امیرالمومنین علی علیه‌السلام در نامهٔ پنجاه و سه پس از توصیه به توجه ویژه به تجار و فعالان تولید ضمناً به مالک به عنوان استاندار مصر دستورالعملی داده و می فرماید « و اعلم مع ذلک ان فی کثیر منهم ضیقا فاحشا و شحا قبیحا و احتکارا للمنافع با این حال بسیاری از فعالان اقتصدی -تجاری ، تنگ نظر ، بسیار بخیل و حریص اند که به خاطر سود بیشتر دست به احتکار می زنند.» امام علی از اکثر تجار سخن می راند یعنی روحیهٔ حرص و منفعت طلبی و...در بین بازرگانان استثناء نبست بلکه قاعده است فلذا باید در نظارت و کنترل آن ها بسیار جدی عمل شود. بعد می فرماید « و تحکما فی البیاعات تجار در قیمت گذاری کالا بیش از آن که به قانون پایبند باشند به میل خود عمل کرده و قیمت گذاری سلیقه ای می کنند» ‌گرانفروشی اما فقط یک عمل اقتصادی نیست بلکه عملی در جهت ضد حاکمیت بوده و «دامنزن» به این نکته است که حاکمیت عرضه و توان کنترل بازار را ندارد و موجب بد بینی مردم حاد به دولت می شود. ضمن این که گرانفروشی به ضرر مردم بوده و بی اعتمادی آن ها را نسبت به دولت بیشتر می کند « و ذلک باب مضرة للعامة و عیب علی الولاة گرانفروشی هم ضعف حاکمیت را متبادر می کند و هم دودش به چشم همهٔ مردم می رود» امام به قیمت گذاری تأکید فرموده منتها با یک ویژگی دلپسند و آن این که در قیمت گذاری دولتی باید هم نفع مصرف کننده و هم نفع تجار و مراکز تولیدی در نظر گرفته شود « اسعار لا یجحف بالفریقین من البایع و المبتاع » لذا فیمت گذاری یک عمل حساس و بسیار مهم است . قیمتی که باید در آن نفع دو طرف دیده شود که هم تولید و تجارت منتفع شود و هم مصرف کننده ، یعنی قیمت عادلانه. و در واقع مهم ترین کار یک حاکم ، به معنای وزارتی که صنعت ، معدن و،تجارت و نیز جهاد کشاورزی را شامل می شود قلب تپنده و جدی ترین بخش حکومت و اصلی ترین کار حکومت است تا مردم علاوه بر اعتماد به دولت، دولت را قوی دیده و در روز مبادا به داد دولت برسند.