به گزارش مشرق، علیرضا محمدی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: بعد از شکست حصر آبادان در مهر ۱۳۶۰ و انجام عملیات طریق القدس که آذرماه ۶۰ انجام گرفت و بستان آزاد شد، همه عوامل دست به دست هم داده بودند تا آخرین ضربات برای بیرون راندن دشمن از خاک کشورمان وارد شوند. برای سال ۱۳۶۱ نیروهای ایرانی نقشههای بسیار داشتند. خصوصاً آنکه بنیصدر در خرداد سال ۶۰ از کشور فرار کرده بود و با اتحاد ارتش و سپاه، طرحهای عملیاتی با وحدت نظر بیشتری به تصویب میرسیدند. اولین نشانههای این وحدت، خود را در شکست حصر آبادان و آزادسازی بستان نشان داد و راه را برای ورود به سال پیروزیهای درخشان (۱۳۶۱) باز کرد.
بامداد دوم فروردین سال ۶۱ عملیات فتحالمبین با هدف آزادسازی شمال استان خوزستان آغاز شد، به این معنی که ایران برای استفاده از لحظه به لحظه سال ۶۱ برنامهریزی داشت. فتحالمبین طی هشت الی ۱۰ روز با پیروزی به اتمام رسید و با آزادسازی ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر از خاک شمال خوزستان و جنوب ایلام، هزاران اسیر از نیروهای دشمن را به ارمغان آورد.
بعد از فتح در فتحالمبین، ایران که نمیخواست اجازه تثبیت به نیروهای دشمن بدهد، یک ماه بعد عملیات الی بیت المقدس را در دهم اردیبهشت سال ۶۱ آغاز کرد. خرمشهر در جنوب استان خوزستان قرار داشت؛ بنابراین طی یک طرح حساب شده، ایران ابتدا شمال خوزستان و سپس جنوب این استان مهم و استراتژیک را از دشمن پس میگرفت و او را از بخش اعظم متصرفاتش در داخل ایران بیرون میراند.
با آغاز الی بیت المقدس در دهم اردیبهشت، رزمندگان با عبور از کارون و بستن جاده اهواز- خرمشهر، به سمت مرز شلمچه پیش رفتند. طرح عملیات بسیار بلند پروازانه بود و میخواست با عبور از مرز و تصرف شهر بصره، علاوه بر آزادسازی خرمشهر، کار جنگ را یکسره کند. اگرچه بصره به تصرف درنیامد، اما خرمشهر آزاد شد و با احتساب عملیات طریقالقدس، فتح المبین و الی بیت المقدس، دشمن از هزاران کیلومتر مناطق اشغالی بیرون رانده شد. هرچند هنوز بخشهایی از خاکمان در دست او باقی ماند، ولی کمر ارتش عراق در داخل خاک ایران شکسته بود.
بعد از آزادسازی خرمشهر و پایان عملیات الی بیتالمقدس، اشتیاق برای ادامه عملیات بزرگ و برقآسا همچنان در میان نیروهای ایرانی موج میزد؛ بنابراین به سرعت عملیات رمضان طرحریزی شد و به اجرا درآمد. رمضان در سلسله عملیات کربلا، عنوان کربلای ۴ را گرفته بود و یک ماه و ۲۰ روز بعد از اتمام الی بیت المقدس شروع شد.
عدم الفتح عملیات رمضان و تلفاتی که نیروهای خودی در آن متحمل شدند، باعث شد تا روند عملیات بزرگ و برق آسای ایران کند شود؛ بنابراین عملیات والفجر مقدماتی پس از گذشت چند ماه و در زمستان ۶۱ به انجام رسید. شکست در این عملیات به خوبی نشان داد که دور پیروزیهای سریع و قاطع به اتمام رسیده است و از این پس باید با درنگ بیشتری عملیات بزرگ طراحی شوند و به اجرا درآیند. از این رو ایران برای انجام عملیات خیبر یک سال صبر کرد و با حوصله بسیار توانست قفل جبههها را بکشد و جزایر مجنون را در خیبر به تصرف خود درآورد. این دو جزیره مصنوعی اولین فتوحات بزرگ ایران در داخل خاک دشمن به شمار میرفت.