به گزارش مشرق، اصلاحات از سال ۹۲ تا ۱۳۹۶ در ۲ دوره انتخابات ریاست جمهوری و یک دوره انتخابات مجلس براساس مدل «حمایت از نامزد گفتمانی» عمل کرد اما از ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۲ مدل سیاست ورزی را به «مشارکت مشروط» تغییر داد. حالا در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هر چند خاتمی و جبهه اصلاحات بر تداوم سیاست ورزی طبق مدل «مشارکت مشروط» تأکید کردند اما گروهی از اصلاح طلبان در تلاش هستند تا مدل «حمایت از نامزد گفتمانی» را نیز احیا کنند.
در ادامه گفتگو علی محمد نمازی وبسایت فردا را میخوانید:
** نمازی درباره طرح مدل «حمایت از نامزد گفتمانی» از سوی برخی اصلاحطلبان گفت: کارکرد حزبی ایجاب می کند هر حزبی نامزد خودش را در صحنه انتخابات داشته باشد اما الان این فضا در کشور ما حاکم نیست. الی ماشاءالله حزب در کشور داریم و این احزاب تا زمانی که نتیجه بررسی صلاحیت ها اعلام نشود نمی دانند بالاخره در صحنه انتخابات کاندیدا دارند یا خیر.
وی افزود: جبهه اصلاحات برای این دوره از انتخابات نشست گذاشت و به این تصمیم رسید که کاندیدای اختصاصی خود را معرفی کند اما اینکه آن نامزد چه کسی باشد هنوز جمع بندی نهایی حاصل نشده است. هر چند اصل سیاست ورزی همین رویکرد را تأیید می کند اما واقعیت همیشه مطابق با این اصل پیش نمی رود.
** این عضو ارشد حزب کارگزاران سازندگی اظهار کرد: در گام نخست باید فارغ از آنکه نامزد مطلوبمان تأیید می شود یا خیر، باید او را با برنامه عملیاتی براساس نیازهای کشور و کابینه قوی شامل معاون اول و وزرا به میدان بیاوریم و در صورت تأییدصلاحیت تلاش کنیم رأی بیاورد.
این فعال اصلاحطلب اظهار کرد: بعد از اعلام اسامی نامزدهای تأییدصلاحیت شده مشخص می شود چه کسانی در میدان رقابت حضور دارند، در این صورت اگر بخشی از اصلاح طلبان کاندیدای اختصاصی خودشان را نداشتند، می توانند تصمیم بگیرند که در صحنه بمانند و فعالیت کنند تا نامزدی که به لحاظ گفتمانی به ما نزدیکتر است را حمایت کنیم.
وی معرفی نامزد گفتمانی را پلنB اصلاح طلبان خواند و ادامه داد: این را آقای قوچانی مطرح کرد که «اگر نامزدی مواضع سیاسی نزدیک به جریان اصلاحات ندارد اما گفتمانش مصلحانه بود، می تواند نظرات اصلاح طلبان را تأمین کند»؛ این پیشنهاد بدی نیست. اگرچه بدنه اصلاح طلبی به کمتر از معرفی یک نامزد حداکثری قانع نیست ولی باید صبر کرد تا نتیجه تأیید صلاحیت ها مشخص شود.
نمازی گفت: هم اکنون پلن A اصلاحات آن است که کاندیدای خاص خودش را داشته باشد، اگر نشد می توان به حمایت از نامزد گفتمانی فکر کرد.