روزنامه کیهان در ستون یادداشت های ویژه خود نوشت: مئیر جاودانفر استاد دانشگاه رایخمن به رادیو فرانسه گفت: حملۀ بی‌سابقه ایران به اسرائیل با استفاده بیش از ۳۰۰ موشک و پهپاد انتحاری در سیزدهم ‌آوریل گذشته، در اصل نشان داد که برنامۀ هسته‌ای ایران تا چه حد می‌تواند خطرناک باشد(!) اسرائیل تنها در صورتی از سلاح اتمی در دفاع از خود استفاده می‌کند که خود هدف حمله یا تهدید جدی اتمی قرار گرفته باشد.»

با حملۀ سیزدهم ‌آوریل ایران به اسرائیل، روابط دو طرف وارد مرحله و فصل تازه‌ای شد. چنین حملاتی برای کشورهای عرب قابل قبول و قابل تحمل نیست. به‌رغم همۀ اختلافاتشان با اسرائیل بر سر مسئلۀ غزه، همکاری کشورهای عرب به ویژه اردن برای مقابله با حملۀ اخیر بسیار مهم بود. زیرا ایران ثبات کل منطقه و کلیه کشورهای منطقه را به چالش کشید(!؟)

وی می‌افزاید: حمله موشکی و پهپادی ایران به اسرائیل، از هر لحاظ بی سابقه بود. حتی روس‌ها نیز در حملات‌شان به اوکراین، چنین حمله‌ای با چنین شدت و دامنه‌ای انجام ندادند. من نمی‌دانم که آیا جمهوری اسلامی ایران توان پرتاب همزمان ۳ هزار یا ۳۰هزار موشک و پهپاد علیه اسرائیل را داشته باشد و اگر داشته باشد، آیا سامانۀ دفاعی اسرائیل، توان خنثی کردن این سطح از حمله را خواهد داشت یا نه، ولی اگر جمهوری اسلامی چنین توانی را داشته باشد و آن را نیز به اجرا بگذارد، شکی نیست که ما وارد جنگی تمام عیار و بی‌سابقه و پرهزینه برای دو طرف خواهیم شد.

وحشت‌زدگی و فرافکنی تحلیلگر صهیونیست در حالی است که وی به ‌هنگام اقدام تروریستی رژیم صهیونیستی در دمشق هیجان زده شده و گفته بود: مهم‌ترین نکته در حملۀ منسوب به اسرائیل در اول ‌آوریل گذشته این است که در نتیجۀ آن عالیترین مقام نیروی قدس سپاه پاسداران آن‌هم در کشور حسّاسی نظیر سوریه کشته شد. این حمله بیش از همه نشان داد که تا کجا اطلاعات اسرائیل دربارۀ محل حمله و حاضران در آن دقیق بوده است. محافل اسرائیلی صریحاً اعلام می‌کنند که باید دیر یا زود با اربابان نیروهای نیابتی ایران، درگیر بشویم. بسیاری معتقدند که اگر اسرائیل زودتر با ایران درافتاده بود،‌ ای‌بسا ایران از حملۀ هفتم اکتبر پشتیبانی نمی‌کرد.