به گزارش مشرق، برخورد باشگاه یوونتوس با ماسیمیلیانو آلگری به دلیل رفتار پرخاشگرانه و حمله به سمت داور در فینال جام حذفی ایتالیا برابر آتالانتا، یک درس بزرگ به باشگاه‌های فوتبال کشورمان است. یوونتوس در شرایطی تصمیم به اخراج آلگری زد که این مربی توانسته بود این تیم را قهرمان جام حذفی کند. با این حال مدیران یووه با اشاره به اینکه رفتار این سرمربی با ارزش‌های یوونتوس و رفتاری که نمایندگان آن باید داشته باشند، در تناقض و ناسازگار است، او را برکنار کردند.

برخورد یوونتوس با رفتار خارج از چارچوب آلگری نشان داد که این تیم به عنوان یکی از باشگاه‌های بزرگ فوتبال دنیا، خارج شدن از اصول اخلاقی و رفتاری که برای مربیان و بازیکنانش تعیین کرده است را برنمی‌تابد و در صورتی که عضوی از این باشگاه، خط قرمزها را رد کند و اصول رفتاری باشگاه را زیرپابگذارد با هزینه‌های سنگین مانندبرکناری حتی پس از یک موفقیت مواجه می‌شود. اصولی که بیانگر ارجح بودن رفتارهای اجتماعی یک بازیکن و یک مربی به عنوان نماینده این باشگاه معروف اروپایی بر کیفیت و موفقیت‌های فنی است که این عضو تیم برای باشگاه به ارمغان می‌آورد.

چنین برخوردی نشان داد فوتبال حرفه‌ای دنیا، اخلاقگرایی نه در شعارهای دهان پرکن، بلکه در عمل اجرایی می‌شود و اعضای تیم علاوه بر اینکه باید با توجه به قرارداد و پولی که دریافت می‌کنند، بهترین کیفیت فنی را در زمین مسابقه به نمایش بگذارند، بلکه باید در خارج از زمین بازی، نسبت به رعایت اصول اخلاقی و الگوسازی که نسبت به آنها در بین هواداران صورت می‌گیرد، بی‌تفاوت نباشند.

فوتبال اروپا و برخوردی که یوونتوس به عنوان یک باشگاه طراز اول دنیا با سرمربی نسبتا موفقش انجام داد، نشان داد که با رعایت نشدن اصول رفتاری کمترین اغماض انجام می‌شود و نسبت به اینکه وجهه باشگاه در بین هواداران و جامعه با یک رفتار غیراخلاقی از سوی اعضای تیم لطمه نخورد، حساسیت لازم وجود دارد و با کسانی این خط قرمز را رد کنند، برخورد می‌شود.

برخورد صورت گرفته از سوی یوونتوس را با کارنامه‌ای که باشگاه‌های ایرانی در مواجهه با چنین رفتارهایی از سوی بازیکنان و مربیانشان دارند، مقایسه کنید. با وجود ژست‌های اخلاق‌مدارانه‌ای که گردانندگان باشگاه‎‌ها با توجه به تاریخ غنی ورزش پهلوانی در کشورمان می‌گیرند اما در عمل مشاهده می‎‌شود که کمترین تلاشی از سوی باشگاه‌ها در راستای ترویج فرهنگ پهلوانی و رفتار اخلاق‌مدارانه صورت نمی‎‌گیرد. به طوری که نتیجه‌گرایی و رسیدن به موفقیت حتی با زیرپاگذاشتن بدیهی‌ترین اصول اخلاقی و فرهنگی در بین باشگاه‌های فوتبال کشورمان در حال نرمالیزه شدن است و برخلاف سطح اول فوتبال دنیا، حساسیت و چارچوبی برای اعضای باشگاه در رفتار اجتماعی که باید در داخل و خارج از زمین مسابقه داشته باشند، وجود ندارد.

در پیش گرفتن چنین رویکردی، فوتبال باشگاهی ایران را به مرحله‌ای از شرایط اخلاقی رسانده است که کمتر تلاشی برای اصلاح این مسیر دیده می‌شود. اولویت‌بندی‌های باشگاه در قهرمانی خلاصه می‌شود و در قراردادهای بازیکنان و مربیان هم کمتر شاهد هستیم که بندهایی برای رعایت یک چارچوب رفتاری از سوی اعضای باشگاه در جهت حفظ وجهه و پرستیژ فرهنگی باشگاه تعریف شده باشد.

بی‌تفاوتی و عدم توجه به رفتار اجتماعی اعضای تیم، سبب شده در طول دو دهه اخیر، بازیکنان و مربیان زیادی حتی دست به رفتارهایی به مراتب غیراخلاقی‌تر و ضدفرهنگی‌تر نسبت به رفتاری که آلگری در فینال کوپا ایتالیا انجام داد، بزنند و تا مرز فحاشی‌های رکیک و حتی درگیری فیزیکی با داوران، حریف و حتی تماشاگران پیش بروند و با رفتارشان و تحریک سکوها، جو ورزشگاه را متشنج و به بدترین الفاظ رکیک آلوده کنند.

از چین رفتارهای زننده‌ای در فوتبال ایران اما باشگاه با تساهل و تسامح عبور می‌کند و کمتر باشگاهی را در فوتبال ایران می‌توان سراغ گرفت که به دلیل یک رفتارغیراخلاقی یا پرخاشگرانه با متخلفانی که وجهه باشگاه را خدشه‌دار کرده‌اند، برخورد کرده باشد و تنبیه انضباطی در نظر بگیرد.

نکته تاسف‌بارتر اینکه وقتی یک مربی و بازیکن به دلیل رفتار حاشیه‌ساز از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با جریمه و تنبیه مواجه می‌شود، باشگاه با لابی و مظلوم‌نمایی با انتشار بیانیه‌هایی که احساسات هواداران را تحریک می‌کند، به دنبال بخشش و لغو جریمه اعضای تیم‌شان هستند. روندی که زمینه‌ای شده است رفتارهای زننده و غیراخلاقی در فوتبال ایران رو به افزایش باشد.

چاره توقف حاشیه‌های غیرفرهنگی و غیراخلاقی اهالی فوتبال در ایران، درس گرفتن از برخورد باشگاه یوونتوس با آلگری و اولویت قراردادن اخلاق و رفتار مسئولیت‌مدارانه بازیکنان و مربیان به جای خلاصه کردن همه چیز در موفقیت فنی آن هم با هر حاشیه و بحران فرهنگی است.