به گزارش مشرق، تورج فرامرزیان بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود توضیح داد: در حال حاضر در هیچ پروژه‌ای حضور ندارم. آخرین کاری که داشتم یک تئاتر بود که دو ماه پیش اجرای آن به پایان رسید. صحبت‌هایی را برای کارهای تازه داشته‌ام اما هنوز در هیچ پروژه‌ای حضور ندارم.

وی درباره فاصله گرفتن خود از عرصه بازیگری گفت: حتماً این فاصله گرفتن برای خودم سخت است و به همین دلیل خودخواسته از این حوزه فاصله نگرفته‌ام. بلکه دوستانی که در این حوزه دست‌اندرکار هستند باید این فاصله را پر کنند. همه چیز هم دست خود ما نیست، بالاخره باید از سوی پروژه‌ای با ما تماس بگیرند و پیشنهادی بدهند تا برسر آن مذاکره کنیم و برای کار قراردادی ببندیم. اگر این اتفاق رخ ندهد، باقی آن دیگر دست ما به‌عنوان بازیگر نیست. کارگردانان و دستیار کارگردان‌ها هستند که می‌توانند هر از گاهی یادی از ما بازیگران کنند.

فرامرزیان درباره حضور پررنگ‌تر خود در قاب تلویزیون هم توضیح داد: سریال «نجلا» آخرین تجربه حضور من در تلویزیون بود که این روزها در حال بازپخش از یکی از شبکه‌هاست. از ابتدا کار در سینما و تلویزیون برای من تفاوت چندانی نداشت. یک عمر است که در این حرفه مشغول به کار هستم و همواره مسئله اصلی‌ام، کار کردن بوده است. سینما و تلویزیون برایم تفاوتی نداشته و در این میان تئاتر برایم جایگاه ویژه‌ای دارد.

هیچ‌وقت به این معادلات فکر نکرده‌ام

وی افزود: شاید تلویزیون برای عده‌ای به‌واسطه بیشتر دیده شدن، جذاب‌تر باشد و در آن پرکارتر باشند ولی برای من این دو مدیوم تفاوتی ندارد. این درست است که حضور در تلویزیون مخاطب بیشتری دارد و کار بازیگر در سطح وسیع‌تری دیده می‌شود اما شخصاً هیچ‌وقت به این معادلات فکر نکرده‌ام. از من گذشته است که بخواهم روی مسائلی مانند دیده شدن و مطرح شدن فکر کنم. آن‌هایی که در این سال‌ها باید من را می‌شناخته‌اند، شناخته‌اند.

در کارهای سریالی‌ام، سریال «اغما» از آثاری بود که بیشتر موردتوجه قرار گرفت و برخی با آن سریال من را به یاد می‌آورند. در سینما هم تجربه‌های بسیاری داشته‌ام اما تک سکانسی که در فیلم «عروس آتش» داشتم، بیشتر در حافظه مخاطبان ماندگار شده است

این بازیگر با اشاره به اینکه کمتر از سوی پروژه‌های سینمایی با دعوت به همکاری مواجه بوده است، گفت: خیلی از همکاران ما بوده‌اند که شروع کارشان با من بود و چندین همکاری هم با هم داشته‌ایم اما وقتی وارد عرصه کارهای سینمایی شدند، دیگر ما را فراموش کردند. البته شاید دلیل این فراموشی مشغله ذهنی باشد که مانع می‌شود به امثال بنده هم فکر کنند! شخصاً هم احساس ناراحتی بابت آن ندارم چرا که گویی در دنیای هنر این رویکردها متداول است. بالاخره هر یک از این دوستان سابق یا ما را فراموش کرده‌اند یا احساس کرده‌اند جایگاهم برای همکاری با آن‌ها مناسب نیست!

فرامرزیان درباره اینکه کدام نقش‌آفرینی‌هایش بیشتر در حافظه مخاطبان ماندگار شده و در کوچه و خیابان به آن شناخته می‌شود هم گفت: در کارهای سریالی‌ام، سریال «اغما» از آثاری بود که بیشتر موردتوجه قرار گرفت و برخی با آن سریال من را به یاد می‌آورند. در سینما هم تجربه‌های بسیاری داشته‌ام اما تک سکانسی که در فیلم «عروس آتش» داشتم، بیشتر در حافظه مخاطبان ماندگار شده است.

وی درباره واکنش‌های مردم در کوچه و خیابان ادامه داد: اغلب به من می‌گویند با اینکه بیشتر نقش‌های منفی بازی می‌کنی، ولی ما همچنان دوستت داریم. مردم بسیار ابراز لطف می‌کنند و واقعاً محبت دارند. خاطرات بسیاری از این واکنش‌های مردمی دارم. حدود ۲۰ سال پیش بود که سریالی را در حال پخش داشتم. در یکی از سکانس‌های آن سریال من سند منزل را از همسرم می‌گرفتم تا خانه‌مان را بفروشم. برای آنکه این سند را بگیرم، در آن سکانس به همسرم سیلی می‌زدم. خاطرم هست همان ایام در خیابان در حال قدم زدن بودم که خانمی از دور به سمت من آمد. دیدم زیر لب دارد فحش می‌دهد و نفرین می‌کند. اطرافم را نگاه کردم و دیدم کس دیگری نیست. برگشت و گفت با خودت هستم! گفتم مگر من چه گناهی کردم؟ گفت به چه حقی زنت را زدی! هر چه خواستم توضیح بدهم کوتاه نیامد و فحش و نفرین‌هایش را ادامه داد!

این بازیگر باسابقه درباره علاقه‌اش به نقش‌های مثبت یا منفی هم گفت: یک بازیگر باید برای ایفای هر نقشی آمادگی کامل داشته باشد. از زمانی که در نوجوانی حرفه بازیگری را آغاز کردم، چه در تئاتر و چه در سینما و تلویزیون همواره تابع نقشی بودم که کارگردان به من واگذار کرده بود. در عین حال این نکته را هم باید بگویم که همکارانم که نقش‌های منفی را ایفا می‌کنند، کارشان سخت‌تر است.

مأموران شهرداری می‌خواستند به‌عنوان رفتگر مرا ببرند!

وی تأکید کرد: اینکه برخی جوان‌ترها و یا بازیگران هم‌نسل من به‌دنبال نقش‌های مثبت هستند را هم درک نمی‌کنم. یک بازیگر نباید میان نقش‌های مثبت و منفی تفکیک قائل باشد. خیلی مواقع نقش‌های منفی به من سپرده‌اند و برخلاف منش و روحیه شخصی‌ام توانسته‌ام از پس آن بربیایم. یکی از نقش‌هایی هم که خیلی دوست دارد مربوط به سریال «راه شب» به کارگردانی داریوش فرهنگ بود. در آن سریال نقش یک رفتگر را ایفا می‌کردم که بسیار آن نقش را دوست داشتم. خاطرم هست در حوالی سعادت‌آباد مشغول بازی در این نقش بودم و گروه فیلمبرداری از ما فاصله داشتند. ماشین شهرداری برای جمع‌آوری رفتگران آمده بود و می‌خواستند من را هم با خودشان ببرند! هر چه هم که بچه‌های گروه از دور صدا می‌زدند که آقا این بازیگر ماست، آن‌ها گوششان بدهکار نبود! (می‌خندد)

فرامرزیان در پاسخ به این پرسش که بعد از این همه سال بازیگری آیا نقشی هست که آرزوی ایفای آن را داشته باشد؟ گفت: اکثر نقش‌ها به من پیشنهاد شده است اما در کارنامه‌ام هنوز نقش کمدی نداشته‌ام. بدم نمی‌آید در این عرصه هم خودم را محک بزنم. البته نه این کمدی‌هایی که امروز متداول شده است، بیشتر کمدی‌های موقعیت را دوست دارم که معنا و مفهومی هم در دل داستان خود داشته باشند.

این بازیگر باسابقه در پایان درباره اینکه اگر به عقب بازگردد آیا مجدد مسیر بازیگری را انتخاب می‌کند هم گفت: اگر چنین فرصتی داشته باشم، این بار ابتدا موسیقی را دنبال می‌کنم و بعد سراغ بازیگری می‌روم. به موسیقی علاقه‌مندم و فکر می‌کنم شنونده خوبی هم برای موسیقی هستم.