به گزارش مشرق، پیشتر و اوایل جنگ اسرائیل علیه غزه اشاره شد که اسرائیل در دو جنگ به سر می‌برد؛ یک جنگ میدانی در غزه با حماس و دوم جنگ سیاسی بر سر قدرت و مقصرنمایی یکدیگر. جنگ اول که به نتیجه دلخواه تل‌آویو نرسیده و جنگ دوم هر روز شعله‌ورتر می‌شود.

هفتاد و دو روز از جنگ گذشت و روزی نیست که بحث مقصر شکست در هفتم اکتبر، در مطبوعات اسرائیل دنبال نشود. البته بیشتر سیاسیون انگشت اتهام را به سوی بنیامین نتانیاهو گرفته‌اند؛ به گفته آمریکایی‌ها، بی‌بی (لقب نتانیاهو) نخست‌وزیرِ راستگراترین دولت اسرائیل از زمان تأسیس است و البته تفرقه‌انگیزترین را هم باید به توصیف آمریکایی‌ افزود.

تفرقه و اختلافی که نتانیاهو با کابینه راستگرا و طرح جنجالی «اصلاح قضایی»، از ماهها قبل از جنگ هفتم اکتبر در اسرائیل ایجاد کرد، -به گفته تحلیلگران- ارتش اسرائیل را در سطح داخلی و بین‌المللی بسیار آسیب‌پذیر ‌کرد. اکنون نتانیاهو با فرسایشی‌کردن جنگ غزه –که بر خلاف دکترین نظامی این رژیم است- دارد ضربات مهلک‌تری به اسرائیل به طور کل، و به ارتش به طور خاص می‌زند.

نتانیاهو متهم است که منافع شخصی را بر منافع اسرائیل مقدم کرده؛ چون اگر جنگ همین الان تمام شود، عمده تقصیرها متوجه او می‌شود و نه تنها از حیث سیاسی سقوط می‌کند بلکه به دلیل پرونده‌های فساد نیز محاکمه و راهی زندان خواهد شد. بنابراین برخی تحلیلگران اسرائیلی معتقدند، جنگ غزه به رغم عدم تحقق اهدافش، با تلفات بالا در سطح انسانی و تجهیزات، ادامه دارد چون نتانیاهو نمی‌خواهد جنگ غزه تمام شود تا جنگی داخلی علیه خودش آغاز شود.

روزی نیست که ارتش اسرائیل در غزه چندین کشته ندهد. «افرایم گانور» در روزنامه معاریو در این خصوص نوشت: «جنگ پیش میرود و کشور دچار فرسایش است. هر روز هم چند نفر از بهترین فرزندان این کشور به خاک سپرده می‌شوند. اما نخست وزیر این کشور، بنیامین نتانیاهو، بلاوقفه مشغول موضوع بقای سیاسی خودش است برای همین هیچ دوربینی را از دست نمیدهد الا اینکه مقابلش ظاهر می‌شود و شعاری را که از روز هشتم اکتبر سر داده، تکرار می‌کند و می‌گوید "ما با هم پیروز میشویم". اما چیزی که نتانیاهو نمی‌فهمد همان عبارت "با هم" است. این عبارت، شامل بیشتر ساکنان اسرائیل نمی‌شود؛ کسانی که دیدگاهشان خیلی با دیدگاه نخست وزیر فاصله دارد. همه نظرسنجی ها این را تأیید می‌کند. و دلیلش هم این است که نتانیاهو کمترین سطح مسئولیت پذیری را هم از خود نشان نمی‌دهد. او خودش بود که روزی از ایهود اولمرت [نخست وزیر وقت اسرائیل در جنگ ۲۰۰۶ با لبنان] خواست که مسئولیتش را بپذیرد. او آن روز به اولمرت گفته بود "تو باید آمادگی ارتش و دفاع از جبهه داخلی را فراهم می‌کردی. من چنین سطحی از مسئولیت پذیری [پایین] را هیچ وقت ندیده ام زیرا شکست در همه سطوح دیده می‌شود لذا گام بعدی که لازم است، تغییر نخست وزیر است"».

اما نتانیاهو این روزها گوشش به هیچ کس بدهکار نیست حتی جو بایدن رئیس جمهور آمریکا که در آستانه انتخابات نگران آبرو و موقعیت خودش و حزبش است و از او خواسته طوری در جنگ غزه عمل کند که دولت دموکرات آمریکا بتواند، با وجود مخالفتهای جهانی، همچنان از ادامه جنگ و کشتار مردم غزه، حمایت کند. بارها آمریکایی‌ها خواستار یک سقف زمانی برای جنگ شدند اما از آنجا که ارتش اسرائیل هیچ دستاوردی طی دو ماه جنگ کسب نکرده و این برای آبروی ارتش، اسرائیل و شخص نتانیاهو، فضاحت‌بار است، نتانیاهو حرف از ادامه جنگ تا هفته‌ها و بلکه چند ماه میزند.

کاری که نتانیاهو با اسرائیل می‌کند این روزها، بشدت و به مراتب بدتر از ضربه‌ای است که هفتم اکتبر، حماس به حیثیت اسرائیل زد. نتانیاهو با وزرای افراطی کابینه‌ اختلافات داخلی را افزایش داده، اختلافات با آمریکا را تشدید کرده و با ادامه دادن جنگ فرسایشی نه تنها دکترین نظامی این رژیم را نقض کرده بلکه در جهت تضعیف هر چه بیشتر اسرائیل گام برمیدارد و این مطلوبِ مخالفان موجودیت این رژیم است.

اقتصاد اسرائیل روزهای سختی را پشت سر میگذارد. شکاف اجتماعی در پی طرح اصلاحات قضایی بشدت افزایش یافته. اختلافات آمریکا و اروپا با اسرائیل رو به افزایش است. کرانه باختری در پی سیاستهای کابینه نتانیاهو کم کم تبدیل میشود به یک بمب ساعتی بخصوص که بعد از جنگ، هزاران کارگر از ورود به محدوده فلسطین ۱۹۴۸ منع شده‌اند و فقط عده قلیلی را که در مراکز مهمتر فعالیت میکردند اجازه ورود داده اند و اگر این ممنوعیت باقی بماند، بی کار شدن هزاران کارگر، وضعیت کرانه باختری را به مراتب برای اسرائیل سخت‌تر خواهد کرد و همه این امور به لطف سیاستهای کابینه راستگرای نتانیاهوست و تحلیلگران معتقدند مجموعه سیاست‌های کنونی نتانیاهو برای فرار از دادگاه و زندان است و بدین شکل، به نحو بسیار مطلوبی، تضعیف رژیم را پیش می‌برد.

هنوز جنگ تمام نشده و با توجه به عملکرد ارتش طی هفتاد روز و آمادگی گردانهای رزمی حماس، به نظر نمی‌رسد اتفاق خارق‌العاده‌ای در مسیر جنگ رقم بزند بنابراین باید منتظر یک پایان کابوس‌وار برای نتانیاهو بود؛ کسی که به نوشته هاآرتص، آنقدر روی دشمنی با ایران متمرکز شد که تمام ابعاد امنیتی دیگر از جمله آماده شدن حماس برای هفتم اکتبر را ندید و از طرفی، مقابل ایران هم دستاوردی حاصل نکرد. گرد و غبار جنگ که بخوابد، نتانیاهو عمق عمیق فاجعه را بهتر درک خواهد کرد.