به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه، در کانال تلگرام خود نوشت:

جنگ ۱۰۰ روزه؛ آمریکا نمی تواند
همان گونه که اسرائیل نتوانست

آمریکا درباره یمن، مرتکب همان اشتباهی شد که اسرائیل مرتکب شد. تصوری که در غزه ابطال شد و توهم بودن آن به اثبات رسید، این بود که می توان از دور ایستاد و با شلیک بمب و موشک بر اساس نقشه های دقیق هوایی، کار حریف را یکسره کرد.

اسرائیل، پنج برابر قدرت انفجار اتمی هیروشیما، بمب بر سر مردم غزه ریخت؛ اما در حالی که فردا جنگ ۱۰۰ روزه می شود، کمترین اثری از تسلیم در غزه، و احساس پیروزی در طرف صهیونیست نیست.

همین امروز در حالی که خبر انهدام یک بالگرد و چند تانک اسرائیل منتشر شده، روزنامه یدیعوت آحارانوت اذعان می کند:

"باید شکست را بپذیریم. حماس و یحیی سنوار، برای جشن پیروزی آماده می‌شوند. پس از سپری شدن ۱۰۰ روز از شکست و ناتوانی در غزه، باید وضعیت موجود را پذیرفت، هرچند برخی نخواهند اعتراف کنند.

فرماندهان ارتش این را خوب می‌دانند اما نتانیاهو و وزرای او چگونه می‌توانند شکاف بین توقعات غیرمسئولانه ای که ایجاد کرده اند و تصمیمات سختی که با آن مواجه هستند را از میان بردارند؟"

همچنین "هیل"، نشریه کنگره آمریکا معتقد است: "درک کامل ابعاد شکست اسرائیل در غزه دشوار است؛ زیرا عمیق و چند لایه است و برخی از پیامدهای آن ناشناخته است. حتی اگر اسرائیل به نسل‌کشی محکوم نشود، تل‌آویو و واشنگتن، باز هم در جنگ غزه شکست خورده‌اند".

صهیونیست ها با کشاندن جنگ به یمن، شاید خوشحال باشند که اندکی از توجهات جهانی به دوگانه "نسل کشی/ سرشکستگی" اسرائیل در غزه کاسته شود.

اما واقعیت این است که به میدان آمدن محورهای مقاومت در یمن و لبنان و عراق، و ضربات راهبردی متناوبی که به اسرائیل و آمریکا زدند، تقطه اتکای بزرگ مقاومت غزه، برای ایستادگی شجاعانه و فراری دادن ارتش اسرائیل بود.

اسرائیل با جنایت بی سابقه خویش، موجب جوشش غیرت در رگ رزمندگان مقاومت در منطقه شد تا حاشیه امنیت اشغالگران صهیونیست و آمریکایی در منطقه را زائل کنند. فروریختن دیوار روانی بازدارندگی برای اسرائیل و آمریکا، بزرگ تر از هر ضربه دیگر به آنهاست.

آمریکا، ۸ سال به شکل نیابتی (از طریق سعودی و امارات) با مقاومت یمن جنگید. جنگ، مانند ضربات پتکی بود که آهن گداخته را تبدیل به پولاد نفوذ ناپذیر کرد. این هیمنه نظامی و اطلاعاتی آمریکا - و نه سعودی و امارات- بود که در آن جنگ فرو ریخت.

نقطه زنی و موشک پرانی و بمباران مقاومت یمن، هیچ گرهی از گره افتادگی در راهبرد آمریکا نخواهد گشود، همچنان که در مقیاس های کوچک تر، گرهی را در ویتنام و افغانستان باز نکرد.

اما آمریکا سر شوخی را با مجموعه ای باز کرده که سر نترسی دارند و به شجاعت بالا حتی در جبهه مقاومت شناخته شده اند. یمنی ها سال ها منتظر فرصت مناسب برای پنجه انداختن رویارو با آمریکا بوده اند.

آمریکا از جنگ در ویتنام و افغانستان و عراق، چیزی جز تحقیر و ترک برداشتن حیثیت ابرقدرتی، نصیبش نشد و به تجربه آموخت که نباید با قواره اتوکشیده دنبال جنگ رویارو باشد و خاک مالی شود.

حالا اما رندانی، دولت فرتوت بایدن را را برای دست به یقه شدن شیر کرده، و پایگاه ها و تاسیسات و ناو ها و شریان اقتصادی کاخ سفید در منطقه را سیبل حملات بی سابقه کرده اند

مثل معروف و دنیا فهمی است که می گوید"اِذا کانَ بَیتُکَ مِن زُجاج فَلا تَرمِی النّاسَ بِالحِجارَة. زمانی که خانه ات از شیشه است، پس به مردم سنگ نینداز!".

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.