به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه، در کانال تلگرامی خود نوشت:

تشکل/ ائتلاف تراز و مسئولیت امروز ما

این نوشته می توانست نقد مصداقی عملکرد تشکل/ ائتلاف هایی مانند جمنا، شانا، مبنا، جماران، جبهه پایداری، جبهه پیشرفت و عدالت، حزب موتلف، هشریان، امناء، شورای وحدت، آبادگران، و شورای هماهنگی نیروهای انقلاب باشد؛ و یا ارزیابی جبهه دو پاره اصلاحات، و همچنین شعسا و ناسا (شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان/ نهاد اجماع ساز اصلاح طلبان) که منحل شدند.

اما فارغ از ارزیابی مصادیق که مجال دیگری را می طلبد، باید گفت امر "تشکیلات داری"، کار طاقت فرسایی است و به همین دلیل، بسیاری از تشکل ها و ائتلاف های سیاسی برآمده از آنها عُمر طولانی نمی کنند.

هر فعال سیاسی، کارکردی دارد و می تواند وزن مشخصی از بار مسئولیت را به دوش بکشد. اما وقتی افراد دور هم جمع شدند، اولا باید بتوانند برای مدتی نسبتا طولانی، تعاون/ هم افزایی داشته باشند و توان شان چند برابر شود؛ ثانیا قدرت بسیجگری نخبگانی/ عمومی پیدا کنند. ثالثا مسئولیت پذیر و پاسخگو باشند.

نشانه های حیات و بالندگی و پویایی در نوعِ تشکل ها و ائتلاف های سیاسی چیست ؟ چقدر در جا می زنند و تغییر را بر نمی تابند، و یا از اصل و اساس، چنان دگرگون می شوند که چند سال بعد، نمی شناسید شان و اصلا تشکیلات دیگری می شوند؟

خاصیت دار و ارزشمند کردن تشکل/ ائتلاف ها برای جدی گرفته شدن از سوی مردم، بحث مهی است. تشکیلات سیاسی "تراز" و ائتلاف برآمده از آن، چگونه تشکیلاتی است؟

تشکیلاتی که در عین به روز رسانی و بهبود و ارتقاء، لااقل برای یک دهه دوام بیاورد و دچار تحول و تبدّل های عجیب و غریب به نحوی که از تشکیلات اولیه چیزی باقی نماند، نشود.

اهل تعامل دائمی با خواص و مردم، فراتر از فصل انتخابات باشد. در موسم انتخابات هم گزارش ها/ داده ها/ ارزیابی ها/ و برنامه هایی را که تدریجا تدارک شده، با نخبگان و بدنه خود به اشتراک بگذارد و بتواند از این طریق صادقانه و عقلانی -و نه هیجان افکنی و شوک دهی غلط- بسیج گری انتخاباتی داشته باشد؛ هم درباره اهمیت اصل رای دادن و هم درباره مصادیق و نامزد ها.

پیشاپیش برای انتخابات، ستاد، شبکه مویرگی، و ساز و کار رسانه ای تدارک کرده باشد؛ شبکه ای که مردم و نخبگان از قبل با آن ارتباط گرفته باشند. این شبکه و ستاد ها باید از قبل توانسته باشند در مردم نسبت به موضوعیت انتخابات و کارکرد نامزد ها، حساسیت/انگیزش مثبت ایجاد کنند.

به این سوال در عمل پاسخ داده باشند که اگر فصل رقابت انتخاباتی و تکاپوی ضروری حاصل از آن نبود، چقدر فعال بودند، و کدام دغدغه ها را پیش برده و کدام برنامه ها را طراحی و اجرا کرده اند؟

پاسخ دهند که صرفا می خواهند فهرست بدهند یا این که به تناسب فرصت ها/ تهدید ها، مسئولیت انگیزش میلیون ها نخبه آماده هم افزایی برای خدمتگزاری را متوجه خود می دانند؟ بدون این بسیجگری، نمی توان در تراز جایگاه انقلاب و ملت ایران کار کرد.

فارغ از این که به چه کسی رای بدهیم یا ندهیم، باید تحسین کرد فعالانی که مسجد به مسجد/ مدرسه به مدرسه/ داشگاه به داشگاه/ حوزه به حوزه/ محله به محله می روند، با مردم حرف می زنند و صد البته از آنها می شنوند و می آموزند.

فارغ از این که رویکرد انتخاباتی تشکل/ ائتلاف ها را تکاپوی مثبت و سازنده بدانیم یا سهم خواهی محض، باید بررسی کرد که هر کدام از آنها چه تدارکی برای گرم کردم فضای عمومی انتخابات و نشاط همراه با عمق بخشیدن به آن انجام می دهند.

(در پرانتز باید به یک نمونه از تاثیر تعامل با مردم اشاره کرد و این فارغ از قضاوت امروز ما درباره رئیس دولت نهم و دهم است. بعد از انتخابات/فتنه ۸۸ حسین نقاشی از فعالان ستاد موسوی گفته بود به شهرهای اطراف کرمان رفتیم تا ببینیم مردم چرا و چگونه رای داده اند؟ ۹۰- ۹۵ درصد مردم گفتند نه به خاطر پروژه ها، بلکه به این خاطر به احمدی نژاد رای داده اند که دولتمردان به میان آنها رفته و حال و روز شان می پرسند. مردم گفته بودند سال ها بود نه فقط دولتمردان، بلکه مدیر کل و فرماندار را میان خود ندیده بودند تا جویای حال شان شود. بحمد الله این روحیه تعامل، در مدیران دولت فعلی هم دیده می شود و تاثیرات مثبتی را در جلب امید و اعتماد مردم داشته است).

انتخابات، جشن مردم سالاری، تضمین امنیت و اقتدار و ثبات کشور در برابر دشمنان تاریخی ملت ایران، و فرصت تحول در ساز و کار های اجرایی- تقنینی است.

امیدواریم فعالان تشکل/ ائتلاف ها در ده روز باقی مانده تا انتخابات بتوانند بخشی از مسئولیت تعامل هر چه نزدیک تر با مردم در کف میدان و خیابان را به جای آورند و مسیر نقش آفرینی میلیون ها نخبه مشتاق نقش آفرینی جمعی در جشن بزرگ ملی را هموار سازند.

ان شاء الله ملت ایران و نخبگان و فعالان سیاسی، توفیق شُکرگزاری نعمت انقلاب و مجال انتخابات را داشته باشند و دشمنان را مانند بسیاری از مقاطع دیگر نا امید سازند، فارغ از گلایه های به جایی که از برخی مدیران یا اغلب تشکل ها وجود دارد.

در حالی که بانیان یک قرن دیکتاتوری در ایران، علیه اصل انتخابات لجن پراکنی می کنند و خواستار تحریم (محروم کردن ملت ایران از حق خویش) هستند، طبعا باید گلایه ها را به فرصت دیگری موکول کرد و در برابر خط آمریکایی/ انگلیسی/ صهیونیستی "تهدید و تحریم" صف آرایی کرد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.