، فيلم‌هايي عليه منافع ملي ساخته مي‌شود. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي هم از آنها حمايت مي‌كند. اين فيلم‌ها از انواع رانت‌هاي دولتي استفاده مي‌كنند، روانه جشنواره‌ها مي‌شوند و جايزه هم مي‌گيرند.
در آن دسته از فيلم‌هايي كه به صورت تجاري ساخته مي‌شود، هم همين مسايل وجود دارد. اما الان اين فيلم‌ها تجاري هم نيستند. اصلا فيلم «همه چي آرومه» سينما نيست؛ بلكه تركيبي از لودگي، نماي مديوم شات‌ها، لانگ شات‌ها و غيره از يك جزيره است؛ در حقيقت يگ آگهي توريستي است.
آيا نبايد مسوولين سينمايي نسبت به ساخت اين فيلم‌ها واكنشي نشان دهند؟
ـ سال‌هاست كه از اين نوع فيلم‌ها ساخته مي‌شود. مسئوليني قرار بوده به اين اتفاق‌ها نظري بيندازند و آن را مورد بررسي قرار دهند؛ اما در واقعيت اينطور نيست. مديران فرهنگي به مسايلي واكنش نشان مي‌دهند كه يا صندلي‌شان را تهديد كند يا برنامه‌هايشان را. غير از اين دو مورد باشد، واكنشي نشان نمي‌دهند و اتفاقي هم نمي‌افتد.
در كل اين اثر را يك كار سينمايي نمي‌بينم. در يك جشنواره مجبور شدم كمي از آن را ببينم و در ادامه پخش قسمت‌هاي ديگر فيلم هم، سالن را ترك كردم. در يك كلام اين فيلم يك افتضاح است.
*«همه چي آرومه» را مصطفي منصورريار ـ كارگردان اثر؛ نوشته و امير سمواتي هم تهيه كنندگي اثر را برعهده داشته است. اين فيلم با بازي كساني از جمله مجيد صالحي، علي صادقي، رضا داوونژاد، جواد عزتي، سحر قريشي، كيانوش گرامي، محسن قاضي مرادي و ساير بازيگران؛ با فيلمبرداري حسين ملکي به تصوير كشيده شده است.
