به گزارش مشرق، امروز شاهد وایرال شدن فیلم یکی از ملی پوشان قایقرانی بودیم که از ورزش کناره گیری کرده و در حال دست فروشی است. ماجرایی که قطعا همدلی و تاثر بسیاری در پی دارد و هر مخاطبی را به همراهی وا می دارد اما بایستی کمی واقع بینانه و حقیقی به چنین فیلمی نگاه انداخت.
همین ابتدا بایستی اذعان داشت شرایط عمومی ورزش بایستی به گونه ای باشد تا امیرحسین محمودپور و مانند او، بتوانند بدون دغدغه به ورزش بپردازند و افتخارآفرینی کنند. اما واقعیت ورزش کشورمان چنین امکانی را فراهم می کند؟ به نظر می رسد پاسخ یک خیر قطعی است. ورزش کشورمان می بایست در حوزه قهرمانی بر مبنای مزیت نسبی اقدام کند. یعنی باید منابع محدود، هزینه ورزش هایی شود که بتوانند موجب افتخارآفرینی شوند.
با چنین پیش فرضی، قایقرانی در سبد حمایتی قرار نمی گیرد. فقط مروری کلی بر عملکرد این فدراسیون در بازیهای آسیایی هانگژو گویای همه چیز است. قایقرانی در دوران افول است و آینده پیشرو نیز روشن نیست. اینکه محمودپور بتواند سهمیه المپیک پاریس را بگیرد، دستاورد به شمار می رود که انتظار دارد حمایت ویژه ای از وی شود؟ چنین آوردگاه هایی محلی برای صرف حضور نیست و باید نتیجه ای عینی داشته باشد؛ وگرنه شاهد اعزام گردشگری خواهیم بود که مدتهاست رویه شده!
به گزارش آفسایدنیوز، شاید این حرف چندان جذاب نباشد اما انتشار فیلمی به شکلی که تبادر دستفروشی دارد، به نظر بیشتر رفتاری طراحی شده و کارگردانی دار است. با احترام به این ملی پوش، اجازه می خواهیم که باور نکنیم و چنین وضعیتی را واقعی ندانیم!
