به گزارش مشرق، ایزد سیف‌الله‌پور مدیرعامل باشگاه نساجی از سمت خود استعفا کرد. مدیرعامل باشگاه نساجی صبح امروز سه شنبه با انتشار متنی در صفحه رسمی خود در اینستاگرام به صورت مجازی از هواداران تیمش خداحافظی کرد.

در متن این استعفا آمده است:به پایان آمد این دفتر حکایت هم چنان باقیست. سه فصل حضور در باشگاه نساجی - قدیمی ترین و ریشه دار ترین تیم فوتبال در استان مازندران، بی شک برای من مایه مباهات بود و حال که تقدیر بر جدایی است، باید تشکر خاضعانه ای داشته باشم از آقای صنیعی فر که پیشنهاد همکاری با این باشگاه را به من داد و در ادامه رضا حدادیان. هم چنین اعضای هیات مدیره، اعضای تیم در این سه سال و از همه مهمتر تماشاگران دوست داشتنی نساجی. آنان که نساجی برایشان فراتر از یک تیم فوتبال است و خدا گواه است که در این سه سال با اشک های آنها گریستم و با خنده هایشان به سر ذوق آمدم.

خدا گواه است که در این سه سال با همه وجود و آنچه که طی سال ها حضور در ورزش و مدیریت آموختم، سعی کردم برای نساجی یار باشم و خدا رو شکر با زحمات همه اعضای تیم و این کوچکترین دستاوردهای بزرگی برای نساجی حاصل شد. قهرمانی در جام حذفی که مهمترین افتخار باشگاه نساجی طی ۶۳ سال حیات بود. دو قهرمانی به همراه تیم امید در لیگ برتر امیدهای کشور و حضور شایسته تیم در لیگ برتر که در نهایت و اکنون که روز خداحافظی ام از نساجی رسیده، سهمیه فوتبال مازندران در لیگ برتر حفظ شده است.خون دل هایی که خوردم برای نساجی بود و جای هیچ منتی نیست. گاهی موانع این قدر آزار دهنده بود که تصور نمی کردم این حضور به سه سال بیانجامد اما خدا رو شکر که ماندم و در کنار همه دوستان در باشگاه نساجی و از همه مهمتر تماشاگران اتفاقات خوبی را رقم زدیم. شادی مردم در خیابان های استان مازندران به خصوص در شهر قائمشهر بعد از قهرمانی در جام حذفی بزرگ ترین جایزه ای بود که من در فوتبال گرفتم و این را هیچ وقت فراموش نمی کنم و به همه آزار و اذیت ها می ارزید. و البته گاهی به خاطر نساجی تند رفتم، تصمیمات محکم گرفتم که شاید برای برخی ناراحت کننده بود که باز هم خدا گواه است، همه این تصمیمات نه از روی غیظ و منافع شخصی بلکه تنها و تنها به خاطر یک نام بود. نساجی. با این حال طلب حلالیت می کنم از آنهایی که این تصمیمات موجب ناراحتی اشان شد.

دو سه ماهی است که با خود کلنجار می روم که وقت، وقت رفتن است. حرف ها بسیار است. اما بماند برای بعد. از این پس به عنوان یک هوادار در کنار نساجی خواهم بود و برای این تیم آرزوی بهترین ها را دارم. عرض زندگی مهمتر از طول آن است. مهم دست هایی نیست که به سمت من نشانه شد. مهم خودم هستم و خلوتم که می دانم برای موفقیت نساجی از جان مایه گذاشتم و حتی یک لبخند جای همه بغض ها و کینه ها را می گیرد و همین برای من کافی است. برای رضا حدادیان، مالک باشگاه نساجی که مثل یک برادر برای من بود و می ماند، تشکر می کنم. او و نساجی را به خدا می سپارم و آرزوی بهترین ها را برای همه‌شان دارم.