به گزارش مشرق، تیمی که بدون یورگن لوکادیا نمی‌تواند پیروز شود؛ ستاره‌های پرسپولیس باید این واقعیت تلخ را در مورد تیمشان تغییر بدهند.

هواداران پرسپولیس انگار مهدی ترابی بودند که بعد از آن فرصت خوبی که از دست رفت، روی زمین نشسته و غصه می‌خوردند. غصه که موقعیتی که تبدیل به گل نشد و غصه تیمی که مهاجمش را از دست داده و بدون بازیکنی در نوک پیکان خط حمله، هرچقدر تقلا می‌کند، نمی‌تواند ضربه نهایی را بزند.

۷ هافبک پرسپولیس، نمایش خوبی را در زمین ورزشگاه آزادی ارائه کردند. پرتحرک، پویا و هجومی. اما این برای پیروزی کافی نبود. پرسپولیس باید گل می‌زد که نزد و به همین سادگی دو امتیاز ارزشمند را در استادیوم خانگی‌اش جا گذاشت تا صدرنشین قاطع پیش از جام جهانی، تبدیل به تیمی شود که با تفاضل گل بهتر نسبت به رقیب سنتی، جایگاه اولی خود را حفظ کرده.

ماجرای این فصل پرسپولیس البته خیلی هم پیچیده نیست: تیمی که هر وقت لوکادیا را داشته پیروز شده و هر وقت او نبوده بردی کسب نکرده. ۲۲ امتیاز در ۹ بازی با حضور مهاجم هلندی و ۴ امتیاز در ۴ بازی در غیاب او. این شاید کنایه‌آمیزترین آمار در پاسخ به هواداران خوشبین پرسپولیس باشد که تصور می‌کردند «یک تیم» قرار است جور لوکادیا را بکشد.

لوکا البته زمان زیادی در پرسپولیس حضور نداشت اما هرچه بگذرد، بیشتر ارزش حضور خود را نمایان خواهد کرد. اغراق نیست اگر او بهترین مهاجم خارجی چهار دهه اخیر سرخ‌ها خوانده شود. مهاجمی که تجربه برایتون، بوخوم، پی اس وی، جزیره، بوندسلیگا و اردیویسه را به تهران آورد و در اختیار تیمی قرار داد که کم از مهاجم خارجی نکشیده بود.

او آمد و در ۹ بازی شش گل زد و شاید اگر پنالتی بازی تراکتور را هم در اختیار داشت، با ۷ گل به تنهایی صدر جدول گلزنان را تسخیر می‌کرد و از ایران می‌رفت. پرسپولیسی‌ها که گویی نقشه گنج پیدا کرده بودند، خیلی زود به سراغ امضای قرارداد جدیدی با او رفتند تا نه فقط برای این فصل بلکه خیالشان را از فصول بعدی هم راحت کنند اما چه نشسته‌ای که...

یورگن لوکادیا در مدت کوتاهی که در ایران بود، چهره یک مهاجم حرفه‌ای را از خود نشان داد. بازیکنی که در بدو ورود تمرینات بدنسازی را به بهترین شکل انجام داد و از یک مهاجم ناآماده، به بازیکنی تبدیل شد که آماده کسب کفش طلا بود. از همان بازی نخست خانگی تور دروازه حریفان را هدف کرد و اوج کار خود را در مسجدسلیمان نشان داد؛ هم پنالتی گرفت، هم پنالتی را گل زد و هم گل پیروزی را با یک کنترل و چرخش استثنایی به ثمر رساند - او گمشده پرسپولیس بود.

تیمی که فقط ۵ امتیاز را با لوکادیا از دست داده بود، بدون او ۸ امتیاز را به حریفان واگذار کرد تا حالا تبدیل به یک صدرنشین معمولی شود. تیمی که با کسب دو امتیاز به ازای هر بازی، برای قهرمانی باید تقلای بیشتری کند و البته با این وضعیت هیچ بعید نیست که جایگاه خود را این هفته به گل‌گهر سیرجان و استقلال بدهد.

پرسپولیس در این دو هفته به وضوح نشان داده که «تیم» بدون حضور ستاره خط حمله، نمی‌تواند تیم قهرمانی باشد. حتی اگر آنها نمایش خوبی ارائه کنند و مدام روی دروازه حریف توپ بریزند و مالکیت توپ را نگه دارند اما بدون مهاجمی در قواره لوکادیا، شانس قهرمانی خود را به وضوح به حداقل خواهند رساند. همانطور که بدون بیرانوند و پورعلی‌گنجی و ترابی و سرلک و... یک جایشان خواهد لنگید.

از بخت بد یحیی، چهار بازی پایانی فصل بدون لوکادیا هم اهمیت خاص و عجیبی دارند. اگر تیم او از پس گل‌گهر و نساجی برنیاید، در بهترین حالت باید با ۲۸ امتیاز نیم فصل را به پایان برساند که حتی آماری ضعیفتر از فصل گذشته است. اما حتی اگر یحیی شاخ غول را شکست و شش امتیاز از ادامه نیم فصل به دست آورد هم تفاوتی نخواهد کرد: این تیم یک لوکادیای جدید می‌خواهد - البته تا زمانی که جانشین او بیاید، ستاره‌ها باید جای خالی گلزن تیم را پر کنند، پرسپولیس هیچ چاره دیگری ندارد.