به گزارش مشرق، احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در مطلبی با عنوان انسان معنوی و عشقورزی به همه هستی در کانال خود در ایتا نوشت:
از مهمترین ویژگیهای پرورش یافتگان اخلاق و معنویت اسلامی «کلاننگری» و «خیرخواهی» و «عشقورزی» به همه آفریدهها است. به تعبیر زیبای سعدی:
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
و این آموزهای است که در اغلب ادعیه ماه مبارک رمضان موج میزند:
اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ
اللَّهُمَّ أَغْنِ کُلَّ فَقِیرٍ
اللَّهُمَّ أَشْبِعْ کُلَّ جَائِعٍ
اللَّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیَانٍ
اللَّهُمَّ اقْضِ دَیْنَ کُلِّ مَدِینٍ
اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ
اللَّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَرِیبٍ
اللَّهُمَّ فُکَّ کُلَّ أَسِیرٍ
اللَّهُمَّ أَصْلِحْ کُلَّ فَاسِدٍ مِنْ أُمُورِ الْمُسْلِمِینَ
اللَّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَرِیض
از مهمترین آثار و پیامدهای نگاه عاشقانه به هستی این است که عاشق غیر از دلدادگی به معشوق و جلب رضایت او و تأمین خواستههای او هیچ شأن و جایگاهی برای خود قائل نیست.
او خود را خدمتگذار و نوکر همگان میداند.
او خود را بدهکار همه مردمان میداند. درد و رنج آنها را درد و رنج خود میداند. حتی بیمهری و حرمتشکنی دیگران باز هم او را از دغدغه خدمت به آنها باز نمیدارد. او خود را وقف خدمت به خلق میکند.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.