به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود یادداشتی با عنوان این سوز سینه، چگونه فرو می نشیند، منتشر کرد و نوشت:

گوش دل اگر بسپاریم، صدایی آشناست که مردمان غیرتمند را فرا می خواند. طنین صدای مردی که با دشمن عربده کش همآوردی کرد و پیامبر (ص) در باره اش فرمود "امروز تمام اسلام، در برابر تمام کفر ایستاده است".

و چون کار دشمن عربده کش را ساخت، آیت الهی تفسیر شد: "وَ کَفَی اللهُ المُومِنینَ القِتال." خداوند به خاطر این شجاعت و ضربت بهنگام، مومنان را از جنگ بی نیاز کرد.

چنان ضربات بهنگامی، حتی اهل آسمان را هم به وجد می آورد؛ پس سزاوار بود جناب جبرئیل ندا دهد: «لا سَیفَ إلاّ ذو الفِقار و لا فَتی إلاّ عَلی».

۱۴ قرن بعد -مرداد پارسال- "ابراهیم نابلسی" فرمانده ۲۶ ساله گردان‌های شهدای الاقصی در نابلس، دقایقی قبل از شهادت، این پیامی صوتی را در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد : «محاصره شده‌ام و رایحه شهادت را استشمام می‌کنم. وصیت می‌کنم هیچ‌کس سلاحش را زمین نگذارد.»

مادر او می گوید: شهید ابراهیم وقتی ۱۵ ساله بود، دوستانش خالکوبی کردند و او نیز خوشش آمد که چنین کاری کند، اما خالکوبی متفاوت از دیگران انجام داد. او تصویر شمشیر ذوالفقار سرورمان علی علیه‌السلام، و عبارت "لا فتی الا علی و لا سیف الا ذوالفقار" را روی دستش خالکوبی کرد.

نه فقط کلام، بلکه مرام شجاعانه علی (ع)، هر آزاده غیرتمندی را به هیجان و حرکت در می آورد. همو که فرمود اگر انسان مومن به خاطر جسارت دشمن به یک زن اهل ذمّهُ از غصه بمیرد، جای سرزنش ندارد، بلکه سزاوار است.

گوش دل اگر بسپاری، همان صدای آشنا در طنین و پژواک است:

"همانا، از جای کنده شدن و بازگشت شما را در صف ها دیدم. فرومایگان گمنام و بیابان نشینان از مردم شام، شما را پس می رانند، حالی که شما گُزیدگان عرب، و جاندانه های شرف، و پیشقدم در بزرگواری، و بلند مرتبه هستید.

وَ لَقَدْ شَفَی وَحَاوِحَ صَدْرِی أَنْ رَأَیْتُکُمْ بِأَخَرَةٍ تَحُوزُونَهُمْ کَمَا حَازُوکُمْ وَ تُزِیلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ کَمَا أَزَالُوکُمْ...

سرانجام سوزش سینه ام فرو نشست که در واپسین دم دیدم آنان را راندید، چنانکه شما را راندند، و از جایشان کندید، چنانکه از جایتان کندند.

با تیرها آنان را کُشتید و با نیزه، آنها از پای در آوردید. تا آنجا که هر یک دیگری را می راند و پیشین آنان، خود را به جای پسین می رساند، همچون شتران تشنه که از حوض هاشان برانند، و از آبشخورها شان دور دارند".

در جنگ جمل، یکی از یاران حضرت گفت "دوست داشتم برادرم فلان با ما بود تا می دید چگونه خداوند تو را بر دشمنانت پیروز کرد". امام (ع) پرسید آیا میل و محبّت برادر تو با ما است؟ و مرد پاسخ داد آری. پس از آن، امیر مومنان (ع) بشارتی داد که درباره مومنان آینده بود:

"پس او هم در این جنگ با ما بود، و با ما بودند آنان که در صُلب پدران و رحم مادران هستند. گردش روزگار، آنها را به عرصه می آورد و ایمان به وسیله آنها تقویت می شود".

امروز همان روزگار است، ان شاء الله. باید برای مصافی طولانی اما خوش عاقبت و پیروز، آماده بود و شبانه روز تدارک کرد. چنان که اکنون هم به توفیق الهی، تدارکات و پیروزی های بزرگی حاصل شده است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.