به گزارش مشرق، «موشه تردیمان» کارشناس «موسسه خاورمیانه» (MEI) در گزارش تحلیلی خود آورده است که تا قبل از حمله حماس در هفتم اکتبر ۲۰۲۳، وضعیت اسرائیل در دریای سرخ به ظاهر امن‌تر از هر دوره دیگری در تاریخ مدرن بود. تا آن زمان اسرائیل با بیشتر کشورهای حوزه دریای سرخ و خلیج عدن رابطه داشت. پس از توافق های عادی سازی ۲۰۲۰ موسوم به «توافق ابراهیم» که با امارات متحده عربی، بحرین و مراکش امضا شد، کشورهای دیگری هم به فکر عادی سازی روابط خود با اسرائیل افتادند. حتی در ماه‌های قبل از این حمله، روند عادی‌سازی روابط بین اسرائیل و عربستان سعودی نیز با دخالت سنگین ایالات متحده سرعت گرفته بود.

طبق این تحلیل، جنبش حوثی (انصارالله) یمن که با ایران رابطه نزدیکی دارد ۱۹ اکتبر در راستای همبستگی با مردم غزه حمله موشکی و پهپادی به سمت کشتی‌های اسرائیلی در دریای سرخ را در دستور کار خود قرار داد که با واکنش نیروی دریایی آمریکا در منطقه روبرو شد. در هر صورت از آن زمان، حوثی‌ها نه تنها به سمت تعدادی از کشتی‌های مربوط به اسرائیل شلیک کردند بلکه حملاتی را هم به اسرائیل انجام دادند. حملات علیه کشتی‌های تجاری صورت می‌گرفت که به سمت اسرائیل می‌رفتند یا به نوعی با آن ارتباط داشتند. هدف این اقدام آن بود که اسرائیل را به توقف جنگ در نوار غزه مجبور کنند.

کارشناس اسرائیلی این اتاق فکر آمریکایی تصریح دارد «شرایط اسرائیل در دریای سرخ در ماه های اخیر، در حوزه های امنیتی، اقتصادی و دیپلماتیک به شدت دچار چالش شده است». با این حال این رژیم سعی کرده است برای مقابله با این چالش‌ها و تهدیدها، ائتلاف های منطقه‌ای موجود را بکار گیرد.

این گزارش، مهمترین تهدید امنیتی برای اسرائیل را پهپادها و موشک‌های کروز و بالستیکی عنوان کرد که به وسیله انصارالله یمن برای حمله به اسرائیل و همچنین محاصره دریایی آن در دریای سرخ مورد استفاده قرار می‌گیرند. مهمتر اینکه حملات این گروه از دریای سرخ به اقیانوس هند نیز گسترش یافته و ترانزیت دریایی از طریق این پهنه آبی برای اسرائیل را فلج کرده است؛ حجم محموله‌های عبوری از کانال سوئز از نوامبر تاکنون بیش از ۵۰ درصد کاهش یافته است و در عمل حوثی‌ها محاصره دریایی را از جنوب علیه اسرائیل برقرار کرده اند.

نویسنده با تکرار اتهامات همیشگی غرب مبنی بر کمک ایران به انصارالله یمن در انجام این حملات اذعان کرد که پاسخ اسرائیل به این تهدیدهای موشکی و پهپادی از طریق یک پدافند یکپارچه دریایی - زمینی - هوایی و با کمک کشورهای دیگر شکل می‌گرفت.

گزارش فوق در حوزه اقتصادی نیز تاکید دارد تحولات در دریای سرخ به اقتصاد اسرائیل آسیب جدی وارد کرده است و بندر ایلات که به صورت عمده واردات خودرو و صادرات کود پتاسیم به منطقه آسیا و اقیانوسیه را انجام می‌دهد، به تنهایی حدود ۳ میلیارد دلار خسارت مستقیم اقتصادی را متحمل شد به نحوی که حتی برای پرداخت حقوق کارکنان بندر هم مشکل پیدا کرد.

یکی دیگر از چالش های بلندمدت اقتصادی برای اسرائیل، اختلال گسترده در زنجیره تامین جهانی است که موجب شد تا کل تجارت دریایی آن تنها از دو بندر حیفا و اشدود در دریای مدیترانه انجام شود. اجتناب شرکت‌ها از مسیر دریای سرخ و کانال سوئز، مسافت حمل را ۸ هزار مایل دریایی و حداقل سه هفته بیشتر کرد. این امر هزینه حمل و نقل هر کانتینر را تا ۵۰ درصد افزایش داد. به این مشکلات باید خطر تحریم اسرائیل از سوی شرکت های حمل و نقل را هم اضافه کرد. اسرائیل مجبور شد تا در واکنش به شرایط در دریای سرخ، مسیری زمینی را از طریق امارات، بحرین، عربستان و اردن ایجاد کند.

در بخش دیگر این گزارش تصریح شده است که اسرائیل در چند ماه گذشته با شکست های دیپلماتیک مهمی در حوزه دریای سرخ روبرو شد که از سرگیری روابط کامل دیپلماتیک سودان با ایران از جمله مهمترین موارد بوده است؛ این تحول حتی می‌تواند جبهه‌ای تازه را علیه اسرائیل ایجاد کند.

در بخش پایانی این گزارش آمده است: با گذشت بیش از هفت ماه از جنگ غزه، اسرائیل با تهدیدات امنیتی و اقتصادی بسیاری در دریای سرخ مواجه است. «یحیی سریع» سخنگوی ارتش یمن در ۱۵ مارس اعلام کرد به هدف قرار دادن کشتی های مرتبط با اسرائیل نه تنها در دریای سرخ و خلیج عدن، بلکه در اقیانوس هند و حتی در خطوط دریایی منتهی به دماغه امیدنیک هم ادامه خواهد داد. از طرف دیگر موضوع رفح نیز تنش‌هایی را در روابط اسرائیل و مصر ایجاد کرده و باعث افزایش فشار قاهره بر اسرائیلی‌ها شده است. مصر سطح آماده باش ارتش خود را در شمال سینا افزایش داد زیرا به شدت نگران تلاش اسرائیل برای وادار کردن فلسطینی‌ها به خروج از غزه و ورود به صحرای سینا است.

این اتاق فکر آمریکایی با بیان اینکه تحولات آتی در غزه بر توانایی اسرائیل در شمال دریای سرخ تأثیر دارد، تاکید کرد: ادامه درگیری‌ها برای شرایط منطقه‌ای اسرائیل مضر است. پایان دادن به جنگ و برداشتن گام‌هایی به سوی راه‌حل دو کشوری برای عادی‌سازی روابط با عربستان سعودی و کاهش تنش‌ با اردن و مصر ضروری است.