به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده مکتب سلیمانی با انتشار پیامی نوشت:

«اگر از لحظه تولد در هر ثانیه یک دلار به دست بیاورید و برای هیچ چیز خرج نکنید ۳۲ سال طول می‌کشد تا به یک میلیارد دلار برسید. اگر هر روز پنج هزار دلار درآمد داشته باشید از زمانی که کریستف کلمب سفر دریایی‌اش را شروع کرد ۵۲۷ سال طول می‌کشد تا یک میلیارد دلار جمع کنید.

حالا آدم‌هایی داریم که ظرف چند سال به میلیاردها دلار رسیده‌اند. ثروت‌های نجومی اساسا توجیهِ اخلاقی ندارند چون هیچ راه فیزیکی و عملی برای جمع کردن چنان پولی شناخته نشده. تنها راه، تصاحبِ ارزشِ کارِ دیگران است. برای میلیاردر شدن فقط باید از میلیون‌ها انسانِ دیگر دزدی کرد.

بین ۱۹۷۹ تا ۲۰۲۱ میانگینِ بهره‌وری در آمریکا (ارزش میانگینِ کاری که همه کارکنان ایجاد کردند) ۶۴.۶ درصد رشد داشته اما میانگینِ درآمد ۱۷.۳ درصد بالاتر آمده. یعنی نیمی از ارزشِ کار همه، توسط میلیاردرها دزدیده شده و در بازار سرمایه و سهام به نام‌شان خورده که ارزشی هم برای جامعه تولید نمی‌کند.»

اینها بخشی از حرف‌های پربازدیدِ یک کاربر تیک‌تاکی است. در ادامه آماری از ۵۲۸ هزار بی‌خانمان در آمریکا می‌دهد و به ۳۴ میلیون نفری که با ناامنی غذایی هستند اشاره می‌کند. سپس ثروت نجومی ایلان ماسک و چند میلیاردر دیگر را مثال می‌زند تا شیطانی بودنِ ساختار را در این عددها نشان بدهد.

اگر اینها را در نسبتِ سرمایه‌داری (به پرچمداری انگلیس و آمریکا) با سایر کشورها بگذاریم تازه معنای «اقتصاد جهانی» و «سیاست بین‌الملل» روشن می‌شود. همان تبعیض در غرب بین خودِ غرب و کشورهای ضعیف برقرار است؛ منابع طبیعی ‌و نیروی کارشان مکیده می‌شود تا بر داراییِ ارباب‌ها بیافزاید.

هیچ ایده، اختراع یا کسب‌وکاری آنقدر ارزشمند نیست که میلیاردها دلار ارزش داشته باشد. انباشتِ چنین ثروتی فقط به خاطر ساختارِ رانتی است که در قانون پذیرفته شده و اجازه می‌دهد بعضی‌ها به رأس هرم برسند ‌و سهم دیگران را بردارند. شبیه قمار که قانوناً از بی‌لیاقت‌ها ثروتمند می‌سازد.

حتی اگر فرض کنیم شتاب دهنده‌های علم و فناوری لیاقتِ ثروت میلیاردی دارند این ربطی به نوه و نتیجه‌هایشان پیدا نمی‌کند، ولی سرمایه‌داری با خاندان‌سالاری و آقازادگی گره خورده. بسیاری از میلیاردرها به واسطه سرمایه و حمایتِ خانوادگی توانسته‌اند پول روی پول بگذارند و بزرگ‌ شوند.

بادکردن در ذاتِ سرمایه‌داری است. حرص را در همه تحریک می‌کند که همدیگر را پس بزنید تا به بالای هرم برسید و بتوانید بیش از سهم‌تان بردارید. چکیدۀ داستان‌های موفقیت همین است. رویاهای اشرافی که انگیزه کارِ سخت می‌دهند اما در بیش از ۹۰ درصد به نتیجه نمی‌رسند در واقع ایدئولوژی سیاسی‌اند.

فقط میلیاردرها باید حکومت کنند، این شالوده همه گفتارها در سرمایه‌داری است. ساختارِ هرمی با قمارِ اجباری (همه قواعد را بپذیرند و به غارت تن بدهند) فقط برای این است که فرمانِ سیاست دست غول‌ها باشد. توجیه‌های کودکانه برای آزادی حداکثری را همین غول‌ها و کارمندان‌شان تولید می‌کنند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.