به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: فرانک گاردنر خبرنگار امنیتی بی‌بی‌سی در گزارشی نوشت: چندین روز است که اسرائیل نشانه‌هایی را از آمادگی‌ نیروهایش برای ورود به خاک غزه به نمایش گذاشته، با این هدف که شاخه نظامی حماس را یک بار برای همیشه نابود کند.

مزارع، زمین‌ها و کیبوتص‌های اسرائیلی در مجاورت مرز غزه مملو از ‌تانک‌های مرکاوا، خودروهای نظامی مجهز به توپ‌های جنگی و هزاران پیاده‌نظامی شده که مجهز به تسلیحات سنگین و آماده نبرد هستند.

نیروی هوایی و دریایی ارتش اسرائیل با حمله به مکان‌هایی که گمان می‌برد مخفیگاه‌ و یا زرادخانه‌ گروه‌های حماس و جهاد اسلامی فلسطین باشند، علاوه‌بر شمار اندکی از فرماندهان حماس، بسیاری از شهروندان غیرنظامی را در جریان این حملات کشته و یا مجروح کرده است. اما چرا اسرائیل حمله‌ زمینی به غزه که قول آن را داده بود، آغاز نکرده است؟ در این‌جا به چندین عامل اشاره می‌کنیم.

سفر شتاب‌زده این هفته جو بایدن، نشانی از نگرانی عمیق نسبت به وخامت اوضاع است. واشنگتن دو نگرانی عمده دارد: تشدید بحران انسانی، و خطر گسترش درگیری به سراسر خاورمیانه.

عامل دوم، ایران است. ایران چندین هشدار جدی در این باره مطرح کرده که حمله اسرائیل به غزه بی‌پاسخ نخواهد ماند. اما چنین هشداری در عمل به چه معناست؟ ایران علاوه‌بر تامین مالی گروه‌های شبه‌نظامی شیعه در خاورمیانه، در آموزش، تجهیز نظامی و تا حدودی در کنترل آنها نقش دارد. حزب‌الله لبنان قوی‌ترین این گروه‌هاست که درست در دیگر سوی مرز شمالی اسرائیل مستقر است. اسرائیل و لبنان در سال ۲۰۰۶ درگیر جنگی مخرب و بی‌نتیجه شدند که در جریان آن‌ تانک‌های جنگی پیشرفته اسرائیل بر اثر مین‌های مخفی و کمین‌های برنامه‌ریزی شده حزب‌الله از پا در آمدند. از آن زمان به بعد حزب‌الله با کمک ایران بار دیگر تجهیز شد و گمان می‌رود در حال حاضر بیش از ۱۵۰ هزار راکت و موشک در اختیار داشته باشد که بسیاری از آنها دوربرد هستند و از دقت هدفگیری بالایی برخوردارند. بیم آن می‌رود که در صورت حمله زمینی اسرائیل به غزه، حزب‌الله با گشودن جبهه تازه‌ای در مرز شمالی، اسرائیل را وادار کند که همزمان در دو جبهه بجنگد.

یادآوری کنیم که در آغاز جنگ پیشین اسرائیل با حزب‌الله در سال ۲۰۰۶ شبه‌نظامیان این گروه موفق شدند با استفاده از موشک‌های پیشرفته ضدکشتی، به یک کشتی جنگی اسرائیل در دریا حمله کنند.

عامل سوم بحران انسانی است. وقتی موضوع ریشه‌کن کردن حماس از غزه مطرح است، دولت اسرائیل درک متفاوتی از بحران انسانی نسبت به مفهوم مورد نظر جامعه جهانی دارد. با افزایش شمار کشته‌شدگان غیرنظامی فلسطینی در نتیجه حملات هوایی بی‌امان اسرائیل، بخش بزرگی از همدردی جامعه جهانی با اسرائیل که در پی اقدامات حماس در روز هفتم اکتبر به راه افتاده بود، جای خود را به درخواست‌های روزافزون جهانی محافظت از جان شهروندان عادی در غزه داده است. در صورت ورود نیروهای ارتش اسرائیل به غزه، شمار کشته‌شدگان حتی بیش از این افزایش خواهد یافت. در طرف مقابل، سربازان اسرائیلی توسط تله‌های انفجاری، تک‌تیراندازان و حمله از کمینگاه‌ها کشته خواهند شد. حتی احتمال دارد بیشتر درگیری‌ها در تونل‌های زیرزمینی که طول آنها به چندین کیلومتر می‌رسد اتفاق بیفتد.

عامل چهارم، شکست عظیم اطلاعاتی است. سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل ماه بدی را پشت سر گذاشته‌اند.

سازمان اطلاعات و امنیت داخلی موسوم به شین‌بت به دلیل قصور در پیش‌بینی حمله اولیه مرگبار حماس مورد سرزنش قرار گرفته است. انتظار می‌رفت که این سازمان با در اختیار داشتن شبکه‌ای از خبرچین‌ها و جاسوس‌ها در داخل غزه، فرماندهان حماس و گروه جهاد اسلامی فلسطین را تحت‌نظر داشته باشد.

با این حال آنچه که در صبح دهشتناک شنبه، هفتم اکتبر رخ داد، به بدترین شکست اطلاعاتی تاریخ اسرائیل از زمان جنگ اعراب و اسرائیل موسوم به جنگ یوم‌ کیپور در سال ۱۹۷۳ بدل شد. آن بخش از نیروهای حماس و جهاد اسلامی فلسطین که هنوز با وجود بمباران‌های ادامه‌دار اسرائیل توان عملیاتی دارند، برای مقابله با هر نوع پیشروی ارتش اسرائیل در خاک غزه در کمین خواهند بود. چنین تله‌هایی به خصوص در تونل‌های زیرزمینی غزه خطرناک خواهند بود.