چرا به خودمون دروغ می گیم؟ چرا چشم هامون رو باز نمی کنیم؟ ویروس‌های سرماخوردگی و آنفولانزا، تنها در مسافتی اندک قابلیت انتقال هوایی دارن، و پس از طی این فاصله بسیار کوته به سطح اشیاء و عمدتا زمین سقوط میکنن و به اونها میچسبن، بر اساس نوع ویروس اغلب اونها خارج از محیط بدن میزبان پس از مدتی می میرن.‌ به عنوان مثال ویروس‌های کووید،‌ بسته به سویه اون ها از چند ساعت تا چند روز بسته به دما و رطوبت هوا دوام دارن و بعد می میرن. عمر این ویروس‌ها در هوای گرم تابستان بسیار کوتاه‌تر خواهد بود، چون هم گرما و هم ماورای بنفش و هم خشکی هوا، اون ها رو نابود می کنن، در حد اقل دو سوم از ماه‌های سال که زمینه برای سرماخوردگی وجود نداره، قطع به یقین همه ویروس‌های سرماخوردگی چه در بدن میزبان بهبود یافته و چه در خارج از بدن اونها نابود می شن. به قول معروف تو این چند ماه گرم سال تخم ویروس رو ملخ می خوره، سؤالی که کسی از خودش نمی پرسه اینه که نسل بعدی ویروس‌ها در زمستان دوباره از کجا سر بر میارن؟ لطفا گناه رو گردن مسافرهای دو نیمکره شمالی و جنوبی که در دو فصل مختلف زندگی می کنن و با سفر به نیمکره مخالف ویروس با خودشون می برن نندازین، چون به فرض، مسافرت چند نفر از نیمکره سرد به نیمکره گرم، تنها ممکنه چند نفر در نیمکره گرم مبتلا بشن که ظرف چند روز خوب می شن، و دوباره تخم ویروسی برای زمستون نمی مونه. تازه بدتر اینکه حالا چند ساله که هواپیما هست، قبلاً که هواپیما نبود و کسی نمی‌تونست در کمتر از یک روز از یک نیمکره سرد به یک نیمکره گرم سفر کنه و ویروس رو با خودش ببره، که دیگه احتمال انتقال ویروس امکان نداشت، پس چه طور این ویروس ریشه کن نشد و هنوز وجود داره؟ پاسخ این سؤال رو باید در آزمایشگاه‌های سلاح های بیولوژیک پیدا کرد.