به گزارش مشرق، سیدمهدی میرداماد مداح اهل بیت (ع) در یکی از خاطرات طنز خود از مجالس روضه می‌گوید:

من در قم و در جلسه خادم‌الرضا با حاج محمود کریمی در جشن میلاد امام رضا (ع) آشنا شدم که من در آن روز به‌عنوان یک پیش‌منبری نوحه خواندم. البته نوحه‌خوانی من در آن سن‌ و سال ضعیف بود، اما حاج محمود کریمی،‌ اولین فردی بود که پشت میکروفن از خواندن من تعریف کرد و موجب شد من ٢ روز نخوابم.

این تعریف البته به من غرور کاذب نداد، بلکه موجب شد تا برای ادامه راه تشویق بشوم و موجب آشنایی و رفاقت با ایشان شد. حدود ۲۰ سال پیش تا این میزان فضا وجود نداشت تا مداحان جوان بتوانند نوحه‌ بخوانند. برای خواندن کنار یک بزرگ‌تر باید سختی می‌کشیدیم.

در تهران اولین فردی که در جلسه‌ به من میدان داد تا بخوانم، حاج محمود کریمی در محرم سال ۷۹ در جلسه چیذر بود و بعد از آن در جلسه حاج حسن خلج خواندم.

نگاه‌های خاص میرداماد در جلسه هیأت حاج حسن خلج

خاطرم است سال‌ها در جلسه حاج حسن خلج شرکت می‌کردم تا بتوانم مهارت لازم را به دست آورم. اینقدر پای جلسه ایشان رفتم که از نوع نگاه‌های من فهمید مداح هستم و متوجه شد من قمی‌ام! میکروفن را که برای خواندن به من می‌داد، می‌گفت از نوع نگاه کردن من فهمیده است که در جلسه در حال یاد گرفتن هستم، زیرا هیأت بزرگان، برای یک مداح جای یاد گرفتن است و می‌تواند سمعی و بصری کار را یاد بگیرد.

توصیه مرحوم موذن زاده اردبیلی به میرداماد

من در جلسه بیش‌تر مداحان تهران شرکت کرده و چیزهای زیادی از آن‌ها یاد گرفته‌ام. همواره خود را شاگرد آنان می‌دانم. همچنین در کنار مرحوم انصاریان در مشهد که صلوات خاصه معروفی دارند، یک دهه خواندم و کسب فیض کردم. سعی کردم در هر استانی که می‌روم یک بزرگ‌تر را ببینم. از حاج صادق آهنگران در جنوب کشور گرفته تا بزرگ‌ترهای آذری زبانی همچون مرحوم موذن‌زاده اردبیلی که دافعه قوی داشت و هر کسی را تحویل نمی‌گرفت. او اساساً مداحان فارس‌زبان را نمی‌پذیرفت، اما خاطرم هست در آخرین ملاقاتی که با او در بیمارستان به همراه حاج ولی‌الله کلامی زنجانی داشتم، او به من تاکید کرد به روضه توجه کن و اگر می‌خواهی ماندگار شوی، حواس‌ات به روضه باشد، زیرا روضه است که می‌ماند.