با سلام. خواستن توانستن است؛ ما (در بازی قبلی: ایران و انگلیس) نمی خواستیم که پیروز بشویم و نشدیم. کاملاً واضح بود که این باخت یک باخت عمدی بود. بچه های ما در نیمۀ اول هیچ تلاشی نکردند و گذاشتند که کار از کار بگذره؛ تا دقایق 13 نیمۀ دوم هم هیچ تلاشی از آن ها دیده نشد؛ اون 2 تا گلی هم که زدند نوش داروی بعد از مرگ سهراب بود. دلم خوش بود که دست کم در این بازی بتوانیم با شکست تیم فوتبال کشوری که همه جوره دشمن ماست، انتقام خون های به ناحق ریختۀ مدافعان امنیت و مردم بی گناه کشورم را بگیریم که نتوانستیم. تا حالا توی عمُرم مسابقۀ فوتبال به این مزخرفی ندیده بودم؛ از بس مزخرف بود که یک لحظه احساس کردم بچه های تیم ملی خودمان هم به ملکۀ خبیث سقط شدۀ انگلیس تعلق دارند؛ از همه بدتر هم اینه که سرود ملی رو هم نخواندند؛ این دیگه قوز بالای قوز بود.

به نام خداوند بخشندۀ بخشایشگر و صلوات بر حضرت محمد و خاندان پاکش. با سلام. این پیروزی را (ایران و ولز) به همۀ وطنان عزیزم و بچه های تیم ملی مان تبریک عرض می کنم؛ و از بچه های تیم ملی مان تشکر می کنم که با تلاش جدی و فراوان به میدان رفتند. خواستن توانستن است؛ این بار خواستیم که پیروز میدان بشویم و با یاری خداوند یکتا و دعای مردم و تلاش جدی بازیکنان پیروز شدیم؛ در مبارزه با آمریکای جنایتکار هم اگر اراده کنید و تلاش جدی داشته باشید قطعاً با یاری خداوند یکتا و دعاهای هم وطنان عزیز پیروز میدان می شوید. خداوند یکتا را شکر می کنم که نگذاشت خون های به ناحق ریخته شدۀ هم وطنان مان به ویژه شهدای مدافع امنیت به هدر برود. بازی قبلی خیلی ناراحت کننده بود؛ با بازی امروز انتقام شکست قبلی گرفته شد. در ضمن مشرق نیوز محترم، خوب می دانم که چه ریگی توی کفشت هست.