به گزارش مشرق، با پایان یافتن بازی‌های آسیایی هانگژو حالا بازار توجیه و تفسیرهای بیهوده رؤسای فدراسیون‌های ورزشی برای فرار از پاسخگویی در خصوص شکست‌ها داغ‌داغ است.
کاروان ورزشی ایران با برنامه‌ریزی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش به‌صورت کیفی راهی بازی‌های آسیایی شد. مسئولان ورزش کشور بدون توجه به زحمات و مشقت‌هایی که ورزشکاران برای آماده شدن می‌کشند از چند سال قبل این شعار را سر زبان‌ها انداختند که می‌خواهیم ورزشکارانی را به بازی‌های آسیایی اعزام کنیم که شانس کسب مدال داشته باشند. بنابراین کاروانی «کیفی» را به مسابقات اعزام کردند.
خب بازی‌ها تمام شد و نتیجه این برنامه‌ریزی غلط را هم دیدیم، اما حالا بدتر از نتیجه به دست آمده از سوی کاروان ورزش ایران حرف‌های مسئولان ورزش و رؤسای فدراسیون‌ها در توجیه کارهای انجام شده است. حرف‌هایی که نشان از بی‌برنامگی و وضعیت وخیم فدراسیون‌های ورزشی دارد. چند روز قبل بود که رئیس فدراسیون تیراندازی اعلام کرد ورزشکاران ما در هانگژو مشکل روحی و روانی داشتند که در پاسخ او نوشتیم اگر چنین بود پس چطور به اسم اعزام کیفی آن‌ها را با خود بردید؟
حالا هم نوبت سرپرست فدراسیون دوومیدانی است که با بیان حرف‌های غیرمنطقی باعث تعجب همگان شود.
بیشتر بخوانید:
سیاهی لشگرهای تکراری و بدون افتخار/ ۱۷ ورزشکار و یک برنز در بازی‌های آسیایی!
افشین داوری، سرپرست فدراسیون دوومیدانی در پاسخ به انتقادهای حسن تفتیان، قهرمان دو ۱۰۰ متر کشور و سریع‌ترین مرد ایران در خصوص عدم اعزام مربی او به هانگژو می‌گوید: «ما برای تفتیان سکو نمی‌دیدیم، اما در جریان بازی‌ها متوقع شدیم.»
عجب! اصلاً تمام قهرمانی‌ها، رکوردشکنی‌ها و مدال‌های تفتیان را کنار می‌گذاریم و نمی‌پرسیم که اگر او را نمی‌بردید، چه کسی را قرار بود جای قهرمان ایران ببرید، چون حتماً آدم اضافه وجود داشته که حتی به جای تفتیان راهی هانگژو شود. اما سؤال این است که اگر از تفتیان انتظار کسب مدال نداشتید، چرا اعزامش کردید؟ مگر شعار نمی‌دادید که اعزام کیفی خواهیم داشت! آیا فرستادن ورزشکاری که خودتان هم امیدی به کسب موفقیتش نداشتید با برنامه اعزام کیفی همخوانی داشته و عاقلانه بوده است؟
با شنیدن چنین حرف‌هایی تنها می‌توان به حال ورزش تأسف خورد. ورزشی که گرفتار چنین مدیرانی شده و نمی‌تواند به این راحتی‌ها هم از دست آن‌ها خلاص شود. مدیرانی که ناکارآمدی خود را هم به بدترین شکل ممکن توجیه می‌کنند. سرپرست فدراسیون دوومیدانی برای اعزام بی‌مورد همسر یک ورزشکار به بازی‌های آسیایی نیز هزار و یک بهانه می‌آورد، اما وقتی باید در مورد عدم اعزام مربی قهرمان کشور توضیح دهد، تنها به بیان یک جمله اکتفا می‌کند؛ اینکه همسر ورزشکار را بردیم تا در نبود مربی، کارهایش را انجام دهد. جمله‌ای که نشان‌دهنده اوج بی‌برنامگی در یکی از مدال‌آورترین فدراسیون‌های ورزشی است. فدراسیونی که البته ما سال‌هاست تنها به تک‌مدال‌هایش امید بسته‌ایم.
گفتید اعزام کیفی و ما گفتیم که اینگونه زحمات طاقت‌فرسای ورزشکاران را نادیده می‌گیرد. گفتیم که باید با قدرت تمام در مسابقات شرکت کرد، اما آقایان گفتند که می‌خواهیم فقط مدال بگیریم. خب حالا همه چیز تمام شده، کاروان ایران تا دلتان بخواهد آدم اضافه داشته، آدم‌هایی که رفته بودند گردشی داشته باشند و وجودشان کوچک‌ترین نفعی هم به حال کاروان نداشت. در عوض آقایان می‌توانند کلاه‌شان را بالا بیندازند که با عدم اعزام مربی، ماساژور و روانشناس که باید کنار تیم‌ها حضور داشته باشند به هدف‌شان که همان اعزام کیفی بوده، رسیده‌اند. بی‌خیال نتیجه و بی‌خیال زحمات ورزشکاران، اما واقعیت این است که اعزام کیفی لکه ننگی بر دامن ورزش ایران است که اگر پاک نشود حتماً در آینده بیشتر دیده خواهد شد.
منبع: جوان آنلاین
۱۱:۳۴ - ۱۴۰۲/۰۷/۱۸
