تحقق عدالت در سطح ملی با یکسان‌سازی جهت‌گیری‌های عاملان حکومت و ایدئولوژی انقلاب اسلامی ممکن می‌شود. در تطبیق پراگماتیک فوق حتما ریزش‌های فراوانی وجود خواهد داشت و باید برابر استکبار و استبداد سیاست‌مداران و آقازاده‌های زیاده‌خواه ايستاد. تقسیم خودی و غیرخودی و مبارزه با جریانات نفوذی به دفعات تکرار می‌شود. نباید از کاهش مشارکت جمهور ترسید چرا که بنا بر فلسفه‌ی ادیان عمل شده و وعده‌ی الهی در کفایت از مخالفت دهشتناک مردم است: يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ آیه‌ی ۶۷ سوره‌ی مائده و آخر دعوانا آن الحمد لله رب العالمین.

باید مصداق داشته باشد وگرنه این حرفها رویای شخصی خودته که دوست داری بشه ولی نیست لفظ قلم صحبت کردن امثال شما پشت میز صندلی هم واقعیت عوض نمیکند چند مثال از عدالت اجتماعی در داخل بزن نه تنها نزدیک نیست تبعیض از کوچکترین مسائل تا بالاترین مسائل بیداد میکند

انقلاب اسلامی که شما میگی اون اوایل بود این انقلاب با فرض اینکه صادر کنی که چی بشه مردم کشورهای دیگه پس میزنند شما یه نگاه به محبوبیت خودت در کشورهای اطراف کن میگن نیت که درست باشه خدا مهرتو در دل دیگران میندازه هیچ طرفداری ندارید این چند شبه گروه نظامی ام داستان جدا داره