اگرچه دولت بایدن علنا اهمیت توافق اخیر عربستان و ایران برای احیای روابط دیپلماتیک که با میانجیگری چین به دست آمد را کم اهمیت جلوه داده‌، به نظر می‌رسد در مورد نفوذ فزاینده چین در منطقه، به شدت عصبانی است.

دولت بایدن که از عدم صراحت برخی از کشورهای خاورمیانه درباره روسیه و حتی همدستی با مسکو رنجیده، فشارها را بر آنها تشدید کرد تا روشن کند که صبرش رو به اتمام است. واشنگتن به کشورهای منطقه در مورد کمک به روسیه برای دور زدن تحریم‌ها هشدار داده و از آنها خواست تا یک طرف را انتخاب کنند، در غیر این صورت با خشم ایالات متحده و کشورهای جی-۷ مواجه خواهند شد. اما فایده‌ای نداشت.

عربستان سعودی تاکنون درخواست افزایش قابل توجه تولید نفت به منظور کاهش قیمت در بازار و جبران کسری ناشی از تحریم‌های غرب علیه روسیه را رد کرده است. این کشور روابط خوبش با مسکو را حفظ کرده و از اوکراین نیز حمایت کرده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که «انگشت وسط نشان دادن محمد بن‌سلمان به واشنگتن»، او را محبوب کرده است.

سال گذشته، در پاسخ به تهدیدات بایدن مبنی بر مجازات ریاض به دلیل گستاخی احتمالی‌اش، عربستان سعودی به میزبانی از شی‌جین‌پینگ، پرداخت. عربستان سپس درست زمانی که غرب تحریم‌ها علیه تهران را تشدید می‌کرد، روابط دیپلماتیک خود با ایران را احیا کرد و در بی‌اعتنایی آشکار به مخالفت‌های آمریکا، به ترمیم روابطش با سوریه پرداخت.

اما این نگرش جدید نسبت به رابطه با آمریکا تنها در ریاض مشهود نیست، بلکه پدیده منطقه‌ای است. امارات، یکی دیگر از متحدان آمریکا نیز روابط نزدیک‌تری با چین برقرار کرده، روابط راهبردی خود را با فرانسه بهبود بخشیده و بر روی تعامل با ایران، روسیه و هند کار کرده است. این اقدامات امارات، در برخی مواقع به قیمت ضربه به روابط این کشور با آمریکا بوده است.

منطقه به عنوان یک کل، تعامل جهانی خود را متنوع کرده است. این در روابط تجاری کشورهای منطقه کاملاً مشهود است. بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱، تجارت بین خاورمیانه و چین از ۱۵ میلیارد دلار به ۲۸۴ میلیارد دلار افزایش یافته است. در حالی که در همین مدت، تجارت با ایالات متحده از ۶۳ میلیارد دلار به ۹۸ میلیارد دلار افزایش یافته است. در این منطقه‌، نه گفتن به آمریکا همچنان یک موضع بسیار محبوب است. زیرا اکثریت معتقدند که ایالات متحده یک قدرت امپریالیستی ریاکار است که فقط درباره حقوق بشر و دموکراسی لفاظی می‌کند. این امر به ویژه در سیاست خارجی واشنگتن در قبال فلسطین آشکار است. جای تعجب نیست که در نظرسنجی سال ۲۰۲۲ که توسط مرکز تحقیقات و مطالعات سیاسی عربی مستقر در دوحه در ۱۴ کشور عربی انجام شد، ۷۸ درصد از پاسخ دهندگان معتقد بودند که بزرگ‌ترین منبع تهدید و بی‌ثباتی در منطقه، ایالات متحده است. در مقابل، تنها ۵۷ درصد ایران و روسیه را این‌گونه توصیف می‌کردند.

استیون سایمون، مقام سابق آمریکایی، در کتاب خود با عنوان «توهم بزرگ: ظهور و سقوط جاه‌طلبی آمریکا در خاورمیانه» تخمین می‌زند که ایالات متحده ۵ تا ۷ تریلیون دلار را در جنگ‌هایی که منجر به کشته شدن میلیون‌ها عرب و مسلمان و ویرانی جوامع آنها شده، هدر داده است. علاوه‌بر این، این درگیری‌ها باعث کشته شدن هزاران سرباز آمریکایی، زخمی شدن ده‌ها هزار نفر و خودکشی حدود ۳۰۰۰۰ سرباز ایالات متحده شده است.