به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیل گر مسائل سیاسی طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:

هیجان زدگی و شانتاژ رسانه های انگلیسی به بهانه حمله به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران، عجیب هست و نیست.

رویترز و بی بی بی سی فارسی، بلافاصله پس از انتشار خبر، ضمن برجسته سازی این ماجرای ظاهرا شخصی و ناموسی، سعی کردند ابعاد تروریستی- سیاسی به ماجرا داده و جنگ دیپلماتیک را انگاره سازی کنند.

طبیعی است که ادعای فرد مهاجم درباره هفت ماه مفقودی همسرش، باید در تحقیقات روشن شود و با توجه به تابعیت همسر وی، نیازمند همکاری جمهوری آذربایجان است.

واکنش شتابزده و پرخاشگرانه دولت باکو در حالی است که اگر در این ماجرا، یک همکار سفارت جمهوری آذربایجان کشته و دو نفر مجروح شده اند، در حمله تروریستی به حرم شاهچراغ شیراز، ۱۳ ایرانی شهید و ۲۱ نفر مجروح شدند. و طبق بیانیه رسمی وزارت اطلاعات:

"عنصر اصلی هدایت و هماهنگ‌کننده این عملیات تروریستی، تبعه جمهوری آذربایجان بوده که از فرودگاه حیدر علی‌اف در باکو پرواز و از فرودگاه امام خمینی(ره) وارد ایران شده است. وی پس از رسیدن به تهران، خبر حضور خود را به عنصر هماهنگ‌کننده در جمهوری آذربایجان اعلام نمود".

دولت باکو نه درباره میزبانی تروریست های ضد ایرانی توضیح درست و قانع کننده ای ارائه کرده، و نه درباره عدم رعایت اصل حسن همجواری و میزبانی اقدامات جاسوسی و خرابکارانه صهیونیست ها . (مانند تحرکات پهپادی و خرابکارانه علیه برخی تاسیسات در داخل ایران).

اما درباره رویکرد رسانه های انگلیسی گفتنی است که انگلیسی ها، چند هفته قبل با سر و صدای بسیار و فراخواندن سفیر خود از تهران، سعی کردند با یک تیر، به چند هدف برسند:

هم رسوایی بازداشت جاسوس بزرگ خود (علیرضا اکبری) و اعدام وی را با شوک درمانی به حاشیه بیندازند؛ هم روحیه دیگر مزدوران را بازسازی کنند؛ و ضمنا با همراه کردن برخی دول اروپایی (مثل فرانسه و آلمان)، ایران را به جنگ سفارتخانه ای و دیپلماتیک تهدید کنند.

نتیجه اما، بی اعتنایی مطلق ایران بود تا جایی که سفیر بریتانیای صغیر - همان که با جنجال فراوان رفته بود- چند روز قبل، بی سر و صدا و مخفیانه به تهران برگشت؛ تا خبط و سرشکستگی ۲۵ سال قبل در ماجرای میکونوس را تکرار نکرده باشند.

با شلوغ کاری رسانه های انگلیسی درباره ماجرای سفارت جمهوری آذربایجان، به نظر رسید که آنها می خواستند شکست فاحش دو هفته قبل را از مسیر دیگری جبران کنند.

اما شناسایی و اعدام شدن جاسوس بزرگ و لو رفتن بخشی از شبکه ذکور، ضربه ای نیست که به این سادگی برای انگلیسی ها فابل جبران یا کتمان باشد؛ همچنان که شکست دوم، در تهدید به جنگ سفارتخانه ای.