به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه در کانال تلگرامی خود درباره توانمندی متحدان ایران اینطور نوشت:

سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید گفت: "ایران، سلاح‌هایی را که حوثی‌ها برای حمله به کشتی‌ها استفاده می‌کنند، تامین می‌کند. ممکن است حوثی‌ها باشند که ماشه را می‌کشند، اما ایران است که سلاح آنها را فراهم می‌کند".

اظهارات "جان کربی" از ابعاد مختلف قابل تحلیل است.

۱. آمریکایی ها یک ماه قبل مدعی شدند توانسته اند موشک ها و پهپاد های شلیک شده از سوی انصارالله به اسرائیل را رهگیری و ساقط کنند. اما دو هفته بعد، مقاومت یمن رو دست زد و پهپاد فوق مدرن MQ9 آمریکا را رهگیری و منهدم کرد. این، ضرب شستی تحقیر آمیز بود.

همچنین یک ماه قبل هنگامی که کشتی تجاری متعلق به شرکت ZIM (حامل چند هزار خودرو) در دریای سرخ توقیف شد، صهیونیست ها ابتدا انکار کردند که کشتی متعلق به آنهاست؛ اما دو روز بعد، اسحاق هرتزوگ گفت: "توقیف کشتی گالکسی لیدر، حمله به اسرائیل بود".

پس از آن هم چند کشتی و نفتکش مرتبط با صهیونیست ها در دریای سرخ و تنگه باب المندب، توقیف یا هدف حمله قرار گرفته و نتیجه این شده که هشت شرکت بزرگ کشتیرانی و بالغ بر ۶۰ کشتی و نفتکش، فعالیت خود در دریای سرخ را متوقف کرده اند.

نتیجه جنگ ترکیبی جبهه مقاومت، ۵۰ میلیارد دلار خسارت برای اسرائیل، کاهش٢٣ درصدی ارزش شرکت‌های کشتیرانی این رژیم، افزایش هزینه حمل و نقل کانتینری شرکت ZIM از ۱۰۰ به ۴۰۰ دلار، افزایش ۲۵۰ درصد نرخ بیمه کشتیرانیبوده است.

۲. اظهارات جان کربی، تحقیر آمریکا، و اعتراف به اقتدار ایران است. آمریکا بزرگ ترین تولید کننده و صادر کننده سلاح است و برای چند دهه، تحریم تسلیحاتی جام اعمال کرده تا ایران نتواند حتی فشنگ و پوکه بخرد.

حالا اما نه فقط ایران، بلکه متحدانش، تولید کننده پیشرفته ترین تسلیحات راهبردی مانند موشک و پهپاد های نقطه زن هستند که کمر هر دشمنی را می شکند.

اگر سلاح ایران و متحدانش، توانمندی مبارک دفاعی در برابر اشغالگران و متجاوزان است، تسلیحات آمریکا مایه نکبت برای کاربرانش شده. نخست، سرنوشت خود آمریکا در افغانستان و عراق، سپس استثماری که نسبت به اروپا و اوکراین روا داشت، و حالا جنایت بی سرانجام در غزه و تحقیر شدن به دست مقاومت عراق و یمن.

۳. تمام هیاهویی که آمریکا برای تشکیل ائتلاف علیه یمن به راه انداخت، به همراه شدن سیشل و بحرین و چند متحد همیشگی واشنگتن انجامید.

برخی از کشورها حتی حاضر نشدند در حد اسم همراه شوند؛ چرا که شماری از آنها پیش از این در جنگ متجاوزانه علیه ملت یمن، سخت مجازات و ادب شده اند. عربستان و امارات، در جنایات صهیونیست ها شراکت دارند، اما جرئت نکردند در ماجرای یمن، علنا با آمریکا اظهار همراهی کنند.

۴. آمریکا اگر نتواند پیش پای خود را ببیند، ظرفیت بالایی برای به گِل نشستن در دریای سرخ و خلیج عدن را دارد. همین حالا بر اساس گزارش وزارت خزانه داری، بدهی آمریکا ظرف فقط ۶ ماه، ۲.۶ تریلیون دلار افزایش یافته و به رقم بی سابقه ۳۳.۸ تریلیون دلار رسیده است.

آمریکا اگر در جنگ اوکراین، اروپایی ها را دوشید، در منطقه فقط با خسارت محض مواجه استِ چنان که هزینه جنگ روزانه اش در افغانستان به ۳۰۰ میلیون دلار رسید و بخش عمده ای از بحران بدهی اش به خاطر دست کم ۷ هزار میلیارد دلاری است که در جنگ های نا فرجام در منطقه باخت.

به همین دلیل هم هست که فرانک گاردنر خبرنگار امنیتی بی بی سی چند روز قبل نوشت: «حملات حوثی‌های یمن به کشتی ‌هایی که مبدا یا مقصدشان اسرائیل است، به معضلی جدی تبدیل شده. آمریکا تحت فشار اسرائیل قرار دارد تا کاری در مورد این حملات انجام دهد، اما واشنگتن به دلیل ترس از گسترش جنگ و برانگیختن عملیات انتقام‌جویانه، تمایلی به این کار ندارد»

۵. آمریکایی ها ادعا می کنند تسلیحات ایران است که سرنوشت جنگ ها را از اوکراین گرفته تا عراق و سوریه و لبنان و فلسطین و یمن تعیین می کند و این، اعتراف به شکست بزرگ در برابر قدرتی نوظهور است.

اما آنچه کربی اعتراف نمی کند، قدرتی فراتر از سلاح است که «رابین رایت»، عضو شورای روابط خارجی آمریکا، یک ماه قبل (۲۵ آبان) عنوان کرد:

«من سال ۱۹۸۲ در بیروت بودم، زمانی که سربازان آمریکایی به آنجا آمدند و نهایتا به اهداف حمله تبدیل و مجبور به ترک لبنان شدند. فکر می‌کنم ایرانیان بسیار باهوش بوده‌اند، همان ‌طور که همیشه هستند. آنها ما را غافلگیر کردند و به جای مواجهه و درگیر شدن مستقیم در منطقه غزه یا درگیری سطح بالاتری در این جنگ، به سراغ آمریکایی‌هایی رفته‌اند که در سوریه و عراق مستقر هستند. هدف آنها، همانند بیروت، تحقق خروج آمریکایی‌هاست... ایران ایران در تاسیس شبکه متحدان، (حزب الله، بسیج مردمی عراق و حوثی محور)، درخشان و موفق‌تر از آمریکا عمل کرده است».

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.