او افزوده است: «وزیر کشور گفته بود که ۳‌هزار میلیارد برای مراسم مذهبی که در پیش است هزینه می‌شود و این را برای مهمانان داخلی و خارجی این مراسم هزینه می‌کنند. غذا و امکانات و دارویی که برای این مراسم صرف می‌شود که حدوحساب ندارد. در کشوری که ملت خودش در تهیه دارو با مشکل مواجه است و مجبور است یک آمپول را از بازار آزاد با قیمت گزاف تهیه کند آیا منصفانه و درست است که هزاران میلیارد برای فقط یک مراسم مذهبی آن‌هم از بیت‌المال ایران و ملت نیازمند و محتاج ایران، هزینه شود؟!»

موضع منافقانه عبدالحمید اسماعیل زهی علیه مراسم اربعین، با تبلیغات دو مافیای انگلیس ساخته و صهیونیستی یعنی بهائیت و وهابیت مو نمی‌زند. و این در حالی است که وی چند هفته قبل، از زاویه تجلیل و تکریم از امام حسین‌(ع) وارد شده بود تا پشت این ژست، جمهوری اسلامی را تخطئه کند اما چون دروغگو کم‌حافظه است، اکنون زیارت اربعین را تخطئه می‌کند.

او چند هفته قبل گفته بود: «یزید اهل گفت‌وگو، انتقاد و قابل اصلاح نبود و مصیبتی بود که جهان اسلام را گرفتار خودش کرد و برای همین حسین‌بن‌علی، علیه او قیام کرد... متاسفانه افرادی که امام حسین را دعوت کرده بودند، به‌خاطر طمع دنیا و ترس از جان‌شان نقض عهد کردند و بسیاری با لشکر یزید همراه شده و علیه امام حسین جنگیدند. وقتی امام حسین به صحرای کربلا رسیده بود، یزیدی‌ها جلوی ایشان را گرفتند و گفتند که باید تسلیم بشوید تا شما را به‌عنوان اسیر نزد یزید ببریم... حادثۀ کربلا یکی از تلخ‌ترین حوادث بود. در طول تاریخ در جنگ‌هایی که برای حکومتداری و دنیا اتفاق افتاده، بسیاری از علما و صالحین و اولیاءالله کشته شده‌اند، اما نوع شهادت سیدنا حسین رضی‌الله‌عنه کم‌نظیر است. در حادثۀ کربلا فرزند رسول‌الله ‌ به شهادت رسید؛ کسی که آن‌حضرت بسیار او را دوست داشت. دوستی با اهل‌بیت جزو ایمان و اعتقاد اهل‌سنت است، اما نکتۀ بسیار مهم آن است که همۀ ما؛ شیعه و سنی، علاوه‌بر اظهار محبت با اهل‌بیت، از سیرۀ امام حسین و اهل‌بیت نیز اتباع کنیم. ما از حادثه‌ای که برای امام حسین پیش آمده بسیار ناراحت هستیم. اگر ما در آن روز می‌بودیم، در کنار امام حسین با ظالمان می‌جنگیدیم و خودمان را برای دفاع از ایشان به کشتن می‌دادیم؛ این یک اعتقاد است، زیرا شهادت در کنار امام حسین بزرگ‌ترین شرف و افتخار است.»

حمایت از سازش با اسرائیل، و حمایت از بهائیت ضد دین در گذشته، کاملا نفاق عبدالحمید را نشان می‌دهد. ضمنا تخطئه هزینه برای زیارت اربعین در پوشش ادعای نگرانی برای فقرا در حالی است که وی شخصا زندگی کاخ‌نشینی و کاملا ‌اشرافی با ده‌ها خودروی شاسی بلند و ده‌ها نوچه و محافظ دارد و هزینه‌های هنگفتی را هم صرف ساختن مسجدی تجملاتی کرده و اگر در ادعای غمخواری فقرا صادق بود، باید به جای تخریب زیارت اربعین، سبک زندگی‌ اشرافی خود را متوقف می‌کرد. فضاسازی علیه زیارت اربعین در حالی است که دشمنان اسلام و قدرت‌های زورگو، بزرگ‌ترین ضربات را از همین جوشش غیرت ملت‌های مسلمان در اثر ابراز ارادت به امام حسین‌(ع) و انزجار از یزیدیان خورده‌اند.

در همین زمینه روزنامه جوان هم در تحلیلی نوشت: زیرساخت‌های جاده‌ای و به‌سازی زیرساخت‌ها در استان‌های غربی آن چیزی است که در کلام وزیر راه – و نه وزیر کشور- با رقم ۳ هزار میلیارد تومان و برای اربعین بیان شده است. آیا جاده‌سازی و گذاشتن انتظامات و... را هم مردم باید انجام دهند و وظیفه دولت نیست؟! و آیا این زیرساخت و جاده‌ها که در این مسیر ساخته می‌شود، فقط برای همین مراسم است و در طول سال برای همه امورات مردم استفاده نمی‌شود؟!

هزینه برای اربعین، هزینه برای غیر نیست، هزینه برای همین ملت است. آیا در قاموس عبدالحمید این میلیون‌ها نفری که راهی کربلا می‌شوند، مردم ایران حساب نمی‌شوند؟ مردم ایران چند دهه قیام علیه طاغوت را پیش بردند تا حکومتی اسلامی تشکیل دهند. حکومت اسلامی هم موظف است زمینه انجام امور دینی مردم را فراهم کند و تسهیلات لازم را در این زمینه در اختیار آنها قرار دهد. بنابراین، آنچه حاکمیت در هر بخشی برای پیاده‌روی اربعین و مراسمات اسلامی دیگر انجام می‌دهد، وظیفه جمهوری اسلامی است. هرچند که هزینه‌های پیاده‌روی اربعین را غالبا خود مردم پرداخت می‌کنند. ضمنا کاش عبدالحمید اسماعیل زهی صریح بگوید که آیا امسال برای حضور در مناسک حج تمتع تلاش کرد یا خیر، و اگر می‌رفت، چندمین حج او محسوب می‌شد و تاکنون چندبار به حج رفته است؟ کاش بگوید در استانی که سنگ فقر مردمش را به سینه می‌زند، با ماشین چند میلیارد تومانی تردد می‌کند؟ کاش بگوید برای ساخت مسجد مکی زاهدان با آن ظاهر مجلل چقدر هزینه شده است؟ کاش تصاویر منزل و دفتر کار ‌اشرافی‌اش را منتشر کند.